Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στον Νότιο Τομέα Αθηνών Αννα Καραμανλή αποτελεί μια από τις πιο δυναμικές εκπροσώπους του γυναικείου φύλου στη Βουλή τα τελευταία χρόνια.

Με σταθερή παρουσία και δράσεις, αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο το αγωνιστικό πρόσωπο της σύγχρονης γυναίκας. Αλλωστε, η ίδια γνωρίζει από μικρή τα μυστικά του σκληρού αγώνα, καθώς υπήρξε πρωταθλήτρια στον στίβο, αλλά και από τις πρώτες γυναίκες δημοσιογράφους που διακρίθηκαν στο ανδροκρατούμενο αθλητικό ρεπορτάζ. Στην πρόσφατη ομιλία της στη Βουλή για το νομοσχέδιο της συνεπιμέλειας, πάντως, έδειξε και ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό της αγωνίστριας μητέρας, που με δάκρυα στα μάτια εξήγησε αυτά που βιώνει από καρδιάς, προκειμένου όλοι να καταλάβουν πως τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με την αγάπη και τη φροντίδα και των δύο γονιών. Στη συνάντησή μας στο cafe «Sarayli» στο Παλαιό Φάληρο μας εξήγησε αναλυτικότερα τα πιστεύω της για το συγκεκριμένο θέμα, μας είπε για το κίνημα του «ΜeΤoo» στην Ελλάδα και όσα έχει βιώσει η ίδια στους χώρους εργασίας, ενώ μας αποκάλυψε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της.

Γιατί είδατε τόσο βιωματικά το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια και συγκινηθήκατε μέσα στη Βουλή;

Μα, η σχέση γονέων και παιδιών βιωματική δεν είναι; Ως γονέας δεν θα μπορούσα να το δω διαφορετικά. Ως βουλευτής, όμως, πριν το υποστηρίξω, το εξέτασα και ορθολογικά, μελετώντας παράλληλα τις Διεθνείς Συμβάσεις και ερευνώντας καλές πρακτικές που εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια σε όλον τον κόσμο. Και μπορώ με σιγουριά να πω ότι η κρίση μου, που διαμορφώθηκε από τις προσωπικές μου εμπειρίες, αλλά και από την επιστημονική βιβλιογραφία, κινείται στη σωστή κατεύθυνση.

Θεωρείτε ότι λύνονται χρόνια προβλήματα με αυτή την παρέμβαση;

Θεωρώ ότι αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία επανατοποθετεί τις ανάγκες των παιδιών στο κέντρο του ενδιαφέροντος των γονέων που αποφασίζουν να βαδίσουν χωριστούς δρόμους, παραμένουν όμως το ίδιο γονείς των παιδιών τους, όπως και πριν από το χωρισμό. Από το 1983, όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το Οικογενειακό Δίκαιο που ισχύει μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει πάρα πολλά στην ελληνική κοινωνία. Νέα μοντέλα οικογενειακής ζωής, διαφόρων μορφών συμβιώσεις, πολλές μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά και νέες, διαφοροποιημένες εργασιακές υποχρεώσεις των γονέων. Επίσης, έχουμε αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο συμμετέχουν οι πατέρες στις οικογενειακές υποχρεώσεις και στην ανατροφή των παιδιών τους, και ιδιαίτερα οι νέες γενιές. Οι πατέρες σήμερα και επιθυμούν και έχουν όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στην ανατροφή των παιδιών τους. Ολα αυτά είναι μια νέα πραγματικότητα, που δεν μπορεί η Πολιτεία να αγνοήσει. Και γι’ αυτό νομοθετεί.

Εμβολιαστήκατε;

Φυσικά κι εμβολιάστηκα, πριν από λίγες ημέρες. Και δεν κρύβω τη λαχτάρα που είχα να ανοίξει η ηλικιακή μου πλατφόρμα και να εμβολιαστώ το γρηγορότερο, για να πάρω πίσω τη ζωή μου, για να ξαναγκαλιάσω τη μαμά μου, να φιλήσω δυνατά τα παιδιά μου, να περάσω χρόνο με τους φίλους μου με άνεση κι ελευθερία. Να πλησιάσω τους ανθρώπους χωρίς φόβο. Το εμβόλιο είναι δώρο. Δώρο της γνώσης και της επιστήμης στον άνθρωπο. Και είναι τόσο πολύτιμο στα χέρια των ακούραστων υγειονομικών μας, που είδα το δέος και τον σεβασμό στα μάτια των συμπολιτών μας όταν προσέγγιζαν για να εμβολιαστούν!

