Το Ακίτα έχει τις ρίζες του στην Ιαπωνία και συνδυάζει τη δύναμη, την αφοσίωση και την αντοχή. Θεωρούνταν ότι έφερνε τύχη, ευημερία και καλή υγεία στους ιδιοκτήτες του. Είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος σκύλος της οικογένειας των Ασιατικών Σπιτς και χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν στο κυνήγι αγριόχοιρων, ελαφιών και αρκούδων, ενώ υπήρξε πρωταγωνιστής στις ιαπωνικές κυνομαχίες.

Διαβάστε: Ισπανία: Λευκός λύγκας απαθανατίστηκε από φωτογράφο - Κατέπληξε επιστήμονες και λάτρεις της άγριας ζωής

Ποια είναι η ιστορία του ιαπωνικού Ακίτα

Η ύπαρξη του σκύλου Ακίτα είναι γνωστή από το 500 π.Χ. όπως αποδεικνύουν εκατοντάδες έγγραφα και τοιχογραφίες, αν και ο συγκεκριμένος τύπος έγινε γνωστός πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Χώρα προέλευσής του είναι η Ιαπωνία, συγκεκριμένα η περιοχή Ακίτα του νησιού Χονσού, όπου οι σκύλοι αυτοί ήταν γνωστοί για τη συμμετοχή τους σε κυνομαχίες. Από την περιοχή αυτή πήρε και την ονομασία της η φυλή (Ακίτα- Ίνου).

Μάλιστα ονομάζονταν χαρακτηριστικά Aktia Matagis (μετρίου μεγέθους σκύλοι για το κυνήγι της αρκούδας). Εκτός από τις κυνομαχίες, χρησιμοποιούνταν και στο κυνήγι διαφόρων θηραμάτων όπως π.χ. ελάφια, αρκούδες, αγριόχοιροι, ακόμα και ως σκύλοι επαναφοράς. Ήταν ο σκύλος των αγροτών, αλλά και ο σκύλος της αριστοκρατίας, που τον ονόμαζαν χαρακτηριστικά «Σκύλος του Σονγκούν». Λέγεται πως πρόγονος της φυλής αυτής είναι ο Κινεζικός Λύκος (Chinese Wolf). Άλλοι πιστεύουν πως φυλές όπως το Τσόου-τσόου και το Έλκχαουντ συνέβαλαν στην εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά του σκύλου αυτού. Άλλοι πάλι λένε πως τα σκυλιά αυτά ήρθαν στην Ιαπωνία από την Κίνα και την Κορέα, την περίοδο της βασιλείας του Αυτοκράτορα Jinmu, γύρω στο 660 π.Χ.

Με την εξάπλωση του χριστιανισμού τον 15ο αιώνα, σκύλοι διαφόρων τύπων εισήχθησαν στην Ιαπωνία συνοδεύοντας τους ιδιοκτήτες τους. Η επιρροή σκύλων Μαστίφ στο Ακίτα είναι ολοφάνερη. Από το 1868 και μετά, τα Ακίτα διασταυρώνονταν με σκύλους Τόσα και Μαστίφ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το μέγεθος της φυλής, αλλά και τα τυπικά χαρακτηριστικά του Σπιτς. Αντίστοιχη ήταν και η επιρροή σκύλων Ελκχάουντ και Κήσχοντ, που άφησαν τα σημάδια τους στα χαρακτηριστικά του Ακίτα. Η διασταύρωση των Ακίτα Matagi με τις παραπάνω φυλές, δημιούργησε ένα σκύλο με περισσότερη δύναμη και αντοχή, μεγαλύτερο στο μέγεθος και με σκληρότερο δέρμα, που μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στην σκληρή δοκιμασία των κυνομαχιών.


Ακίτα: Εθνικός θησαυρός της Ιαπωνίας

Οι κυνομαχίες απαγορεύτηκαν στην Ιαπωνία το 1908, αλλά είχε ήδη επέλθει δραματική μείωση του αριθμού των Ακίτα. Λίγα χρόνια αργότερα, γύρω στο 1931, οι Ιάπωνες ανακήρυξαν τη φυλή εθνικό θησαυρό της χώρας και άρχισαν να κάνουν εξαγωγές σκύλων στην Αμερική και σε άλλες χώρες. Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η αναγνώριση των Ακίτα, που οι Ιάπωνες εκείνη την εποχή συνήθισαν να προσφέρουν τους σκύλους αυτούς σαν πολύτιμα δώρα. Τα πράγματα άλλαξαν κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945), καθώς η φυλή Ακίτα έφτασε τότε στα πρόθυρα της εξάλειψης. Πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σκυλιά τους λόγω έλλειψης τροφής και ήταν συχνό το φαινόμενο σκύλια Ακίτα να περιπλανιούνται αδέσποτα στους δρόμους πεινασμένα.


