Τα Χριστούγεννα είναι συνυφασμένα με παιδικά χαμόγελα, δώρα και… αστερόσκονη. Όλο τον χρόνο μικροί και μεγάλοι προσμένουν αυτές τις γιορτινές μέρες που τα πολύχρωμα λαμπιόνια γεμίζουν με ζεστασιά τις καρδιές των ανθρώπων. Είτε πιστεύουν είτε όχι στον Άγιο Βασίλη, τα παιδιά ανυπομονούν να πάρουν τα χριστουγεννιάτικα δώρα τους ως «επιβράβευση» για την καλή τους συμπεριφορά τη χρονιά που πέρασε. Σε αυτό άλλωστε στηρίχτηκαν πολλές δοξασίες σε όλον τον κόσμο. Ότι τα παιδιά πρέπει να είναι υπάκουα και φρόνιμα όλο τον χρόνο για να επιβραβευτούν τα Χριστούγεννα. Μύθοι από όλη την υφήλιο βασίστηκαν σε αυτό και δημιουργήθηκαν παραμύθια που είχαν πάντα ένα και μοναδικό στόχο: την καλή διαγωγή των παιδιών. Ωστόσο, κάποια από τα παραμύθια θυμίζουν ταινίες τρόμου καθώς μιλούν για πνεύματα που καραδοκούν για άτακτα παιδάκια και τα τρομοκρατούν τις μέρες των γιορτών.

Παρακάτω θα διαβάσετε μερικές από τις τρομακτικές ιστορίες που έχουν περάσει στην λαϊκή κουλτούρα πολλών χωρών και λέγονται μέχρι και σήμερα ως παραμύθια τις ημέρες των Χριστουγέννων:

Πέντε από τους πιο τρομακτικούς μύθους των Χριστουγέννων

1. Η μάγισσα Φράου Πέρχτα. Πρόκειται για μία πολύ τρομακτική φυσιογνωμία της Γερμανοαυστριακής λαϊκής κουλτούρας. Στις ιστορίες παρουσιάζεται κάποιες φορές ως νέα και ωραία κόρη και άλλοτε ως ωχρή και καταβεβλημένη γριά. Σύμφωνα με τον θρύλο, η Φράου Πέρχτα εμφανίζεται τις ημέρες των Χριστουγέννων για να κυνηγήσει τα άτακτα παιδιά. Λέγεται ότι η μάγισσα εισβάλλει στα σπίτια των ανθρώπων κατά τα Φώτα για να κρίνει αν τα παιδάκια ήταν φρόνιμα τη χρονιά που πέρασε. Ο μύθος λέει ότι αν η Φράου Πέρχτα συναντήσει καλά παιδιά τα επιβραβεύει αφήνοντας τους ένα αργυρό νόμισμα στα παπούτσια τους. Αν όμως, κρίνει κάποιο παιδί άτακτο το ξεκοιλιάζει και στη συνέχεια γεμίζει την κοιλιά του με άχυρα.

2. Η γάτα Γιούλ. Ο μύθος της γάτα Γιούλ έχει τις ρίζες του στα σκοτεινά παραμύθια της Ισλανδίας. Σύμφωνα με τους λαϊκούς θρύλους, η Γιολακοτουρίν είναι η γάτα δύο κακών γιγάντων, που τρώνε τα άτακτα παιδιά. Η μοχθηρή γάτα είναι ο απόλυτος κριτής του χριστουγεννιάτικου μόχθου, καθώς αυτή αποφασίζει ποιος δούλεψε σκληρά και ποιος όχι. Σύμφωνα με την παράδοση, στην Ισλανδία αν κάποιος αν ήταν πολύ εργατικός μέχρι το τέλος της χρονιάς, δεχόταν για δώρο νέα ρούχα. Όσοι τεμπέλιαζαν μένανε με το φόβο ότι σύντομα θα γίνονταν το γεύμα της φοβερής γάτας. Ο μύθος λέει ότι η μοχθηρή γάτα Γιούλ καραδοκεί στην παγωμένη ύπαιθρο και κατασπαράζει όποιον δεν φορά καινούρια ρούχα πριν από την παραμονή των Χριστουγέννων.

3. Χανς Τραπ, το σκιάχτρο. Πρόκειται για ένα ακόμη κακόβουλο πλάσμα των Χριστουγέννων που έρχεται να τιμωρήσει τα κακά παιδιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση της Αλσατίας, ο Χανς Τραπ ήταν ένας κακός ιππότης, γνωστός για την απληστία του, που κατάφερε να γίνει πλούσιος με τη χρήση μαύρης μαγείας. Αφού η καθολική εκκλησία τον αφόρισε, οι χωριανοί του τον εξόρισαν στα δάση, όπου και καραδοκούσε πλέον για παιδάκια μεταμφιεσμένος σε σκιάχτρο. Ο μύθος λέει ότι ο Χανς τιμωρήθηκε από τον Θεό με μια αστραπή που τον σκότωσε τη στιγμή που ήταν έτοιμος να κατασπαράξει ένα αγόρι. Οι ιστορίες λένε ότι ο Χανς συνεχίζει να επισκέπτεται τα άτακτα παιδιά πριν από τα Χριστούγεννα, για να τα τρομοκρατήσει.

4. Μπελσνίκελ. Βγαλμένος από τη γερμανική μυθολογία, ο θρύλος του Μπελσνίκελ είναι γνωστός τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Τα παραμύθια τον περιγράφουν ως ένα ιδιόρρυθμο πνεύμα που προσεγγίζει τα παιδάκια λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, είτε τα τρομοκρατεί είτε τα ανταμείβει. Σύμφωνα με τη λαογραφία της γερμανόφωνης Ευρώπης, ο Μπελσνίκελ φοράει κουρελιασμένα και βρώμικα ρούχα και κρατάει ένα μαστίγιο στο χέρι του για να χτυπάει τα άτακτα παιδιά ενώ οι τσέπες του είναι γεμάτες με καραμέλες τις οποίες δίνει στα υπάκουα παιδιά.

5. Οι καλικάντζαροι. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Θεοφάνεια οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης για να πειράξουν τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια. Η ελληνική δοξασία θέλει τους καλικάντζαρους να κάθονται όλο το χρόνο στα έγκατα της Γης προσπαθώντας με τα τσεκούρια τους να κόψουν το δέντρο που την κρατάει. Ο μύθος λέει ότι όταν η Γη κοντεύει να πέσει, ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο για να μην τους πλακώσει και αρχίζουν να κάνουν τον βίο των ανθρώπων αβίωτο. Το αποτελεσματικότερο μέσο για να κρατηθούν μακριά οι καλικάντζαροι θεωρήθηκε η φωτιά για αυτό και όλο το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων το τζάκι έμενε συνεχώς αναμμένο.