Η εναρμόνιση των ελληνικών επιχειρήσεων με τα κριτήρια  ESG  είναι μια επείγουσα ανάγκη και, κυρίως, μια πραγματικότητα δύο ταχυτήτων που ορίζει τους νικητές και τους ηττημένους της επόμενης δεκαετίας.
Από τη μία πλευρά, οι μεγάλες, εισηγμένες επιχειρήσεις, οι τράπεζες και οι ενεργειακοί κολοσσοί έχουν αγκαλιάσει πλήρως τα κριτήρια, ωθούμενοι από την αυστηρή ευρωπαϊκή νομοθεσία (όπως η Οδηγία για την Υποβολή Εκθέσεων Εταιρικής Βιωσιμότητας - CSRD), τους διεθνείς επενδυτές και τις απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜμΕ) παραμένει αμήχανη, ανέτοιμη και, σε πολλές περιπτώσεις, εντελώς αδιάφορη.
Μια πρόσφατη έρευνα της EY ήταν αποκαλυπτική: το 92% των στελεχών μεγάλων επιχειρήσεων δήλωνε ότι σκοπεύει να αυξήσει τις επενδύσεις σε ESG. Επτά στις δέκα επιχειρήσεις αναγνώριζαν ήδη θετική χρηματοοικονομική επίδραση από αυτές τις επενδύσεις. Ωστόσο, στην ίδια έρευνα, μόλις το 27% παραδεχόταν ότι το ESG έχει ενσωματωθεί πλήρως στις δομές λήψης αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου.
Αυτή η αντίφαση – επενδύω, αλλά δεν το έχω ενσωματώσει πλήρως – αποκαλύπτει την καρδιά του ελληνικού ESG: μια κίνηση που ξεκίνησε συχνά ως άσκηση συμμόρφωσης και δημοσίων σχέσεων, αλλά που σταδιακά ωριμάζει σε στρατηγική αναγκαιότητα.
Ενώ οι μεγάλοι όμιλοι δημοσιεύουν εκθέσεις βιωσιμότητας εκατοντάδων σελίδων, η εικόνα στις ΜμΕ είναι δραματικά διαφορετική. Έρευνα των CPA Kudos Greece και MRB Hellas (Μάρτιος 2025) έδειξε ότι η εφαρμογή του ESG στις ΜμΕ είναι «κυρίως αποσπασματική». Το πιο ανησυχητικό εύρημα: το 34% των ερωτηθέντων ΜμΕ δεν μπόρεσε καν να απαντήσει στο τι είναι το ESG.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνονται από νεότερη έρευνα (Liberal.gr, Νοέμβριος 2025), η οποία καταγράφει μεν «έντονο ενδιαφέρον» από τις ΜμΕ, αλλά το μεταφράζει σε «απογοητευτικούς»  αριθμούς: μόλις το 22% δηλώνει «επαρκώς ενημερωμένο» και ένα απογοητευτικό 12% έχει προχωρήσει στην «υλοποίηση δράσεων» 
Ο βασικός λόγος γι αυτή την υστέρηση είναι το κόστος. Έρευνα της ICAP CRIF (Ιούνιος 2024) έδειξε ότι το 65% των (μεγαλύτερων) εταιρειών δαπανά έως 200.000 ευρώ ετησίως. Μια άλλη ανάλυση (Economia.gr, Ιούλιος 2025) έδειξε ότι το 66% των εταιρειών ξόδεψε λιγότερα από 50.000 ευρώ. 
Όταν το κόστος για μια ΜμΕ είναι τόσο υψηλό και η γνώση τόσο χαμηλή, το ESG φαντάζει πολυτέλεια και όχι επένδυση. Αυτό, ωστόσο, είναι μια ωρολογιακή βόμβα. Οι τράπεζες ήδη αρχίζουν να συνδέουν τη χρηματοδότηση με τις επιδόσεις ESG, και οι μεγάλες εταιρείες θα αρχίσουν να αποκλείουν από τις εφοδιαστικές τους αλυσίδες όσους προμηθευτές (τις ΜμΕ) δεν πληρούν τα κριτήρια.
Περιβάλλον
Όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις αποφασίζουν να επενδύσουν στο ESG, οι κινήσεις τους είναι συγκεκριμένες και ιεραρχημένες. Η ανάλυση των εκθέσεων και των ερευνών δείχνει μια σαφή προτίμηση, η οποία όμως κρύβει και μια ελληνική ιδιαιτερότητα.
Το Περιβάλλον βρίσκεται στην πρώτη θέση  των πρωτοβουλιών ESG στην Ελλάδα. Είναι το πιο εύκολα μετρήσιμο, το πιο κατανοητό από το κοινό και συχνά αυτό με το πιο άμεσο οικονομικό όφελος (π.χ. εξοικονόμηση ενέργειας). Σύμφωνα με την έρευνα της ICAP CRIF, από τον συνολικό προϋπολογισμό ESG, το 41% κατευθύνεται σε περιβαλλοντικές δράσεις.
Οι πιο δημοφιλείς πρωτοβουλίες περιλαμβάνουν:
-Ενεργειακή απόδοση: Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών (net metering) στις στέγες εργοστασίων και γραφείων, αντικατάσταση λαμπτήρων με LED, αναβάθμιση εξοπλισμού και στόλων οχημάτων σε ηλεκτρικά ή υβριδικά.
Ανακύκλωση & διαχείριση αποβλήτων: Αυτό είναι το βασικό σημείο εκκίνησης, ειδικά για τις ΜμΕ. Αφορά την ανακύκλωση χαρτιού, πλαστικού, μπαταριών, αλλά και την υπεύθυνη διαχείριση βιομηχανικών αποβλήτων.
-Μείωση πλαστικού: Ιδιαίτερα στον τουρισμό (INSETE) και το λιανεμπόριο, η μείωση του πλαστικού μίας χρήσης είναι μια εξαιρετικά ορατή και δημοφιλής δράση.
-Πράσινα προϊόντα: Οι τράπεζες πρωτοστατούν εδώ, προσφέροντας «πράσινα δάνεια» (για αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου ή ενεργειακή αναβάθμιση σπιτιού) και κάρτες συνδεδεμένες με περιβαλλοντικούς σκοπούς
Η Ελλάδα τρέχει να καλύψει το χαμένο έδαφος στο ESG, αλλά τρέχει σε δύο διαφορετικές διαδρομές. Οι μεγάλοι όμιλοι, με οδηγούς τις τράπεζες (και τους θεσμικούς επενδυτές, έχουν αντιληφθεί ότι η βιωσιμότητα δεν είναι επιλογή, αλλά μονόδρομος για την πρόσβαση σε κεφάλαια και την εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης επιβίωσής τους. 
Η πραγματική πρόκληση, ωστόσο, βρίσκεται στις χιλιάδες ΜμΕ. Χωρίς κίνητρα, τεχνογνωσία και χρηματοδοτικά εργαλεία, ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα αδιαπέραστο «ESG-Divide» είναι τεράστιος. Η αγορά δεν θα περιμένει τους αργοπορημένους. Η μη συμμόρφωση δεν θα σημαίνει απλώς πρόστιμο, αλλά αποκλεισμό από το ίδιο το επιχειρηματικό παιχνίδι.