Μυστικά, ιοί και ψέματα στο Λευκό Οίκο
Κορινα Σαμαρκου
Μια πανδηµία εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη, αφήνοντας πίσω της εκατομμύρια κρούσµατα και χιλιάδες νεκρούς. Και ξαφνικά, ο ίδιος ο Αµερικανός πρόεδρος κολλά τον ιό. Θυµίζει το 2020 και τη διάγνωση του Ντόναλντ Τραµπ µε COVID-19, όµως συνέβη πριν από 100 χρόνια. Τον Απρίλιο του 1919, ο τότε ένοικος του Λευκού Οίκου, Γούντροου Γουίλσον, βρισκόταν στο Παρίσι, για να διαπραγµατευτεί τη συνθήκη που θα έδινε τέλος στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, όταν κόλλησε την ισπανική γρίπη. Οπως και ο Ντόναλντ Τραµπ, ο Γουίλσον επέµενε να υποβαθµίζει τη σοβαρότητα της πανδηµίας, σε µια προσπάθεια να κρατήσει υψηλά το ηθικό των Αµερικανών εν µέσω του πολέµου. Ετσι, όταν ο ίδιος αρρώστησε, ο Λευκός Οίκος µίλησε για «ένα απλό κρυολόγηµα».
Η αλήθεια όµως είναι ότι ο Γούντροου ήταν τόσο εξαντληµένος ώστε εγκατέλειψε σχεδόν κάθε προσπάθεια διαπραγµάτευσης. Η ασθένειά του αυτή έµελλε να αλλάξει τον ρου της παγκόσµιας ιστορίας, αφού η υποχώρησή του στις απαιτήσεις του Γάλλου πρωθυπουργού Ζορζ Κλεµανσό για παραδειγµατική τιµωρία της Γερµανίας έφερε την αυστηρή Συνθήκη των Βερσαλλιών, που τελικά οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ και τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Οµως αυτή δεν ήταν η µοναδική φορά που ιοί, µυστικά και ψέµατα «µόλυναν» τον Λευκό Οίκο.
Τέσσερις Αµερικανοί πρόεδροι πέθαναν από φυσικά αίτια (άλλοι τέσσερις δολοφονήθηκαν), ενώ αρκετοί ακόµα υπέστησαν εγκεφαλικά, εµφράγµατα και άλλες σοβαρές ασθένειες. Και βέβαια, πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να κρύψουν την πραγµατική κατάσταση της υγείας τους από τον αµερικανικό λαό. Ο πρόεδρος µε την πιο σύντοµη θητεία, αλλά και ο πρώτος που πέθανε στο αξίωµα, ήταν ο Γουίλιαµ Χένρι Χάρισον. Ο ένατος πρόεδρος των Ηνωµένων Πολιτειών θεωρείται ότι αρρώστησε όταν παρέδωσε έναν δίωρο λόγο κατά την τελετή της ορκωµοσίας του χωρίς να φορά παλτό, ένα κρύο πρωινό του Μαρτίου το 1841. Μόλις 32 ηµέρες αργότερα πέθανε από πνευµονία. Ο 12ος πρόεδρος, Ζαχαρίας Τέιλορ, πέθανε το 1850 από χολέρα και το 1923 ο Γουόρεν Τζ. Χάρντινγκ πέθανε από έµφραγµα σε ένα ξενοδοχείο του Σαν Φρανσίσκο. Παράλυτος από τη µέση και κάτω, ο 32ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούζβελτ, κάλυπτε επιµελώς το γεγονός ότι ήταν καθηλωµένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο µακροβιότερος πρόεδρος διένυε την τέταρτη θητεία του τον Απρίλιο του 1945, όταν πέθανε από εγκεφαλικό, σε ηλικία 63 ετών.