Είναι πολύ ξεκάθαρο για τα παιδιά μου: ήθελαν και εξακολουθούν να θέλουν και τους δύο γονείς τους στη ζωή τους. Τίποτε πιο απλό και πιο σαφές

Πόσων χρόνων είναι τώρα τα παιδιά σας; Τι σας είπαν για την ομιλία σας;

Η κόρη μου είναι 21 και ο γιος μου κοντά 30. Μεγάλα παιδιά πλέον, στην καλύτερη ώρα τους. ∆εν σχολίασαν κάτι ιδιαίτερο για την τελευταία οµιλία µου στη Βουλή σχετικά µε το θέµα της σχέσεων γονέων και παιδιών, γιατί γνωρίζουν τις απόψεις µου. Στο σπίτι καθηµερινά συζητούµε και, πολλές φορές, οι απόψεις µου διαµορφώνονται και από τις γνώµες των παιδιών µου. Αλλωστε, τους νέους ανθρώπους έχω στο µυαλό µου κάθε φορά που καλούµαι να τοποθετηθώ ή να ψηφίσω. Και το συγκεκριµένο νοµοσχέδιο αφορά περισσότερο νεότερες γενιές. Είναι πολύ ξεκάθαρο για τα παιδιά µου: ήθελαν και εξακολουθούν να θέλουν και τους δύο γονείς τους στη ζωή τους. Τίποτε πιο απλό και πιο σαφές.

∆εχτήκατε µηνύµατα από άλλες γυναίκες που ταυτίστηκαν µαζί σας;

∆έχτηκα, πράγµατι, πολλά µηνύµατα, και από γυναίκες και από άνδρες. Στην πλειονότητά τους έχουν ανάλογες εµπειρίες, έχουν περάσει από την οδύνη ενός χωρισµού και από την αγωνία για το παρόν και το µέλλον των παιδιών τους. Και καµία και κανένας δεν διαφώνησε µε την άποψη που διατύπωσα στη Βουλή, αλλά τη λέω και κάθε στιγµή στον εαυτό µου, ότι, όσο πληγωµένοι και να είναι, µια µητέρα ή ένας πατέρας δεν µπορεί να βάζουν τον εγωισµό, τις πικρίες και την αγανάκτηση πάνω από το συµφέρον των παιδιών. Γιατί το πιο πιθανόν είναι ότι ο εγωισµός και οι πικρίες µε την πάροδο του χρόνου θα ξεθωριάσουν, θα περάσουν. Το τι εγγράφεται, όµως, στην ψυχή των παιδιών µας µένει ανεξίτηλο και µε τον χρόνο όχι µόνο δεν σβήνει, αλλά γιγαντώνεται.

Θα ξαναπαντρευόσασταν; Τώρα είστε σε κάποια σχέση;

Καταλαβαίνω ότι η ιδιωτική ζωή των δηµόσιων προσώπων µοιάζει να παρουσιάζει κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον. Αλλά, πιστέψτε µε, η ζωή µου δεν παρουσιάζει µεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη ζωή κάθε γυναίκας. Οι συνθήκες µάς οδηγούν να είµαστε πλέον πολύ επιλεκτικές στις επιλογές µας, ωστόσο στη ζωή κανένα ενδεχόµενο δεν µπορεί να αποκλείεται. Σήµερα νιώθω περήφανη και ευγνώµων για τα παιδιά µου και τυχερή που ως βουλευτής µπορώ να βελτιώνω το σήµερα και το αύριο των συµπολιτών µου.

Την όλη ιστορία µε το «ΜeΤoo» και τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν πώς την εκλάβατε;

Γενναίες γυναίκες έκαναν την υπέρβαση και αποκάλυψαν δηµόσια όσα τραγικά και βίωναν µοναχικά επί χρόνια. Ας µη γελιόµαστε. Μπορεί στο θέµα της ισότητας των φύλων να γίνονται βήµατα, όµως τα στερεότυπα είναι τόσο βαθιά ριζωµένα στην ελληνική κοινωνία, που έχουµε ανάγκη από τέτοιες εκρήξεις αλήθειας και ειλικρίνειας για να ξυπνήσουµε. Βία και παρενόχληση υπάρχει σε όλο το φάσµα του κόσµου της εργασίας. Είναι απόρροια των έµφυλων ανισοτήτων, της απαξίωσης του γυναικείου φύλου, της άρνησης της κοινωνίας µας να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα. Οµως, ως κυβέρνηση διαµορφώνουµε πλέον ένα πλέγµα προστασίας, ενθάρρυνσης και ενδυνάµωσης των γυναικών που υφίστανται βία ή παρενόχληση στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόµο, στο ∆ιαδίκτυο. Πλέον έχουµε νόµους, έχουµε πλατφόρµες καταγγελιών, έχουµε δοµές προστασίας, έχουµε εθνικές τηλεφωνικές γραµµές. Καµία γυναίκα δεν πρέπει πια να φοβάται.
Πλέον έχουμε νόμους, έχουμε πλατφόρμες καταγγελιών, έχουμε δομές προστασίας, έχουμε εθνικές τηλεφωνικές γραμμές. Καμία γυναίκα δεν πρέπει πια να φοβάται

