Το αυτοκίνητο των αδελφών Ceirano, πρωτοπόρων της ιταλικής αυτοκίνησης
Ένα εξαιρετικά σπάνιο και πολύτιμο αυτοκίνητο των αρχών του 20ού αιώνα εκτέθηκε στο κέντρο της πόλης του Cuneo στο Πιεμόντε της Ιταλίας. Οι Giovanni Battista, Giovanni και Matteo Ceirano, Ιταλοί πρωτοπόροι της αυτοκίνησης είχαν καταγωγή από την εν λόγω πόλη.
Οι αδελφοί Ceirano ήταν οραματιστές, καθώς ήταν από τους πρώτους που κατασκεύασαν αυτοκίνητα ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, αφού πρώτα είχαν γίνει γνωστοί με την παραγωγή ποδηλάτων. Αργότερα, ίδρυσαν πολλές εταιρείες, που αν και εξαφανίστηκαν στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα, άφησαν το στίγμα τους στον κόσμο των αγώνων της εποχής.
Μεταξύ των πιο γνωστών ονομάτων πίσω από τα οποία βρισκόταν το μυαλό τουλάχιστον ενός από τα τρία αδέλφια ήταν αναμφίβολα η Itala, νικήτρια του πρώτου Targa Florio το 1906, η Scat, η Spa-Societa Piemontese Automobili Ansaldi-Ceirano (1906-1908) και η Societa Ligure Piemontese Automobili (1908-1947).
Είναι αδύνατο, επομένως, να μην συναντήσει κανείς το όνομα Ceirano, ανατρέχοντας στην ιταλική ιστορία του αυτοκινήτου και του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Λόγω των διαχρονικών επιτυχιών των τριών αδελφών, είναι οι μόνοι πρώτοι Ιταλοί κατασκευαστές που μπορούν να θεωρηθούν ισότιμοι με τις γαλλικές και γερμανικές μάρκες που εμφανίστηκαν πρώτες στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Οι τρεις σκληρά εργαζόμενοι επιχειρηματίες ίδρυσαν αρκετές εταιρείες, συχνά ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Τρεις από αυτές διαδοχικά με τα επώνυμά τους από το 1901 έως το 1904, και από μία εξ αυτών προήλθε το εξαιρετικά σπάνιο συλλεκτικό κομμάτι που εκτέθηκε στο Cuneo, πιθανότατα μοναδικό πλέον, το οποίο προσέφερε η Car & Classic σε δημοπρασία με εκτιμώμενη τιμή πώλησης μεταξύ 40.000 και 50.000 ευρώ.
Το αυτοκίνητο έχει αναγνωριστεί από την ASI (Automotoclub Storico Italiano), την ιστορική λέσχη αυτοκινήτου της Ιταλίας η οποία του απένειμε το βραβείο Targa Oro. Χρονολογείται από το 1904 σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι προέρχεται από το προηγούμενο έτος. Αν και πρόκειται σίγουρα για μουσειακό κομμάτι, είναι σε καλή κατάσταση και λειτουργεί κανονικά, χάρη στη φροντίδα με την οποία έχει συντηρηθεί.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμους ιστορικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Turin-Asti-Turin τη δεκαετία του 1980. Η μάρκα De Dion Bouton εμφανίζεται στο όνομα του αυτοκινήτου, επειδή τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του οι Ceirano χρησιμοποιούσαν κινητήρες από τη διάσημη τότε γαλλική μάρκα, μια από τις πιο παραγωγικές και δημοφιλείς της εποχής.
Το αυτοκίνητο κινείται από έναν κλασικό μονοκύλινδρο κινητήρα De-Dion Bouton, με κιβώτιο τριών ταχυτήτων συν την όπισθεν, και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα περίπου 30-35 χλμ./ώρα. Η εκκίνηση γίνεται αποκλειστικά με χειροκίνητη μανιβέλα, και το σύστημα καυσίμου χρησιμοποιεί ασετυλίνη.