ΜΟΙΡΑΙΑ
Κρυφούς κρατούσε τους χρόνιους πόνους στην πλάτη που τον βασάνιζαν και ο Τζον Κένεντι, καθώς ο νεότερος εκλεγµένος πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν και ένας από τους πιο επιβαρυµένους στην υγεία του. Ο JFK έπαιρνε έως και οκτώ διαφορετικά φάρµακα την ηµέρα, ενώ φορούσε και ειδικό νάρθηκα για τη στήριξη της πλάτης του. Σύµφωνα µε µια θεωρία, αυτός ο νάρθηκας συνέβαλε τελικά στον θάνατό του, καθώς όταν δέχθηκε την πρώτη σφαίρα του Οσβαλντ παρέµεινε καθισµένος, αντί να σωριαστεί στο κάθισµα του αυτοκινή του. Η δεύτερη σφαίρα, που τον βρήκε στο κεφάλι, ήταν µοιραία. Χρειάστηκε η δολοφονία του Τζον Κένεντι για να θεσµοθετήσουν οι Αµερικανοί νόµο που διευθετεί το ζήτηµα της διαδοχής σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η 25η Τροποποίηση του Συντάγµατος του 1967 προβλέπει ότι ο αντιπρόεδρος αντικαθιστά τον πρόεδρο εάν αυτός πεθάνει, ενώ αναλαµβάνει προσωρινά τα καθήκοντά του εάν ο πρόεδρος αδυνατεί να τα εκτελέσει. Ετσι, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος παρέδωσε τα ηνία δύο φορές στον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι, όταν χρειάστηκε να υποβληθεί σε ολική αναισθησία για τη διενέργεια κολονοσκόπησης. Και τις δύο φορές, ο αµερικανικός λαός είχε ενηµερωθεί εκ των προτέρων. Πρόκειται για ένα επίπεδο διαφάνειας που θα ήταν µάλλον αδιανόητο σε άλλες εποχές. Ειδικά το 1893, όταν ο Λευκός Οίκος ισχυρίστηκε ότι ο τότε πρόεδρος, Γκρόβερ Κλίβελαντ, έλειπε σε ταξίδι για ψάρεµα, ενώ στην πραγµατικότητα υποβαλλόταν σε εγχείρηση για την αφαίρεση καρκινικού όγκου πάνω στο γιοτ ενός φίλου του. Μυστική κρατήθηκε και η επέµβαση για την αφαίρεση δερµατικής βλάβης από το χέρι του Λίντον Τζόνσον, το 1967. Αλλά και το 1955, όταν ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέστη έµφραγµα -το πρώτο από τα πολλά προβλήµατα υγείας που θα αντιµετώπιζε ως εν ενεργεία πρόεδρος- ο Λευκός Οίκος µίλησε τότε απλώς για «στοµαχικές διαταραχές». Η διάγνωση του Ντόναλντ Τραµπ µε κορονοϊό θεωρείται η σοβαρότερη απειλή υγείας που αντιµετωπίζει ένας εν ενεργεία πρόεδρος από το 1981, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν τραυµατίστηκε κατά τη διάρκεια απόπειρας δολοφονίας του.
Η αλήθεια όµως είναι ότι ο Γούντροου ήταν τόσο εξαντληµένος ώστε εγκατέλειψε σχεδόν κάθε προσπάθεια διαπραγµάτευσης. Η ασθένειά του αυτή έµελλε να αλλάξει τον ρου της παγκόσµιας ιστορίας, αφού η υποχώρησή του στις απαιτήσεις του Γάλλου πρωθυπουργού Ζορζ Κλεµανσό για παραδειγµατική τιµωρία της Γερµανίας έφερε την αυστηρή Συνθήκη των Βερσαλλιών, που τελικά οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ και τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Οµως αυτή δεν ήταν η µοναδική φορά που ιοί, µυστικά και ψέµατα «µόλυναν» τον Λευκό Οίκο.