Η αμερικανική παρέμβαση

Η φυλή σώθηκε χάρη στην ευσυνειδησία των Αμερικανών στρατιωτών, οι οποίοι περιμάζεψαν τα περισσότερα αδέσποτα Ακίτα, τα φρόντισαν και τα χρησιμοποίησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Όμως στον Αμερικανικό στρατό απαγορευόταν να χρησιμοποιούνται άλλοι σκύλοι, πλην των Γερμανικών Ποιμενικών, κι έτσι οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να διασταυρώσουν τα Ακίτα με Γερμανικούς Ποιμενικούς για να μπορέσουν να κρατήσουν τα σκυλιά αυτά κοντά τους. Ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου, αρνήθηκαν να τα αφήσουν πίσω και τα πήραν μαζί τους επιστρέφοντας στην Αμερική. Εκείνη την περίοδο, ο αριθμός των Ακίτα είχε μειωθεί σημαντικά και η φυλή είχε χωριστεί σε τρεις τύπους: Akita Matagis, Ακίτα μονομάχοι και Ποιμενικοί Ακίτα.

Αυτό βέβαια επέφερε κάποια σύγχυση σχετικά με τη φυλή. Στις Η.Π.Α. η φυλή άρχισε να διαφοροποιείται και τα Ακίτα χωρίστηκαν σε Ιαπωνικό και Αμερικανικό Ακίτα. Το 1959 δημιουργείται ο Αμερικανικός Όμιλος για το Ακίτα και το 1972 ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος ενέκρινε το πρότυπο για τη φυλή. Τα δύο Ακίτα διέφεραν μορφολογικά, καθώς ο Αμερικανικός τύπος ήταν περισσότερο ογκώδης και έφερε μαύρη μάσκα, είχε μεγαλύτερα αυτιά και τα χρώματα των Γερμανικών Ποιμενικών, με τους οποίους είχε διασταυρωθεί. Από την πλευρά τους οι Ιάπωνες προσπάθησαν να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό τύπο με σφιχτό δέρμα, μικρότερα αυτιά, και χρώματα όπως το κόκκινο, το λευκό και το ραβδωτό. Το 1992 ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος αναγνώρισε τον Ιαπωνικό Όμιλο για τη φυλή, προς ικανοποίηση των Ιαπώνων. Σήμερα οι υποστηρικτές της φυλής χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Σε εκείνους που πιστεύουν ότι η κάθε φυλή έχει τα δικά της πλεονεκτήματα, σ’ αυτούς που υποστηρίζουν ότι και οι δύο φυλές πρέπει να διασταυρωθούν μεταξύ τους και σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχει μόνο η μία αυθεντική Ιαπωνική φυλή και η άλλη, η αμερικανική, είναι απλώς μια απομίμηση της πρώτης.


Μορφολογία

Το Ακίτα είναι σκύλος μεσαίου μεγέθους, ισορροπημένος και με συμπαγή σωματότυπο.

  • Το κεφάλι είναι σε αναλογία με το υπόλοιπο σώμα και το στοπ είναι ευκρινές. Η μύτη είναι μαύρη και μεγάλη, ενώ επιτρέπεται ένα ανοιχτό ροζ χρώμα όταν ο σκύλος έχει λευκό τρίχωμα. Το ρύγχος είναι σχετικά μακρύ, πολύ δυνατό, κωνοειδούς σχήματος. Τα σαγόνια είναι δυνατά και τα δόντια συναντώνται σε ένα τέλειο ψαλιδόσχημο δάγκωμα. Σφιχτά χείλη και καλά ανεπτυγμένα ζυγωματικά. Τα μάτια είναι σχετικά μικρά, τριγωνικά και ελαφρώς στρογγυλεμένα στις άκρες, ενώ φέρονται σε όρθια θέση, γέρνουν μπροστά και είναι σχετικά απομακρυσμένα το ένα από το άλλο.
  • Ο λαιμός είναι μυώδης και δεν σχηματίζει διπλοσάγονο.
  • Το σώμα είναι δυνατό, με ίσια ράχη, βαθύ στήθος με καλοανεπτυγμένες πλευρές και φαρδιά λαγόνια οστά.
  • Τα άκρα έχουν γερά οστά, καλές γωνιώσεις και είναι καλά ανεπτυγμένα.
  • Η ουρά είναι παχιά και φέρεται ψηλά, ενώ κουλουριάζεται πάνω από τη ράχη.
  • Το τρίχωμα είναι τραχύ και ίσιο, ενώ ο υπομανδύας είναι απαλός και πυκνός. Το τρίχωμα στο ακρώμιο και την ουρά είναι μακρύτερο απ’ το υπόλοιπο σώμα. Το χρώμα του είναι υπόξανθο, κοκκινωπό με μαύρες άκρες, ραβδωτό και λευκό. Όλοι οι παραπάνω χρωματισμοί εκτός από το λευκό, πρέπει να φέρουν λευκά ή υπόλευκα σημάδια στο ρύγχος, στα ζυγωματικά, στην κάτω σιαγόνα, στο λαιμό, στο στήθος, στο σώμα, στην ουρά και ανάμεσα στα πόδια.

Αγαπά τα παιδιά και είναι φιλικός μαζί τους, όμως ποτέ μην αφήνετε μικρά παιδιά μαζί του χωρίς επιτήρηση.




