Αντιμέτωπες με αυξανόμενες απαιτήσεις για διαφάνεια, μείωση περιβαλλοντικού αποτυπώματος και ενίσχυση της κοινωνικής υπευθυνότητας βρίσκονται πλέον οι ελληνικές βιομηχανίες όλων των κλάδων, από την ενέργεια και τη μεταποίηση μέχρι τα τρόφιμα και τα δομικά υλικά, βρίσκονται πλέον. Ο δρόμος προς την πλήρη ενσωμάτωση των αρχών ESG δεν είναι εύκολος· ωστόσο έχει αρχίσει να διαμορφώνει μια νέα πραγματικότητα, που μετατρέπει την ανάγκη συμμόρφωσης σε μοχλό ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.
Η υιοθέτηση των ESG κριτηρίων δεν αποτελεί πλέον ζήτημα προαιρετικής «καλής πρακτικής». Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της Οδηγίας CSRD και της υποχρεωτικής δημοσιοποίησης μη χρηματοοικονομικών πληροφοριών, καθιστά τις εταιρείες υπόλογες για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές τους επιδόσεις. Οι ελληνικές βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται σε διεθνείς  αγορές ή αναζητούν πρόσβαση σε χρηματοδότηση βρίσκουν μπροστά τους ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις από τράπεζες, επενδυτές και διεθνείς συνεργάτες. 
Παράλληλα, οι καταναλωτές εντός της ελληνικής αγοράς γίνονται πιο ευαισθητοποιημένοι σε ζητήματα βιωσιμότητας. Από προϊόντα με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα μέχρι εταιρείες που δείχνουν πραγματική μέριμνα για το ανθρώπινο δυναμικό τους, η κοινωνική πίεση ωθεί τους επιχειρηματικούς ομίλους να μεταβάλουν ουσιαστικά τις πολιτικές τους.
Ο πρώτος πυλώνας του ESG αφορά την περιβαλλοντική επίδοση. Για τις ελληνικές βιομηχανίες, η ενεργειακή απόδοση και η μετάβαση σε καθαρότερες μορφές ενέργειας αποτελούν κεντρικούς άξονες στρατηγικής. Καθώς το κόστος ενέργειας παραμένει ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, η εξοικονόμηση πόρων και η μείωση εκπομπών συνδυάζονται με άμεσο οικονομικό όφελος.
Σε εργοστάσια παραγωγής τσιμέντου, χάλυβα και μετάλλων, καταγράφεται σταδιακή υιοθέτηση τεχνολογιών μείωσης εκπομπών CO₂, όπως καύση με εναλλακτικά καύσιμα, συστήματα ανάκτησης θερμότητας και πιλοτικά προγράμματα για δέσμευση και αξιοποίηση άνθρακα. Οι βιομηχανίες τροφίμων και ποτών εφαρμόζουν εκτεταμένα προγράμματα ανακύκλωσης νερού και μείωσης αποβλήτων, ενώ ενσωματώνουν συστήματα πράσινης ψύξης για τη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος.
Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις στέγες εργοστασίων, οι συμβάσεις αγοράς πράσινης ενέργειας (PPAs) και η μετάβαση σε στόλους ηλεκτροκίνησης αποτελούν πλέον συνηθισμένες πρακτικές. Με τον τρόπο αυτό, οι επιχειρήσεις μειώνουν τις εκπομπές τους, πλησιάζοντας τους στόχους για κλιματική ουδετερότητα που θέτει η ΕΕ για το 2050.
Πέρα από την ενεργειακή διάσταση, η κυκλική οικονομία εξελίσσεται σε βασική στρατηγική κατεύθυνση. Πολλές βιομηχανίες ενσωματώνουν μοντέλα παραγωγής που μεγιστοποιούν την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση υλικών, μειώνοντας τα υπολείμματα και βελτιώνοντας τη συνολική αποδοτικότητα. 
