Τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχει σημείο ανά την Ελλάδα όπου να μην αναφέρεται έστω ένα περιστατικό κακοποίησης ζώου. Φόλες που αποσκοπούν στην αθωότητα των τετράποδων πλασμάτων, τα ξεγελούν και τα θανατώνουν, εγκατάλειψη κουταβιών στον δρόμο ή τα σκουπίδια, ζώα καταδικασμένα σε ασιτία, αλυσοδεμένα και παρατημένα στην άδικη τύχη τους.

Και είναι να απορείς… Τι πάει στραβά; Τι φταίει; Πριν από καμιά δεκαετία και βάλε δεν υπήρχαν νομοθεσίες ή αστυνομία ζώων, ούτε καν στη φαντασία μας. Οπως επίσης δεν υπήρχαν πλατφόρμες, γραφεία φιλοζωικής πολιτικής, δημοτικά προγράμματα και επιχορηγήσεις για στειρώσεις αδέσποτων και τροφές, καταφύγια αλλά και δημόσια νοσοκομεία αδέσποτων... Σήμερα όμως;

Η νομοθεσία είναι πλέον αυστηρή, αυστηρότερη και από το να πειράξεις άνθρωπο, για την πραγματική προστασία των τετράποδων. Παράλληλα, δόθηκαν δικαιώματα στους πολίτες να καταγράφουν, να φωτογραφίζουν και να καταγγέλλουν όταν εντοπίζουν παραβίαση των δικαιωμάτων των ζώων. Κι όμως, θαρρείς πως τα άρρωστα μυαλά συνωμοτούν κόντρα σε όλο αυτό το προστατευτικό πλαίσιο που γιγαντώνεται υπέρ των ζώων και προσπαθούν να εξοντώσουν όσο περισσότερα ζωντανά προλαβαίνουν, πριν η κοινωνία πάρει στα σοβαρά ότι μπορούμε να γίνουμε ένας λαός αληθινά φιλόζωος. Γιατί ακόμη είμαστε στην αρχή... 

Δημοσιεύτηκε στο Animall των Παραπολιτικών