Πριν από λίγους μήνες τράβηξε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης η διάσωση ενός μικρού σκαντζόχοιρου σε ένα φλεγόμενο δάσος του Κιλκίς, που έμοιαζε εφάμιλλη με αυτήν του στρατιώτη Ράιαν.

Ήταν τόσο ηρωική η διάσωση για το αγκαθωτό θηλαστικό μέσα στους καπνούς των πυρκαγιών όσο και του τελευταίου από τα αδέλφια Ράιαν στη μαυρίλα του πολέμου. Πριν από λίγες μέρες, ένας άλλος σκαντζόχοιρος στην αυλή ενός σχολείου τράβηξε τα βλέμματα μαθητών και τηλεοπτικών καναλιών. Να ήταν, άραγε, θύμα κάποιας ανθρώπινης παρέμβασης; Κάποτε τα συμπαθή θηλαστικά κυκλοφορούσαν κατά εκατοντάδες στην εξοχή.

Αφορμή για τον παραλληλισμό μία εικόνα από τις αυγουστιάτικες ειδήσεις: ένας πυροσβέστης σκύβει και μεταγγίζει νερό στο στόμα ενός σκαντζόχοιρου που σώθηκε από τις πύρινες γλώσσες. Μια γλυκόπικρη στιγμή ανθρωπιάς και προβληματισμού. Τι αφήνει πίσω της η κάθε φωτιά; Πόσα ζώα χάνονται άδικα; Και πόσο λίγοι είναι αυτοί που προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο ξεκινώντας από έναν σκαντζόχοιρο; 

Δημοσιεύτηκε στο Animall των Παραπολιτικών