Η ελληνική βιομηχανία πλαστικών, για παράδειγμα, επενδύει σε προηγμένες τεχνολογίες χημικής ανακύκλωσης, ενώ στον κλάδο της συσκευασίας προωθούνται λύσεις βιοδιασπώμενων και φυτικών υλικών. Στον τομέα των δομικών υλικών, η χρήση ανακυκλωμένων αδρανών υλικών και η παραγωγή οικολογικού σκυροδέματος συμβάλλουν στον περιορισμό της περιβαλλοντικής επίπτωσης.
Την ίδια ώρα  κοινωνική διάσταση του ESG αποκτά ιδιαίτερη σημασία, ειδικά σε έναν κλάδο όπως η βιομηχανία, όπου η ασφάλεια και η ευημερία των εργαζομένων παραμένουν κρίσιμοι παράγοντες. Οι εγχώριες  επιχειρήσεις εφαρμόζουν πλέον συστηματικά προγράμματα εκπαίδευσης, πολιτικές ίσων ευκαιριών και ενέργειες για τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας.
Σημαντική τάση είναι η προώθηση της γυναικείας παρουσίας σε θέσεις ευθύνης, η ενίσχυση της πολυμορφίας στο ανθρώπινο δυναμικό και η εφαρμογή πρακτικών ευέλικτης εργασίας όπου είναι εφικτό. Επίσης, ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στα προγράμματα υγείας και ασφάλειας, που περιλαμβάνουν από έξυπνα μέσα προστασίας μέχρι συχνές αξιολογήσεις κινδύνου.
Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε περιοχές εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων αναπτύσσουν δράσεις στήριξης τοπικών κοινοτήτων, επενδύοντας σε έργα υποδομής, εκπαίδευση, πολιτισμό και κοινωνική πρόνοια. Με τον τρόπο αυτό, ενισχύουν τον κοινωνικό ιστό, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούν σχέσεις εμπιστοσύνης. 
Όσον αφορά τώρα στην  εταιρική διακυβέρνηση, η ελληνική βιομηχανία έχει κάνει βήματα προς την ενίσχυση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της ενσωμάτωσης μηχανισμών εσωτερικού ελέγχου. Επιτροπές βιωσιμότητας, συστήματα διαχείρισης κινδύνου και κώδικες δεοντολογίας έχουν γίνει πλέον αναγκαίο μέρος της εταιρικής λειτουργίας.
Παράλληλα, η δημοσίευση εκθέσεων βιωσιμότητας με βάση διεθνή πρότυπα (GRI, SASB, ESRS) ενισχύει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και διαμορφώνει ένα περισσότερο ευθυγραμμισμένο περιβάλλον με τις ευρωπαϊκές πρακτικές. Οι εταιρείες που υιοθετούν ισχυρούς μηχανισμούς διακυβέρνησης εμφανίζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε περιόδους κρίσεων και διαθέτουν καλύτερες προοπτικές μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.
Παρά τα θετικά βήματα, η πορεία προς την πλήρη υιοθέτηση των ESG αρχών δεν είναι απρόσκοπτη. Πολλές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια, κυρίως το υψηλό κόστος επενδύσεων σε τεχνολογικό εξοπλισμό και ενεργειακή αναβάθμιση. Επίσης, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και η πολυπλοκότητα των κανονιστικών απαιτήσεων δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες.
Σημειώνεται επίσης μια ανομοιογένεια μεταξύ των κλάδων: οι μεγάλες εξαγωγικές βιομηχανίες πρωτοστατούν, ενώ οι μικρότερες επιχειρήσεις της περιφέρειας συχνά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό των εξελίξεων.
Στο άμεσο μέλλον, οι επιχειρήσεις που θα καταφέρουν να συνδυάσουν πράσινη τεχνολογία, κοινωνική υπευθυνότητα και υψηλά πρότυπα διακυβέρνησης θα είναι αυτές που θα καθορίσουν τη νέα βιομηχανική εποχή της Ελλάδας.