Το φρένο ενεργεί στον στροφαλοφόρο άξονα, και ο συμπλέκτης είναι κωνικός. Το πεντάλ του γκαζιού βρίσκεται στο κέντρο, ενώ τα πεντάλ φρένου και συμπλέκτη βρίσκονται στα πλάγια. Στη δεξιά πλευρά, έξω από το cockpit, βρίσκεται ο επιλογέας ταχυτήτων και οι μοχλοί του χειρόφρενου.
Υπάρχουν δύο ρεζερβουάρ καυσίμου. Το κύριο κάτω από το κάθισμα, ενώ το άλλο, κατασκευασμένη από ορείχαλκο, περιέχει εν μέρει λάδι και εν μέρει καύσιμο. Στις ανηφορικές διαδρομές, χρησιμοποιείται το δεύτερο, γιατί διαφορετικά δεν φτάνει αρκετό καύσιμο στο καρμπιρατέρ από το βασικό ρεζερβουάρ.
Ένα μεγάλο μέρος του ξύλινου αμαξώματος έπρεπε να αντικατασταθεί επειδή είχε σαπίσει, και στη συνέχεια εφαρμόστηκε βαφή στο σωστό για την εποχή χρώμα. Τα καθίσματα από δέρμα, σε χαρακτηριστικό στυλ της εποχής, επανατοποθετήθηκαν λίγο μετά την ανακάλυψη του αυτοκινήτου και δεν χρειάστηκαν περαιτέρω επεμβάσεις στη συνέχεια.
Με δεδομένο το έτος κατασκευής του, το αυτοκίνητο βρίσκεται εντός του ηλικιακού ορίου που επιτρέπει τη συμμετοχή στο περίφημο London to Brighton Veteran Car Run, την παρέλαση για οχήματα που κατασκευάστηκαν πριν από το 1904, ο οποίος εκτελείται από το κεντρικό Λονδίνο έως το παραλιακό μέτωπο του Brighton κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Με πάνω από 120 χρόνια ιστορίας, είναι η μακροβιότερη ιστορική εκδήλωση αυτοκινήτων στον κόσμο, ένας φόρος τιμής στην αυγή της παγκόσμιας αυτοκίνησης.
Οι αδελφοί Ceirano ήταν οραματιστές, καθώς ήταν από τους πρώτους που κατασκεύασαν αυτοκίνητα ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, αφού πρώτα είχαν γίνει γνωστοί με την παραγωγή ποδηλάτων. Αργότερα, ίδρυσαν πολλές εταιρείες, που αν και εξαφανίστηκαν στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα, άφησαν το στίγμα τους στον κόσμο των αγώνων της εποχής.
Μεταξύ των πιο γνωστών ονομάτων πίσω από τα οποία βρισκόταν το μυαλό τουλάχιστον ενός από τα τρία αδέλφια ήταν αναμφίβολα η Itala, νικήτρια του πρώτου Targa Florio το 1906, η Scat, η Spa-Societa Piemontese Automobili Ansaldi-Ceirano (1906-1908) και η Societa Ligure Piemontese Automobili (1908-1947).
Είναι αδύνατο, επομένως, να μην συναντήσει κανείς το όνομα Ceirano, ανατρέχοντας στην ιταλική ιστορία του αυτοκινήτου και του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Λόγω των διαχρονικών επιτυχιών των τριών αδελφών, είναι οι μόνοι πρώτοι Ιταλοί κατασκευαστές που μπορούν να θεωρηθούν ισότιμοι με τις γαλλικές και γερμανικές μάρκες που εμφανίστηκαν πρώτες στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Οι τρεις σκληρά εργαζόμενοι επιχειρηματίες ίδρυσαν αρκετές εταιρείες, συχνά ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Τρεις από αυτές διαδοχικά με τα επώνυμά τους από το 1901 έως το 1904, και από μία εξ αυτών προήλθε το εξαιρετικά σπάνιο συλλεκτικό κομμάτι που εκτέθηκε στο Cuneo, πιθανότατα μοναδικό πλέον, το οποίο προσέφερε η Car & Classic σε δημοπρασία με εκτιμώμενη τιμή πώλησης μεταξύ 40.000 και 50.000 ευρώ.
