Βαρθολομαίος: Έναντι του Θεού όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και έχουμε ίσα δικαιώματα
«Η Εκκλησία αγκαλιάζει με την στοργήν της και καλύπτει με τον μητρικόν μανδύαν της όλους τους ανθρώπους, και όχι μόνον τους κοινωνικώς υψηλά ισταμένους», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μετά τη Θεία Λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε, στον Ι.Ν. Γενεθλίου της Θεοτόκου, Πύλης Βελιγραδίου, στην Πόλη, σήμερα, ημέρα κατά την οποία τιμάται η μνήμη του Αγίου Τρύφωνος, προστάτη των Κηπουρών. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Παναγιώτατος ευλόγησε τα κόλλυβα στη μνήμη του Αγίου και ο Μ. Ιεροκήρυξ Πανάρετος ανέγνωσε τον εξορκισμό του Αγίου Τρύφωνος που διαβάζεται, ανήμερα της εορτής του, σε κήπους και καλλιέργειες.
Όπως είπε στην ομιλία του ο Παναγιώτατος, η Εκκλησία «ιδρύθη δι' όλους ανεξαιρέτως, διότι ο Κύριός μας έχυσε το αίμα Του επί του Σταυρού διά την σωτηρίαν του καθενός από ημάς. Και μάλιστα, ο Χριστός, κατά την επίγειον ζωήν Του, επλησίασε και συμπόνεσε περισσότερον τους πτωχούς και τους ταπεινούς. Ο ίδιος απεκάλεσεν ‘'αδελφούς Του'' όλους αυτούς τους ασήμους και είπεν ότι κάθε τι το οποίον γίνεται εις αυτούς το θεωρεί ότι γίνεται προς αυτόν τον ίδιον. Η δε Εκκλησία Του δεν θα ημπορούσε να ακολουθήση άλλην γραμμήν και να κάνη διακρίσεις υπέρ των ισχυρών του κόσμου τούτου, χωρίς να παύση να είναι Εκκλησία Χριστού». Σε άλλο σημείο επισήμανε ότι «έναντι του Θεού όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και έχουμε ίσα δικαιώματα. Και η Εκκλησία Του, ως αληθινόν πανδοχείον, δέχεται όλους ανεξαιρέτως, άνευ διακρίσεων. Δεν καταδικάζει, αλλά αγαπά τον καθένα».
Ο Παναγιώτατος σημείωσε ότι ο 'Αγιος Τρύφων, που έζησε στην Λάμψακο και ενταφιάσθηκε, μετά το μαρτύριό του, στη Νίκαια της Βιθυνίας, «είναι ένας από τις χιλιάδες των μαρτύρων, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους εις την ευλογημένην αυτήν γην των Πατέρων μας, υπέρ της πίστεως του Χριστού, αρνούμενοι να προσκυνήσουν τα είδωλα. Εκείνο το οποίον εμψύχωνε τους μάρτυρας των χρόνων της ειδωλολατρίας ήτο η πίστις των ότι δεν υπάρχει ‘'όνομα έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις, εν ω δει σωθήναι ημάς'', εκτός από το όνομα του Χριστού». Και στη συνέχεια τόνισε: «Όσοι αιώνες και αν περάσουν, η μνήμη και η παρουσία των Αγίων παραμένει πάντοτε ζωντανή εις την ζωήν ημών των Χριστιανών, και όχι μόνον κατά την επέτειον της μνήμης τους. Και πρέπει να παραμένη πάντοτε ζωντανή, αφ' ενός ως εκδήλωσις της παντοτινής ευγνωμοσύνης μας προς τους μάρτυρας, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν τους διά να διατηρήσουν ανόθευτον την διδασκαλίαν του Χριστού και να την μεταδώσουν εις ημάς τους μεταγενεστέρους, αφ' ετέρου δε ως παράδειγμα αγιότητος του βίου, γενναιότητος του φρονήματος και παρρησίας εν τη ομολογία του Χριστού. Το τριπλούν τούτο μήνυμα των Αγίων είναι πάντοτε επίκαιρον, πάντοτε διδακτικόν». Υπενθύμισε, μάλιστα, ότι κατά τη βυζαντινή περίοδο η Σύναξις του Αγίου Τρύφωνος τελούνταν κατ' έτος στο Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, που βρισκόταν κοντά στον Ναό της του Θεού Σοφίας.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστη και ο αντιπρόεδρος του ανθρωπιστικού οργανισμού της Τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου, Ερτζάν Ταν.