Εχετε εσείς τέτοιες αρνητικές εµπειρίες, και µάλιστα στο Κοινοβούλιο;

Προσωπικά, δεν έχω εµπειρία σεξιστικής συµπεριφοράς στο Κοινοβούλιο. Εχω, όµως, βιώσει διακρίσεις λόγω του φύλου µου στην άλλη επαγγελµατική µου ζωή. Επίσης, έχω γίνει µάρτυρας, και στο Κοινοβούλιο και σε άλλον δηµόσιο χώρο, υποτιµητικών για γυναίκες σχολίων, βλεµµάτων, φωτογραφιών, που µε έχουν εξαγριώσει και πάντα σπεύδω να βάζω τα πράγµατα στη θέση τους. Το θέµα, όµως, δεν είναι να είµαι εγώ ασφαλής. Οσο υπάρχει στην κοινωνία µας έστω και µία γυναίκα που λόγω του φύλου της φοβάται να κυκλοφορήσει το βράδυ ή υφίσταται την απειλή της απόλυσης αν δεν «συµµορφώνεται» µε τις επιθυµίες του εργοδότη ή κρίνεται µόνο από την εµφάνισή της και υποβαθµίζεται το βιογραφικό της, καµιά µας δεν µπορεί να κοιµάται ήσυχη.

Εχει αλλάξει ο τρόπος µε τον οποίον βλέπουν τις γυναίκες οι άνδρες συνάδελφοί σας;

Η αλλαγή στην οποία αναφέρεστε δεν αφορά µόνο τους συναδέλφους µου στη Βουλή. Αφορά µια γενικότερη µεταβολή, πολύ πιο ορατή και ουσιαστική στις νεότερες γενιές. Αυτό που κυρίαρχα αλλάζει, και στην ιδιωτική και στη δηµόσια ζωή, είναι η µέχρι πρόσφατα πεποίθηση ότι οι γυναίκες υπολείπονται των ανδρών σε δυνατότητες και προσόντα. Αλλωστε, ποσοτικοί και ποιοτικοί δείκτες το επιβεβαιώνουν σε διεθνές αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Αρκεί να δίνονται ευκαιρίες στις γυναίκες. Εκεί είναι όπου έχουµε πρόβληµα. Κι εκεί στοχεύουν οι παρεµβάσεις µας: να δηµιουργήσουµε συνθήκες ώστε γυναίκες και άνδρες να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και να κρίνονται µε ισότιµα κριτήρια. Οσο συντηρούνται στερεοτυπικές αντιλήψεις, όχι µόνο στην πολιτική, αλλά και σε κάθε χώρο, οι γυναίκες ή θα είναι αόρατες ή θα τους ανατίθενται περιφερειακοί ρόλοι.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή της ζωής σας;

∆ύσκολες στιγµές είναι όσες σχετίζονται µε την υγεία πολύ αγαπηµένων ανθρώπων. Και είχα αρκετές κι επώδυνες. Εκεί νιώθεις τόσο µικρή, τόσο αδύναµη να ανατρέψεις καταστάσεις, που αφήνεσαι στα χέρια του Θεού. ∆ύσκολη, όµως, στιγµή για µένα, πολύ δύσκολη, ήταν όταν έκλεισε προσωρινά η ΕΡΤ, στην οποία εργαζόµουν πολλά χρόνια, είχα συνδέσει τη ζωή µου και, φυσικά, από εκεί βιοποριζόµουν αποκλειστικά και ανέθρεφα τα παιδιά µου. Με το προσωρινό κλείσιµο της ΕΡΤ, το οποίο στήριξα µε την ψήφο µου ως την ορθότερη επιλογή για την εξυγίανσή της, έµεινα ουσιαστικά χωρίς δουλειά. ∆ύσκολες επιλογές, µε ακόµα πιο δύσκολες συνέπειες! Οµως, το εθνικό συµφέρον πάντοτε υπερέχει του ατοµικού.

Εχετε βάλει κάποιους στόχους στην πολιτική;

Κάθε µέρα. Να δίνω αξία, ικανοποίηση και αίσθηµα δικαίου στη ζωή των συµπολιτών µου. Αυτό υπηρετώ από την πρώτη φορά που εκλέχτηκα. Και κάθε µέρα, όταν βλέπω την ευχαρίστηση στο βλέµµα τους, κερδίζω µικρές νίκες. Κάποιες µέρες κερδίζω και µεγαλύτερες, όπως όταν ψηφίζω για την προστασία από τη βία και την παρενόχληση στον κόσµο της εργασίας, για την επιτάχυνση των διαδικασιών για την αναδοχή ή τις υιοθεσίες, για το αυτονόητο να παίρνουν άδεια οι γυναίκες για να κάνουν εξωσωµατική. Τέτοιους στόχους βάζω και αυτούς υπηρετώ
.