Εισβολή στην Ουκρανία: Που οφείλεται η αποτυχία του Πούτιν - Άμεση ανάλυση της «Washington Τimes»
Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν ανατραπεί σε κάθε μεγάλη πόλη που προσπάθησαν να καταλάβουν
Είναι σαφές ότι η γρήγορη, αποφασιστική νίκη που ήλπιζε ο Βλαντιμίρ Πούτιν για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν έχει επιτευχθεί.
Το Κίεβο συνεχίζει να στέκεται σθεναρά ως η πρωτεύουσα της ελευθερίας στην Ανατολική Ευρώπη, με τις ρωσικές δυνάμεις να έχουν ήδη χάσει περισσότερους άντρες σε αυτή τη σύγκρουση από ότι οι ΗΠΑ στον 20ετή πόλεμο του Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με την ουκρανική κυβέρνηση, περίπου 5.300 Ρώσοι στρατιώτες έχουν χάσει τη ζωή ζωή τους, τις τελευταίες έξι ημέρες, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ενώ στοιχεία του περιοδικού «Forbes», αναφέρουν ότι 2.500 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν.
Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν ανατραπεί σε κάθε μεγάλη πόλη που προσπάθησαν να καταλάβουν. Το Κίεβο, το Χάρκοβο και άλλες πόλεις απώθησαν τη ρωσική εισβολή. Όλος ο κόσμος γύρισε την πλάτη του και έκλεισε τις πόρτες του στη Ρωσία. Μήπως ήρθε η ώρα για επανέλθει στην πραγματικότητα ο Πούτιν ή θα συνεχίσει να κινείται στην τρέλα;
Παρά τη ζημιά που προκλήθηκε, οι ενέργειες του Πούτιν οδήγησαν σε κάτι θετικό – η Ευρώπη είναι τώρα πιο ενωμένη από ποτέ και η απάντηση του κόσμου στη ρωσική επιθετικότητα ήταν γρήγορη και σκληρή. Στην ρωσική άρχουσα ελίτ έχουν επιβληθεί ήδη πολύ σκληρές κυρώσεις προκειμένου η Ρωσία να μην συνεχίσει αυτό τον πόλεμο. Φυσικά, εάν οι κυρώσεις είχαν θεσπιστεί νωρίτερα, είναι πιθανό η εισβολή να είχε αποτραπεί, αλλά η συζήτηση για υποθέσεις, σπανίως αποδεικνύεται παραγωγική».
«Πράγματι, η αρχική στάση της Δύσης απέναντι στη συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα της Ουκρανίας, θεωρήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν ως σιωπηρή υποστήριξη. Μια οκταετής ιστορία αναποτελεσματικών κυρώσεων και αναποφάσιστων ημίμετρων... Όπως είπε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, «Λοιπόν, έχουμε συνηθίσει σε ... κυρώσεις. Γνωρίζουμε ότι ούτως ή άλλως θα επιβληθούν κυρώσεις […] Με ή χωρίς λόγο».
Μια μεγάλης κλίμακας χερσαία επίθεση ήταν ο τρόπος του Πούτιν να πει «οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν». Πίστευε ότι ο εχθρός του ήταν διχασμένος».
Πριν, ήταν εύκολο να πούμε: «Ο Πούτιν απλώς περιμένει στη γωνία. Ποτέ δεν θα εισβάλει απρόκλητα σ΄ ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό έθνος». Ελπίζαμε ότι η λογική θα θριάμβευε και αυτή η μάχη θα μπορούσε να κερδηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. Με μια εισβολή, δεν είναι σαφές εάν ο Πούτιν θα σταματήσει στην Ουκρανία. Ανάλογα με την απάντηση του ΝΑΤΟ σε αυτή την κρίση, οι ρωσικές δυνάμεις μπορεί να αισθάνονται τολμηρές για να πιέσουν τις γειτονικές χώρες Μολδαβία, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, σε μια έκρηξη εδαφικής «ανάκτησης», με την ελπίδα να καταλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη προτού οι σύμμαχοι έχουν την ευκαιρία να κινητοποιήσουν μια αμυντική δύναμη.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε γιατί η Ευρώπη δίσταζε εξαρχής να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Τυχόν μακροπρόθεσμες κυρώσεις που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επί του παρόντος μη βιώσιμες, καθώς η ΕΕ έχει μεγάλη εξάρτηση από το ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Πάνω από το 25% της χρήσης πρωτογενούς ενέργειας της Γερμανίας το 2021 ήταν φυσικό αέριο, εκ του οποίου, το 32% ήταν από τη Ρωσία.
