Τιμωρία: Οι σύγχρονες πρακτικές απορρίπτουν τις θυμωμένες αντιδράσεις και εστιάζουν στις σωστές οδηγίες προς τα σκυλιά
Τιμωρία σημαίνει όρια και εκπαίδευση με αγάπη
Οι σωστές οδηγίες προς τα σκυλιά , ώστε να διαμορφώσουν σωστό χαρακτήρα και όχι να φοβούνται

Στη σύγχρονη εκπαίδευση, η τιμωρία δεν είναι ποτέ μια πράξη θυμού, αλλά μια ευκαιρία εκπαίδευσης του σκύλου. Ένας ψίθυρος, που λέει: «Αυτό δεν είναι σωστό, ας το κάνουμε αλλιώς». Είναι απαραίτητη, αλλά μόνο όταν χρησιμοποιείται με μέτρο και σύνεση. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με σωστή καθοδήγηση από έναν υπεύθυνο εκπαιδευτή.
Σύμφωνα με εκπαιδευτές σκύλων, δεν μπορούμε να διορθώσουμε μια συμπεριφορά που δεν έχουμε ήδη διδάξει. Αν, για παράδειγμα, ο σκύλος μας μάς τραβάει στη βόλτα, δεν τον μαλώνουμε, εφόσον δεν του έχουμε μάθει τι πρέπει να κάνει. Μόνο όταν γνωρίζει τον σωστό τρόπο, έχει νόημα να διορθώσουμε το λάθος του.Εκπαίδευση: Οι σωστές οδηγίες προς τα σκυλιά
Συνεπώς, πρώτα μαθαίνουμε στον σκύλο μας πώς να περπατά ήρεμα πλάι μας, με λουρί. Με τα κουτάβια, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ευαίσθητα. Όταν μασουλούν την κουρτίνα ή το χαλάκι, η αυστηρή φωνή μας δεν είναι τιμωρία - είναι προειδοποίηση. Είναι η πρώτη σπίθα του «σωστού» που προσπαθούμε να χαράξουμε στο μυαλουδάκι τους. Δεν μαθαίνουν κάτι καινούργιο, μαθαίνουν τι δεν πρέπει να κάνουν.
Οι αφορμές για διόρθωση συμπεριφοράς είναι πολλές και συχνές: ακαθαρσίες στο σπίτι, γάβγισμα όταν λείπουμε, καταστροφές στον κήπο ή στο μπαλκόνι, καυγάδες με άλλα σκυλιά, κυνήγι γατών, καταστροφή επίπλων, «κλοπές» από το τραπέζι, τσιμπολόγημα από τον δρόμο, γρύλλισμα όταν τρώνε, ανεξέλεγκτο χοροπήδημα ή ανυπακοή στο κάλεσμα.
Οι συμπεριφορές αυτές κάνουν την εμφάνισή τους σε μικρές ηλικίες, αλλά δεν είναι σπάνιες και στους ενήλικους σκύλους, ειδικά όταν περνούν φάσεις ανησυχίας ή αποδιοργάνωσης.
Όπως συμβαίνει και στην ανατροφή ενός παιδιού, έτσι και με τον σκύλο, η τιμωρία, όταν εφαρμόζεται σωστά, είναι απαραίτητο εργαλείο για τη διαμόρφωση χαρακτήρα. Δεν είναι απειλή. Είναι η σταθερή φωνή του οδηγού, που λέει: «Πρόσεχε εκεί!» στον δρόμο. Αλλά, όταν γίνεται άσκοπα, συχνά ή με λάθος τρόπο, δεν διαμορφώνει χαρακτήρα, διαμορφώνει φόβο. Και ο φόβος γεννά ανασφάλεια και επιθετικότητα.
Η τιμωρία, λοιπόν, είναι μια μορφή αγάπης με όρια και κανόνες. Δεν είναι οργή, ούτε αντίδραση στιγμής. Είναι σκέψη, συνέπεια, πρόθεση για καθοδήγηση. Είναι η φωνή μας που λέει: «Σε αγαπώ και θέλω να γίνεις ο καλύτερος εαυτός σου».
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Animall της εφημερίδας Παραπολιτικά