Στις κάλπες θα προσέλθουν οι Ισπανοί στις 10 Νοεμβρίου, στην τέταρτη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων τεσσάρων ετών -χωρίς να υπολογίζονται οι περιφερειακές-δημοτικές και ευρωκάλπες.

Το πολιτικό τοπίο στη χώρα άλλαξε άρδην μετά την οικονομική κρίση που έπληξε χώρες της Ευρωζώνης, και ας μην μπήκε ποτέ η Μαδρίτη σε μνημόνιο, τουλάχιστον όπως η Ελλάδα ή γειτονική της Πορτογαλία. 

Τα δύο μεγάλα κόμματα (Σοσιαλιστές και Λαϊκό Κόμμα) που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή για περίπου 35 χρόνια, αδυνατούν πλέον να σχηματίσουν κυβέρνηση ικανή να τα βγάλει πέρα για πάνω από μία διετία. Στην πολιτική σκηνή εμφανίστηκαν οι «Αγανακτισμένοι» Podemos για να κλέψουν ψήφους από τους Σοσιαλιστές του PSOE, αλλά και οι «αγανακτισμένοι» με τη διαφθορά της δεξιάς Ciudadanos, για να κλέψουν ψήφους από το Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ).

Και σαν να μην έφταναν αυτά, το τοπίο έγινε ακόμα πιο σύνθετο. Το 2018 εμφανίστηκε το ακροδεξιό VOX -για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, ενώ τώρα κατεβαίνει στις εκλογές και το αριστερό Mas Pais, που προέρχεται από τους Podemos. 

Με βάση τα παραπάνω, δεν προκαλούν ιδιαίτερη έκπληξη τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Υπενθυμίζεται ότι οι προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έγιναν τον Απρίλιο του 2019. Στις κάλπες εκείνες επιβεβαιώθηκε η κυριαρχία των Σοσιαλιστών του Πέδρο Σάντσεθ, χωρίς όμως αυτοδυναμία. Έγιναν προσπάθειες να πειστούν οι Podemos να συνεργαστούν μαζί τους για να σχηματιστεί κυβέρνηση, αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. 

Έτσι, στις 10 Νοεμβρίου θα στηθούν νέες κάλπες. 

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το τοπίο την επομένη των εκλογών θα είναι ακόμα πιο σύνθετο. Το βασικό συμπέρασμα των ειδικών είναι ότι οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ και οι Podemos υποχωρούν σημαντικά, «πληρώνοντας» το λογαριασμό της προσφυγής σε νέα εκλογική διαδικασία. Οι πολίτες έχουν διάθεση να τιμωρήσουν τα μόνα κόμματα που μπορούσαν να συνεργαστούν.

Χάνουν όμως και για έναν ακόμα λόγο: Εμφανίστηκε το Mas Pais και κλέβει μερίδιο και από τους δύο. Και είναι λογικό, διότι το ίδρυσε το Νο2 των Podemos, Ίνιγο Ερεχόν, ο νεαρός πολιτικός που διαφώνησε με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας για τη στρατηγική των Podemos και αποχώρησε.

Οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν επίσης μικρή άνοδο και για το άλλοτε πανίσχυρο Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) με τη δεξαμενή του να ενισχύεται από τους Ciudadanos (που χάνουν έδαφος), αλλά και το VOX.

Πάντως, το ακροδεξιό VOX παραμένει ένα μυστήριο για τους δημοσκόπους. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι μόνο στην κάλπη μπορεί πραγματικά κάποιος να το μετρήσει, αφού οι ερωτηθέντες δεν είναι πρόθυμοι να πουν ότι θα το ψηφίσουν...

Με βάση τις δημοσκοπήσεις, φαίνεται ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα για τον νικητή των εκλογών του Νοεμβρίου, που έτσι κι αλλιώς έχει τον πρώτο λόγο για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Στην Ισπανία υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος στην όλη υπόθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας: Τα «εθνικά» κόμματα που θα συνεργαστούν για το σχηματισμό κυβέρνησης καλό θα ήταν να αποφύγουν την εξάρτηση από τα τοπικά κόμματα (βλέπε Καταλονία), ώστε να μην υπάρξουν πολιτικοί εκβιασμοί στο μέλλον.

Ενδιαφέρον έχει πάντως μια τοποθέτηση που έγινε πρόσφατα από δύο βετεράνους της ισπανικής πολιτικής ζωής: Ο σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός (1982-1996) Φελίπε Γκονθάλεθ και ο κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός (2011-2018) Μαριάνο Ραχόι βρέθηκαν σε κοινή εκδήλωση και άφησαν να εννοηθεί ότι ήρθε η ώρα για τον «μεγάλο συνασπισμό».

Αν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων και στην αληθινή δημοσκόπηση της κάλπης, η κυβέρνηση συνεργασίας PSOE-Λαϊκού Κόμματος με ευρύτατη προφανώς κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα είναι η μόνη ρεαλιστική λύση. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα πιέσουν ασφαλώς και οι Βρυξέλλες.

Με τον «μεγάλο συνασπισμό» θα σπάσει και το τελευταίο ταμπού της Ισπανίας που γεννήθηκε μετά το θάνατο του Φρανθίσκο Φράνκο.