Τέσσερις Αµερικανοί πρόεδροι πέθαναν από φυσικά αίτια (άλλοι τέσσερις δολοφονήθηκαν), ενώ αρκετοί ακόµα υπέστησαν εγκεφαλικά, εµφράγµατα και άλλες σοβαρές ασθένειες. Και βέβαια, πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να κρύψουν την πραγµατική κατάσταση της υγείας τους από τον αµερικανικό λαό. Ο πρόεδρος µε την πιο σύντοµη θητεία, αλλά και ο πρώτος που πέθανε στο αξίωµα, ήταν ο Γουίλιαµ Χένρι Χάρισον. Ο ένατος πρόεδρος των Ηνωµένων Πολιτειών θεωρείται ότι αρρώστησε όταν παρέδωσε έναν δίωρο λόγο κατά την τελετή της ορκωµοσίας του χωρίς να φορά παλτό, ένα κρύο πρωινό του Μαρτίου το 1841. Μόλις 32 ηµέρες αργότερα πέθανε από πνευµονία. Ο 12ος πρόεδρος, Ζαχαρίας Τέιλορ, πέθανε το 1850 από χολέρα και το 1923 ο Γουόρεν Τζ. Χάρντινγκ πέθανε από έµφραγµα σε ένα ξενοδοχείο του Σαν Φρανσίσκο. Παράλυτος από τη µέση και κάτω, ο 32ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούζβελτ, κάλυπτε επιµελώς το γεγονός ότι ήταν καθηλωµένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο µακροβιότερος πρόεδρος διένυε την τέταρτη θητεία του τον Απρίλιο του 1945, όταν πέθανε από εγκεφαλικό, σε ηλικία 63 ετών.
ΜΟΙΡΑΙΑ
Κρυφούς κρατούσε τους χρόνιους πόνους στην πλάτη που τον βασάνιζαν και ο Τζον Κένεντι, καθώς ο νεότερος εκλεγµένος πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν και ένας από τους πιο επιβαρυµένους στην υγεία του. Ο JFK έπαιρνε έως και οκτώ διαφορετικά φάρµακα την ηµέρα, ενώ φορούσε και ειδικό νάρθηκα για τη στήριξη της πλάτης του. Σύµφωνα µε µια θεωρία, αυτός ο νάρθηκας συνέβαλε τελικά στον θάνατό του, καθώς όταν δέχθηκε την πρώτη σφαίρα του Οσβαλντ παρέµεινε καθισµένος, αντί να σωριαστεί στο κάθισµα του αυτοκινή του. Η δεύτερη σφαίρα, που τον βρήκε στο κεφάλι, ήταν µοιραία. Χρειάστηκε η δολοφονία του Τζον Κένεντι για να θεσµοθετήσουν οι Αµερικανοί νόµο που διευθετεί το ζήτηµα της διαδοχής σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η 25η Τροποποίηση του Συντάγµατος του 1967 προβλέπει ότι ο αντιπρόεδρος αντικαθιστά τον πρόεδρο εάν αυτός πεθάνει, ενώ αναλαµβάνει προσωρινά τα καθήκοντά του εάν ο πρόεδρος αδυνατεί να τα εκτελέσει. Ετσι, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος παρέδωσε τα ηνία δύο φορές στον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι, όταν χρειάστηκε να υποβληθεί σε ολική αναισθησία για τη διενέργεια κολονοσκόπησης. Και τις δύο φορές, ο αµερικανικός λαός είχε ενηµερωθεί εκ των προτέρων. Πρόκειται για ένα επίπεδο διαφάνειας που θα ήταν µάλλον αδιανόητο σε άλλες εποχές. Ειδικά το 1893, όταν ο Λευκός Οίκος ισχυρίστηκε ότι ο τότε πρόεδρος, Γκρόβερ Κλίβελαντ, έλειπε σε ταξίδι για ψάρεµα, ενώ στην πραγµατικότητα υποβαλλόταν σε εγχείρηση για την αφαίρεση καρκινικού όγκου πάνω στο γιοτ ενός φίλου του. Μυστική κρατήθηκε και η επέµβαση για την αφαίρεση δερµατικής βλάβης από το χέρι του Λίντον Τζόνσον, το 1967. Αλλά και το 1955, όταν ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέστη έµφραγµα -το πρώτο από τα πολλά προβλήµατα υγείας που θα αντιµετώπιζε ως εν ενεργεία πρόεδρος- ο Λευκός Οίκος µίλησε τότε απλώς για «στοµαχικές διαταραχές». Η διάγνωση του Ντόναλντ Τραµπ µε κορονοϊό θεωρείται η σοβαρότερη απειλή υγείας που αντιµετωπίζει ένας εν ενεργεία πρόεδρος από το 1981, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν τραυµατίστηκε κατά τη διάρκεια απόπειρας δολοφονίας του.
