Τρόμος, φόβος και αγωνία, αυτά ήταν τα συναισθήματα όσων βρέθηκαν στο αιματοβαμμένο φεστιβάλ Supernova στο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου, όπου η Χαμάς εξαπέλυσε την επίθεσή της σε βάρος αμάχων. Ανάμεσα στους επιζώντες της επίθεσης ήταν ο Σάχαρ, ο οποίος, μιλώντας στο ERTNews, αποκάλυψε ότι κατάφερε να μείνει ζωντανός από την επίθεση χρησιμοποιώντας ως ασπίδα τη σορό μιας γυναίκας.

Τώρα πια ο νεαρός άνδρας προσπαθεί να ανακάμψει τόσο από το σωματικό όσο και το ψυχικό τραύμα της 7ης Οκτωβρίου, ο οποίος δεν θα πήγαινε στο φεστιβάλ, αλλά ένας φίλος του θα έπαιζε για πρώτη φορά ως DJ εκεί.

«Γίνονταν μάχες στον χώρο του φεστιβάλ. Πήγα στη σκηνή μου και βλέπω μία φίλη μου να ουρλιάζει και να πιάνει το κεφάλι της. Κοιτάξαμε στον ουρανό και είδαμε εκατοντάδες ρουκέτες να πετάνε από πάνω μας», ανέφερε ο Σάχαρ στο ERTNews.

Έτρεξαν, μπήκαν σε ένα καταφύγιο, αλλά οι τρομοκράτες τους πρόλαβαν. Έριξαν μια χειροβομβίδα, κάποιοι σκοτώθηκαν, ο ίδιος όχι.

"Το πτώμα μιας κοπέλας βρισκόταν πάνω μου, σήκωσα το κεφάλι της για να νομίζουν ότι είναι ζωντανή"

Όπως λέει, «είχα ανοιχτό το στόμα και τα μάτια μου, είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στο πλάι, σαν να είμαι πεθαμένος. Το πτώμα μιας κοπέλας βρισκόταν πάνω μου. Έβαλα το χέρι μου πίσω από το κεφάλι της, οπότε δεν μπορούσαν να δουν το χέρι μου. Σήκωσα το κεφάλι της προς τα πάνω για να νομίζουν ότι είναι ζωντανή. Αυτό με βοήθησε, διότι όταν μπήκαν μέσα στο καταφύγιο, την κοίταξαν στα μάτια και άρχισαν να πυροβολούν το κεφάλι και το σώμα της. Ένιωθα όλες τις σφαίρες που χτυπούσαν το σώμα της διότι το σώμα της ήταν η ασπίδα μου».

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d3lptgs7q3mx)

Ο Σάχαρ δεν ξεπέρασε τα όσα έζησε και πάνω απ' όλα τον σαδισμό των τρομοκρατών που χαμογελούσαν την ώρα που δολοφονούσαν.

«Θα είμαι καλύτερα, τώρα πια είμαι στο εύκολο κομμάτι. Δεν αισθάνομαι το ίδιο όπως εκείνη την ημέρα. Πρέπει να προχωρήσω, διότι κάθε μέρα έρχεται στον νου μου κάτι καινούργιο, μια άλλη εικόνα, μια άλλη στιγμή στο καταφύγιο ή την ώρα που τρέχαμε να γλιτώσουμε…», δηλώνει.

Ύστερα απ' όσα έζησε δεν πιστεύει ότι οι Παλαιστίνιοι θέλουν ειρήνη. Ο δε κόσμος, λέει, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό το τραύμα, το ψυχικό, γιατί η ζημιά στο αριστερό του χέρι από τις σφαίρες και τα θραύσματα παραμένει και περιμένει εκ νέου χειρουργείο, αλλά και πόσο δύσκολο είναι να ζεις, έχοντας δει δώδεκα από τους φίλους σου να δολοφονούνται. Τώρα πια δύσκολα βγαίνει από το σπίτι, αν δεν πρέπει. Νιώθει ότι μπορεί να ξανασυμβεί οπουδήποτε. Αλλά ο Σάχαρ, η μητέρα του οποίου είναι ελληνικής καταγωγής και ο πατέρας λιβυκής, αν και όλοι νομίζουν ότι είναι Ρωσοεβραίος, όπως λέει γελώντας, δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει να σπουδάζει δημοσιογραφία και ελπίζει.