Οι πρώτες δημοσιεύσεις που ανέφεραν το όνομα του Pablo Escobar μιλούσαν για τις οδηγικές του ικανότητες και όχι για ναρκωτικά. Συγκεκριμένα ο Κολομβιανός, μετέπειτα βαρόνος της κοκαΐνης, συμμετείχε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στο δημοφιλές «Copa Renault 4».

Το Renault 4 ήταν, για την Κολομβία, κάτι αντίστοιχο του Volkswagen Beetle για τη Γερμανία ή του FIAT 500 για την Ιταλία στα μεταπολεμικά χρόνια. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλές, φτηνό, στιβαρό και πρακτικό. Ο Escobar λάτρευε τo «Renaulito» και το 1979 συμμετείχε στον πρώτο αγώνα του Πρωταθλήματος «Copa Renault 4» στο Autodromo Ricardo Mejia στη Bogota.

Πήγε στον αγώνα με τέσσερα αυτοκίνητα, ένα για τον ίδιο, ένα για τον ξάδερφό του, Gustavo Gaviria και δύο εφεδρικά. Εκείνη την ημέρα αντίπαλοι του στον αγώνα ήταν οι «συνάδελφοι» του στο εμπόριο ναρκωτικών, αδερφοί Ochoa. Μαζί ήταν ηγέτες του καρτέλ Medellin που αργότερα έγινε γνωστό για την απίστευτη βιαιότητα του.

Όμως το 1979 δεν είχαν γίνει γνωστές οι παράνομες δραστηριότητες του και ο Escobar εμφανιζόταν ως επιτυχημένος επιχειρηματίας που άρχισε να ασχολείται με ποδήλατα και αργότερα επεκτάθηκε σε αυτοκίνητα και ακίνητα και πλέον χρησιμοποίησε τον πλούτο του για να βοηθήσει τους φτωχούς. Αυτό ήταν -μια ας πούμε- αλήθεια, έκανε γενναιόδωρες δωρεές στους φτωχότερους Κολομβιανούς και πράγματι άρχισε την εγκληματική του καριέρα με εμπόριο ποδηλάτων, αλλά ήταν κλεμμένα!

Η οικογένεια του είχε πάθος με τα ποδήλατα και ο αδερφός του Escobar, Roberto, ήταν πολύ γνωστός ποδηλάτης που αργότερα ξεκίνησε την εταιρεία ποδηλάτων Ositto και έγινε χορηγός του Pablo στους αγώνες αυτοκινήτων.

Ο Julian Calle, ένας αγωνιζόμενος που έτρεχε την ίδια εποχή, θυμάται ότι η ομάδα του Escobar εμφανιζόταν στους αγώνες με δύο φορτηγά service «ήταν ο μόνος που είχε τέτοια υποστήριξη, ερχόταν στον αγώνα με ελικόπτερο και μετά προσέφερε σε όλους πολυτελή γεύματα με σαμπάνια και πανέμορφες κοπέλες. Αναρωτιέμαι υπήρχε κάποιος που δεν είχε καταλάβει ότι ήταν έμπορος ναρκωτικών»

Κατά γενική ομολογία, ο Don Pablo ήταν ένας ενθουσιώδης αλλά μέτριος οδηγός. Ήταν αργός στις στροφές αλλά ασύλληπτα γρήγορος στις ευθείες και πάντα υπήρχαν υπόνοιες ότι τα αυτοκίνητα του δεν ήταν μέσα στα όρια των κανονισμών. Παρ’ όλα αυτά δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ποτέ τα αυτοκίνητα του Escobar δεν βρέθηκαν παράνομα σε κάποιο τεχνικό έλεγχο.

Το 1979, μετά από έξι αγώνες ο Escobar βρισκόταν στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος  «Δεν μπορώ να το κρύψω, η ζωή μου χαμογελάει, είμαι ένας τυχερός άνθρωπος» είπε σε δημοσιογράφο. Φυσικά ο βαρόνος χρησιμοποιούσε τα «εργαλεία της δουλειάς» του και στους αγώνες, όπως όταν χάρη στις σχέσεις του με την τοπική αστυνομία, εξασφάλισε ότι ο βασικός του αντίπαλος δεν θα έφτανε στον πρώτο αγώνα που είχε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη. «Η αστυνομία μας κράτησε στην άκρη του δρόμου για ώρες ελέγχοντας τα χαρτιά μας» είπε ο Alvaro Mejia.

 

Ενώ αγαπούσε το R4, ο Escobar οδήγησε και πιο δυνατά αυτοκίνητα, όπως μια Porsche 935,  560 ίππων σε μια ανάβαση στο Medellin. Τότε έβαλε στοίχημα με τον Ricardo «Cuchilla» Londoño, τον πιο διάσημο οδηγό της εποχής στην Κολομβία, ότι θα τερμάτιζε μόλις 15 δευτερόλεπτα πίσω του.

Ο Cuchilla ήταν ο πρώτος Κολομβιανός που έφτασε πολύ κοντά στο να οδηγήσει στη Formula 1. Οδήγησε στις δοκιμές του Gran Prix της Βραζιλίας το 1981, αλλά ο Bernie Ecclestone φρόντισε να μην του δοθεί η απαραίτητη Superlicence μόλις κατάλαβε από πού προερχόταν η χορηγία του.

Στην ανάβαση του Medellin η Porsche του Escobar τερμάτισε οκτώ δευτερόλεπτα πίσω από τον αντίπαλό του και ο βαρόνος ήταν πολύ υπερήφανος για αυτό. Κάπως έτσι περνούσε ξέγνοιαστα τη ζωή του ο Escobar πριν από τα φρικιαστικά εγκλήματα που έκανε στη χώρα του, μέχρι το θάνατο του το 1993, από σφαίρα αστυνομικού.