Το Κίεβο συνεχίζει να στέκεται σθεναρά ως η πρωτεύουσα της ελευθερίας στην Ανατολική Ευρώπη, με τις ρωσικές δυνάμεις να έχουν ήδη χάσει περισσότερους άντρες σε αυτή τη σύγκρουση από ότι οι ΗΠΑ στον 20ετή πόλεμο του Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με την ουκρανική κυβέρνηση, περίπου 5.300 Ρώσοι στρατιώτες έχουν χάσει τη ζωή ζωή τους, τις τελευταίες έξι ημέρες, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ενώ στοιχεία του περιοδικού «Forbes», αναφέρουν ότι 2.500 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν.
Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν ανατραπεί σε κάθε μεγάλη πόλη που προσπάθησαν να καταλάβουν. Το Κίεβο, το Χάρκοβο και άλλες πόλεις απώθησαν τη ρωσική εισβολή. Όλος ο κόσμος γύρισε την πλάτη του και έκλεισε τις πόρτες του στη Ρωσία. Μήπως ήρθε η ώρα για επανέλθει στην πραγματικότητα ο Πούτιν ή θα συνεχίσει να κινείται στην τρέλα;
Παρά τη ζημιά που προκλήθηκε, οι ενέργειες του Πούτιν οδήγησαν σε κάτι θετικό – η Ευρώπη είναι τώρα πιο ενωμένη από ποτέ και η απάντηση του κόσμου στη ρωσική επιθετικότητα ήταν γρήγορη και σκληρή. Στην ρωσική άρχουσα ελίτ έχουν επιβληθεί ήδη πολύ σκληρές κυρώσεις προκειμένου η Ρωσία να μην συνεχίσει αυτό τον πόλεμο. Φυσικά, εάν οι κυρώσεις είχαν θεσπιστεί νωρίτερα, είναι πιθανό η εισβολή να είχε αποτραπεί, αλλά η συζήτηση για υποθέσεις, σπανίως αποδεικνύεται παραγωγική».
«Πράγματι, η αρχική στάση της Δύσης απέναντι στη συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα της Ουκρανίας, θεωρήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν ως σιωπηρή υποστήριξη. Μια οκταετής ιστορία αναποτελεσματικών κυρώσεων και αναποφάσιστων ημίμετρων... Όπως είπε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, «Λοιπόν, έχουμε συνηθίσει σε ... κυρώσεις. Γνωρίζουμε ότι ούτως ή άλλως θα επιβληθούν κυρώσεις […] Με ή χωρίς λόγο».
Μια μεγάλης κλίμακας χερσαία επίθεση ήταν ο τρόπος του Πούτιν να πει «οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν». Πίστευε ότι ο εχθρός του ήταν διχασμένος».
Πριν, ήταν εύκολο να πούμε: «Ο Πούτιν απλώς περιμένει στη γωνία. Ποτέ δεν θα εισβάλει απρόκλητα σ΄ ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό έθνος». Ελπίζαμε ότι η λογική θα θριάμβευε και αυτή η μάχη θα μπορούσε να κερδηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. Με μια εισβολή, δεν είναι σαφές εάν ο Πούτιν θα σταματήσει στην Ουκρανία. Ανάλογα με την απάντηση του ΝΑΤΟ σε αυτή την κρίση, οι ρωσικές δυνάμεις μπορεί να αισθάνονται τολμηρές για να πιέσουν τις γειτονικές χώρες Μολδαβία, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, σε μια έκρηξη εδαφικής «ανάκτησης», με την ελπίδα να καταλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη προτού οι σύμμαχοι έχουν την ευκαιρία να κινητοποιήσουν μια αμυντική δύναμη.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε γιατί η Ευρώπη δίσταζε εξαρχής να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Τυχόν μακροπρόθεσμες κυρώσεις που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επί του παρόντος μη βιώσιμες, καθώς η ΕΕ έχει μεγάλη εξάρτηση από το ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Πάνω από το 25% της χρήσης πρωτογενούς ενέργειας της Γερμανίας το 2021 ήταν φυσικό αέριο, εκ του οποίου, το 32% ήταν από τη Ρωσία.