Τι χαρακτήρα έχει το ιαπωνικό ακίτα

Σκύλος πιστός και αφοσιωμένος στους οικείους του, όπως είναι γνωστό από την συγκινητική ιστορία του Χάτσικο-του σκύλου που περίμενε επί χρόνια την επιστροφή του νεκρού ιδιοκτήτη του. Πανέξυπνος και πολύ εκπαιδεύσιμος, φιλότιμος και προσεκτικός. Σκύλος κυριαρχικός που απολαμβάνει την αρχηγία της αγέλης, γι’ αυτό και ο ιδιοκτήτης του θα πρέπει να τού επιβληθεί από την πρώτη στιγμή. Πεισματάρης, αλλά όχι αφελής, όχι πάντα υπομονετικός, καθώς τού αρέσει να «περνάει το δικό του» και θα προσπαθήσει πολλές φορές να πετύχει αυτό που θέλει. Σκύλος θαρραλέος, που γίνεται καταπληκτικός φύλακας, χωρίς όμως να χρειάζεται επιπλέον εκπαίδευση σε καθήκοντα φύλαξης, διότι τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά του μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα σε περίπτωση που οι ιδιοκτήτες του που δεν μπορούν να τον ελέγξουν, δεδομένου ότι τα ένστικτα του παρελθόντος είναι έντονα χαραγμένα στον χαρακτήρα της φυλής. Από τη φύση του, ένα Ακίτα υπερασπίζεται με σθένος ό,τι θεωρεί δικό του, είτε αυτό είναι ο χώρος του, είτε είναι τα μέλη της οικογένειάς του. Δεν γαβγίζει ποτέ χωρίς λόγο, και αν θεωρήσει ότι είναι απαραίτητο να επιτεθεί, θα το κάνει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Είναι ιδιαίτερα αδιάφορος και επιφυλακτικός με τους ξένους και δεν θα ανεχτεί πειράγματα, ούτε χάδια. Είναι πάντα έτοιμος για καυγά και αντιδρά αμέσως στην παραμικρή πρόκληση, αλλά ποτέ δεν θα προκαλέσει πρώτος. Αγαπά τα παιδιά και είναι φιλικός μαζί τους, αρκεί να σέβονται τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Ποτέ να μην αφήνετε μικρά παιδιά μαζί του χωρίς επιτήρηση. Aγαπά την ανθρώπινη συντροφιά και υποφέρει όταν απομακρύνεται από τους οικείους του. Δεν είναι σκύλος της αλυσίδας και αν τού φερθείτε με καλοσύνη και τρυφερότητα να είστε σίγουροι ότι θα σας ανταμείψει με την αφοσίωση και τη στοργή του.


Πώς να φροντίσετε την υγεία του Ακίτα

Το Ακίτα έχει γενικά καλή υγεία και ζει αρκετά χρόνια (περίπου 12). Καλό θα ήταν πριν αποκτήσετε έναν σκύλο Ακίτα να ελέγξετε για τυχόν κληρονομικές ασθένειες (ισχιακή δυσπλασία, εντρόπιο, διαστολή/ συστροφή στομάχου), ενώ οι εκτροφείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί. Χρειάζεται ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες. Το τρίχωμά του δεν χρειάζεται συχνό βούρτσισμα για να παραμένει καθαρό και υγιές, εκτός από την περίοδο που τα σκυλιά αλλάζουν το τρίχωμά τους (δυο φορές το χρόνο- άνοιξη/φθινόπωρο). Παρότι δεν απαιτεί ιδιαίτερη άσκηση και μια βόλτα με τον ιδιοκτήτη του ή το τρέξιμο στον κήπο είναι υπεραρκετά, το το Ακίτα βαριέται εύκολα. Συνεπώς είναι απαραίτητο να συνηθίσει σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει ολιγόωρη βόλτα σε καθημερινή βάση ώστε για να διατηρεί την καλή φόρμα και την καλή υγεία του. Λατρεύει το νερό και επιδίδεται άψογα στο κολύμπι. Ασχοληθείτε μαζί του κάποιες ώρες της ημέρας, δείξτε υπομονή και κατανόηση και κρατήστε τον απασχολημένο, εάν θέλετε να έχετε μια ισορροπημένη σχέση μαζί του.


Από τη φύση του, ένας σκύλος Ακίτα υπερασπίζεται με σθένος ό,τι θεωρεί δικό του




Πώς να εκπαιδεύσετε το Ακίτα

Το Ακίτα είναι πολύ κυριαρχικός σκύλος και χρειάζεται σωστή εκπαίδευση από ειδικευμένο εκπαιδευτή, καθώς και κοινωνικοποίηση από νεαρή ηλικία. Παρότι είναι πολύ προσαρμοστικός και μπορεί να ζήσει και σε διαμέρισμα, αν τον περιορίσετε ή τον παραμελήσετε θα γίνει καταστροφικός. Δεν είναι αγελαίος τύπος και προτιμά να είναι ο μοναδικός σκύλος του σπιτιού ή αλλιώς θα φροντίσει να είναι ο πρώτος στην ιεραρχία. Για αυτό και δεν τα πάει καλά με μικρόσωμα σκυλιά που τον προκαλούν.