Το αυτοκίνητο έχει αναγνωριστεί από την ASI (Automotoclub Storico Italiano), την ιστορική λέσχη αυτοκινήτου της Ιταλίας η οποία του απένειμε το βραβείο Targa Oro. Χρονολογείται από το 1904 σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι προέρχεται από το προηγούμενο έτος. Αν και πρόκειται σίγουρα για μουσειακό κομμάτι, είναι σε καλή κατάσταση και λειτουργεί κανονικά, χάρη στη φροντίδα με την οποία έχει συντηρηθεί.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμους ιστορικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Turin-Asti-Turin τη δεκαετία του 1980. Η μάρκα De Dion Bouton εμφανίζεται στο όνομα του αυτοκινήτου, επειδή τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του οι Ceirano χρησιμοποιούσαν κινητήρες από τη διάσημη τότε γαλλική μάρκα, μια από τις πιο παραγωγικές και δημοφιλείς της εποχής.
Το αυτοκίνητο κινείται από έναν κλασικό μονοκύλινδρο κινητήρα De-Dion Bouton, με κιβώτιο τριών ταχυτήτων συν την όπισθεν, και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα περίπου 30-35 χλμ./ώρα. Η εκκίνηση γίνεται αποκλειστικά με χειροκίνητη μανιβέλα, και το σύστημα καυσίμου χρησιμοποιεί ασετυλίνη.
Το φρένο ενεργεί στον στροφαλοφόρο άξονα, και ο συμπλέκτης είναι κωνικός. Το πεντάλ του γκαζιού βρίσκεται στο κέντρο, ενώ τα πεντάλ φρένου και συμπλέκτη βρίσκονται στα πλάγια. Στη δεξιά πλευρά, έξω από το cockpit, βρίσκεται ο επιλογέας ταχυτήτων και οι μοχλοί του χειρόφρενου.
Υπάρχουν δύο ρεζερβουάρ καυσίμου. Το κύριο κάτω από το κάθισμα, ενώ το άλλο, κατασκευασμένη από ορείχαλκο, περιέχει εν μέρει λάδι και εν μέρει καύσιμο. Στις ανηφορικές διαδρομές, χρησιμοποιείται το δεύτερο, γιατί διαφορετικά δεν φτάνει αρκετό καύσιμο στο καρμπιρατέρ από το βασικό ρεζερβουάρ.
Ένα μεγάλο μέρος του ξύλινου αμαξώματος έπρεπε να αντικατασταθεί επειδή είχε σαπίσει, και στη συνέχεια εφαρμόστηκε βαφή στο σωστό για την εποχή χρώμα. Τα καθίσματα από δέρμα, σε χαρακτηριστικό στυλ της εποχής, επανατοποθετήθηκαν λίγο μετά την ανακάλυψη του αυτοκινήτου και δεν χρειάστηκαν περαιτέρω επεμβάσεις στη συνέχεια.
Με δεδομένο το έτος κατασκευής του, το αυτοκίνητο βρίσκεται εντός του ηλικιακού ορίου που επιτρέπει τη συμμετοχή στο περίφημο London to Brighton Veteran Car Run, την παρέλαση για οχήματα που κατασκευάστηκαν πριν από το 1904, ο οποίος εκτελείται από το κεντρικό Λονδίνο έως το παραλιακό μέτωπο του Brighton κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Με πάνω από 120 χρόνια ιστορίας, είναι η μακροβιότερη ιστορική εκδήλωση αυτοκινήτων στον κόσμο, ένας φόρος τιμής στην αυγή της παγκόσμιας αυτοκίνησης.
