Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους; Και τι γυρεύουν σε ένα περιοδικό σαν κι αυτό; Μα φυσικά την αγάπη τους για τα τετράποδα… Ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο!

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο αμφιλεγόμενος, ο άνθρωπος που δίχασε, που προκάλεσε λατρεία και οργή. Ο ένας και μοναδικός, με τον υπέροχο ιδιαίτερο γραπτό λόγο, που εξακολουθεί να καθηλώνει τους αναγνώστες και να ταράζει μυαλό και σωθικά με τα νοήματα και τους ιδιωματισμούς του! Σε κάποια περίοδο της ζωής του, η σχέση του με μια γάτα, τη Σμινθίτσα, όχι μόνο τον ενέπνευσε στη γραφή του αλλά του έσωσε και τη ζωή!

Όντας μόνο η δύο τους στο σπίτι, ένα απόγευμα η Σμινθίτσα, έπεσε λιπόθυμη, γεγονός που αφύπνισε το συγγραφέα να την βγάλει στον καθαρό αέρα να τη συνεφέρει! Αυτή ήταν κι η δική του σωτηρία, αφού λιποθύμησε κι ο ίδιος, ευτυχώς εκτός σπιτιού, έξω στο κρύο, αλλά ζωντανός!

Η σόμπα είχε απλώσει στην ατμόσφαιρα δηλητηριώδη αέρια που έριξαν κάτω το γατί και ανάγκασαν και τον Καζαντζάκη να το πάρει αγκαλιά και να φύγουν έγκαιρα από κει.

Το μικρό μάλιστα έκανε μέρες να συνέλθει, αλλά τα κατάφερε και έδωσε την ευκαιρία στο συγγραφέα να χαρίσει κι άλλα έργα του στον κόσμο!

Η σχέση των δύο του και προ του συμβάντος ήταν καταπληκτική! Ο Καζαντζάκης μιλούσε, έγραφε για την ακρίβεια με τόση τρυφερότητα γι’ αυτό το πλάσμα, που η αγάπη του ήταν έκδηλη. Γράφει για την καλή του: «γράφω, διαβάζω, βρίσκει μια θέση, κυρίως στον ώμο ή στα γόνατα μου και περιμένει να τελειώσω τη μυστηριώδη αυτή άσκοπη εργασία. Σηκώνουμε και τρέχει πίσω μου και η ουρά της γίνεται κυπαρίσσι. Αν μείνει μερικούς μήνες μαζί μου ή θα μάθω να νιαουρίζω ή θα μάθει να μιλά ελληνικά τσάτραπάτρα» και αλλού σημειώνει: «η Σμινθίτσα με κοιτάζει, άμα της βάλω το φαΐ της κι έπειτα σκύβει, μυρίζεται ξανά το φαΐ, με ξανά κοιτάζει με παράπονο κι έκπληξη, σα να μου λέει, φαΐ είναι αυτό; Μήτε για σκυλιά» Για τον πρωί που τον ξυπνούσε γρατζουνώντας την πόρτα πρόσθετε πως «ρονρονίζοντας παίρνει το τελευταίο της γλυκο-ύπνι στο κρεβάτι μου». Μια σχέση γλυκειά και ζηλευτή!

Μάνος Χατζηδάκις

Η αγάπη του Μανου Χατζηδάκι για τα ζώα ήταν επίκτητη κι όχι εκ γενετής! Όταν ο γιος του, του ζήτησε για πρώτη φορά να πάρουν σκυλάκι, ο ίδιος απάντησε πως τα μόνα ζώα που έχει μάθει να συναναστρέφεται είναι οι άνθρωποι!

Η ευγενική του φύση όμως κάμφθηκε στα συνεχόμενα αιτήματα. Όταν η ψυχή σου έχει αγάπη, πόσο μπορείς να αντισταθείς άλλωστε στα καλέσματα της…Το απίθανο στην ιστορία του Μάνου είναι ότι δε βρέθηκε με ένα σκυλάκι, αλλά με τρία σκυλιά και μια γάτα!

Τρία πλάσματα που «βαφτίστηκαν» με ονόματα συγγενικά στις μουσικές του μουσικοσυνθέτη. Ο Σείριου, ο Πολύβιος, η Ραλλού και ο Κεμαλ, έγιναν οικογένεια, που του κράτησαν συντροφιά μέχρι το τέλος της ζωής του! Ο Μάνος Χατζιδάκης ευαισθητοποιήθηκε τόσο πολύ για τα ζώα που λέγεται πως κάποια μέρα περπατώντας με το γιο του στο Σύνταγμα, συνάντησαν μια αγέλη από αδέσποτα σκυλιά!

Ο Μάνος στράφηκε προς το νεαρό και τον ρώτησε ανήσυχος «τώρα τι κάνουμε;» «Τι να κάνουμε; Τίποτα δεν κάνουμε» απάντησε εκείνος, αλλά δεν τον καθησύχασε…

Ο Χατζιδάκις, είχε πια περάσει στην πλευρά που όχι απλά ήταν φιλόζωος, αλλά πονούσε κι αγαπούσε τα τετράποδα βαθειά. Πήγε στην κοντινότερη καντίνα που βρήκε κι αγόρασε τροφή για όλη την παρέα των αδέσποτων που συνάντησαν… Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού, ίσως υπέφερε που δε μπορούσε να τα υιοθετήσει όλα!

Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Για το Έρνεστ Χέμινγουεϊ δε γνωρίζουμε πότε ξεκίνησε η λατρεία που είχε στις γάτες! Ξέρουμε όμως πως είχε εντρυφήσει στη συμπεριφορά τους, τις συνήθειες τους,αλλά και στον τρόπο που σκέφτονται! Στο συγγραφέα ανήκει και η θέση ότι «η γάτα έχει απόλυτη συναισθηματική ειλικρίνεια. Τα ανθρώπινα όντα, για διάφορους λόγους μπορούν να κρύψουν τα αισθήματα τους! Η γάτα όχι»!!

Γνωρίζοντας αυτή του την αγάπη, ένας φίλος του καπετάνιος (αγαπούσε εξίσου πολύ και τη θάλασσα) του χάρισε μια εξαδάχτυλη γατούλα! Λευκή σαν το χιόνι. Αυτή έμελλε να γίνει η εκλεκτή της καρδιάς του, η Χιονάτη του, αν και λέγεται πως στα δυο του σπίτια στην Κούβα και στο Κει Γουέστ, της Φλόριντα, είχε συνολικά πάνω από 150 γάτες!

Σε αυτό το δεύτερο σπίτι, η Χιονάτη του, απέκτησε απογόνους που όλοι έφεραν το ίδιο dna, με περισσότερα από το κανονικό δάχτυλα. Εκεί δημιουργήθηκε κάτι σαν ζωντανό μουσείο με τα σπάνια γατιά του, που λεγόταν ότι έφερναν και καλοτυχία για την ιδιαιτερότητα τους! Τα γατιά αυτά πήραν τελικά και το όνομα του: γάτες Χέμινγουεϊ! Οι γάτες αυτές μάλιστα επιβίωσαν του τυφώνα Ίρμα, που έπληξε το 2017 τη Φλόριντα! Μάλιστα άτομα από το προσωπικό του Μουσείου που «δουλεύει» γι’ αυτά αρνήθηκε να απομακρυνθεί όταν εκκενώθηκε η πολιτεία εν όψει του τυφώνα και παρέμεινε κοντά στις απίθανες γάτες με το βαρύ όνομα σαν ιστορία.

Δημοσιεύτηκε στο Animall των Παραπολιτικών