Όπως είπε στην ομιλία του ο Παναγιώτατος, η Εκκλησία «ιδρύθη δι' όλους ανεξαιρέτως, διότι ο Κύριός μας έχυσε το αίμα Του επί του Σταυρού διά την σωτηρίαν του καθενός από ημάς. Και μάλιστα, ο Χριστός, κατά την επίγειον ζωήν Του, επλησίασε και συμπόνεσε περισσότερον τους πτωχούς και τους ταπεινούς. Ο ίδιος απεκάλεσεν ‘'αδελφούς Του'' όλους αυτούς τους ασήμους και είπεν ότι κάθε τι το οποίον γίνεται εις αυτούς το θεωρεί ότι γίνεται προς αυτόν τον ίδιον. Η δε Εκκλησία Του δεν θα ημπορούσε να ακολουθήση άλλην γραμμήν και να κάνη διακρίσεις υπέρ των ισχυρών του κόσμου τούτου, χωρίς να παύση να είναι Εκκλησία Χριστού». Σε άλλο σημείο επισήμανε ότι «έναντι του Θεού όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και έχουμε ίσα δικαιώματα. Και η Εκκλησία Του, ως αληθινόν πανδοχείον, δέχεται όλους ανεξαιρέτως, άνευ διακρίσεων. Δεν καταδικάζει, αλλά αγαπά τον καθένα».
Ο Παναγιώτατος σημείωσε ότι ο 'Αγιος Τρύφων, που έζησε στην Λάμψακο και ενταφιάσθηκε, μετά το μαρτύριό του, στη Νίκαια της Βιθυνίας, «είναι ένας από τις χιλιάδες των μαρτύρων, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους εις την ευλογημένην αυτήν γην των Πατέρων μας, υπέρ της πίστεως του Χριστού, αρνούμενοι να προσκυνήσουν τα είδωλα. Εκείνο το οποίον εμψύχωνε τους μάρτυρας των χρόνων της ειδωλολατρίας ήτο η πίστις των ότι δεν υπάρχει ‘'όνομα έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις, εν ω δει σωθήναι ημάς'', εκτός από το όνομα του Χριστού». Και στη συνέχεια τόνισε: «Όσοι αιώνες και αν περάσουν, η μνήμη και η παρουσία των Αγίων παραμένει πάντοτε ζωντανή εις την ζωήν ημών των Χριστιανών, και όχι μόνον κατά την επέτειον της μνήμης τους. Και πρέπει να παραμένη πάντοτε ζωντανή, αφ' ενός ως εκδήλωσις της παντοτινής ευγνωμοσύνης μας προς τους μάρτυρας, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν τους διά να διατηρήσουν ανόθευτον την διδασκαλίαν του Χριστού και να την μεταδώσουν εις ημάς τους μεταγενεστέρους, αφ' ετέρου δε ως παράδειγμα αγιότητος του βίου, γενναιότητος του φρονήματος και παρρησίας εν τη ομολογία του Χριστού. Το τριπλούν τούτο μήνυμα των Αγίων είναι πάντοτε επίκαιρον, πάντοτε διδακτικόν». Υπενθύμισε, μάλιστα, ότι κατά τη βυζαντινή περίοδο η Σύναξις του Αγίου Τρύφωνος τελούνταν κατ' έτος στο Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, που βρισκόταν κοντά στον Ναό της του Θεού Σοφίας.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστη και ο αντιπρόεδρος του ανθρωπιστικού οργανισμού της Τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου, Ερτζάν Ταν.