Πόλεμος στην Ουκρανία: Πώς έζησε τις 19 μέρες στις μάχες ο δημοσιογράφος Γιάννης Χαραμίδης
Στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» μίλησε ο δημοσιογράφος του Mega
Στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» βρέθηκε ο δημοσιογράφος του Mega, Γιάννης Χαραμίδης, και μιλώντας στην Νίκη Λυμπεράκη περιέγραψε όλα όσα έζησε επί 19 ημέρες στην Ουκρανία όπου κάλυψε τις εξελίξεις.
Περιέγραψε την εμπειρία του από την πολιορκημένη Μαριούπολη, αλλά και τις στιγμές που έζησε κατά τη διάρκεια της ριψοκίνδυνης επιχείρησης επιστροφής στην Ελλάδα.
Όπως είπε: “Αρχίζεις και συνηθίζεις τον ορυμαγδό των πυρών, που ακούγονται όλο και πιο κοντά και από διαφορετικές κατευθύνσεις. Δεν ξέρεις ακριβώς ποιος χτυπάει και ποιος δέχεται τα πυρά. Αρχίζεις και συνειδητοποιείς τι γίνεται όταν παίρνεις το ρίσκο να φύγεις από το κέντρο στο οποίο βρίσκεσαι και να κατευθυνθείς για κάποια χιλιόμετρα εντός της πόλης για ρεπορτάζ.
“Βλέπεις γκρεμισμένα κτίρια. Είναι κτίρια που δεν αποτελούν κομμάτι του ιστού της υποδομής της πόλης. Δεν είναι εργοστάσια, δεν είναι ηλεκτροπαραγωγικές ζώνες, δεν είναι φράγματα, δεν είναι σταθμός των τρένων. Είναι σπίτια, σχολεία. Είναι όλμοι, βαρύ πυροβολικό που έχει χτυπήσει τη ζώνη και αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα που είναι εντός ιστού αστικού στενεύει τα περιθώρια”.
Οι στιγμές στα μπλόκα είναι εφιαλτικές: “Περάσαμε από ουλαμό των ρωσικών ταγμάτων. Ήταν το πρώτο μπλόκο που συναντήσαμε βγαίνοντας από την Μαριούπολη. Ήταν μία από τις τρομακτικές σκηνές, καθώς υπάρχει ένα άρμα μάχης το οποίο γύρισε πάνω μας. Ο χειριστής του επιλέγει να γυρίσει το κανόνι πάνω στο κονβόι Ακολουθεί μια εξόχως τρομακτική σκηνή στην οποία έρχονται να μας ελέγξουν τα έγγραφα. Οι άνθρωποι οι οποίοι ελέγχουν, οι Ρώσοι, χαϊδεύουν την σκανδάλη του καλάσνικοφ χωρίς να το προτάσσουν προς το μέρος μας…Το ευτύχημα είναι ότι δεν σκέφτεσαι. Σκέφτονταν οι υπόλοιποι 4 στο αυτοκίνητο, πρέπει να υπάρχει κι ένας που να μην σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς καμία ηρωική διάθεση. Δεν υπάρχει ήρωας στους πολέμους. Εννοείται πως φοβόμαστε. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι.”
Χαρακτηριστικά περιγράφει: “Δεν παραμένεις εκεί δημοσιογράφος. Εκεί σε καταβάλλει το σκοτάδι του πολέμου. Είναι πολύ δύσκολο. Το μικρότερο παιδί που φιλοξενείται στο συγκεκριμένο κέντρο είναι ο Βιτάλι, 6 χρονών. Είναι παιδιά κάθε ηλικίας. Οι γονείς τους δεν πέθαναν στον συγκεκριμένο πόλεμο, τον σημερινό. Έχουν πεθάνει από το 2014. Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν είναι Ρώσοι ή Ουκρανοί. Έχει σημασία ότι είναι παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοιες συνθήκες.”
Ο δημοσιογράφος του Mega δίνει, επίσης, τη δική του εκτίμηση για το πεδίο, εκφράζοντας αμφιβολίες ότι η σύρραξη θα έρθει σε ένα τέλος σύντομα.
Πιο συγκεκριμένα είπε: “Νομίζω δεν θα σταματήσει. Δεν βρίσκω τον τρόπο που θα σταματήσει. Η ανθρωπιστική κρίση είναι το μείζον θέμα αυτήν την στιγμή. Δεν θα σταματήσει. Η ταπεινή μου εκτίμηση με αυτά που έχω δει με τα μάτια μου είναι ότι το 1/4 του πληθυσμού θα φύγει από την χώρα…Νομίζω ότι η Ουκρανία αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή άλλον τρόπο, θα φτάσει σε ένα επίπεδο αυτή η ιστορία που θα πρέπει να επιλέξει ο επικεφαλής, όποιος και αν είναι αυτός, ή τη συνθηκολόγηση ή τον αφανισμό μεγάλου κομματιού των πολιτών της”.
Περιέγραψε την εμπειρία του από την πολιορκημένη Μαριούπολη, αλλά και τις στιγμές που έζησε κατά τη διάρκεια της ριψοκίνδυνης επιχείρησης επιστροφής στην Ελλάδα.
Όπως είπε: “Αρχίζεις και συνηθίζεις τον ορυμαγδό των πυρών, που ακούγονται όλο και πιο κοντά και από διαφορετικές κατευθύνσεις. Δεν ξέρεις ακριβώς ποιος χτυπάει και ποιος δέχεται τα πυρά. Αρχίζεις και συνειδητοποιείς τι γίνεται όταν παίρνεις το ρίσκο να φύγεις από το κέντρο στο οποίο βρίσκεσαι και να κατευθυνθείς για κάποια χιλιόμετρα εντός της πόλης για ρεπορτάζ.
“Βλέπεις γκρεμισμένα κτίρια. Είναι κτίρια που δεν αποτελούν κομμάτι του ιστού της υποδομής της πόλης. Δεν είναι εργοστάσια, δεν είναι ηλεκτροπαραγωγικές ζώνες, δεν είναι φράγματα, δεν είναι σταθμός των τρένων. Είναι σπίτια, σχολεία. Είναι όλμοι, βαρύ πυροβολικό που έχει χτυπήσει τη ζώνη και αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα που είναι εντός ιστού αστικού στενεύει τα περιθώρια”.
Οι στιγμές στα μπλόκα είναι εφιαλτικές: “Περάσαμε από ουλαμό των ρωσικών ταγμάτων. Ήταν το πρώτο μπλόκο που συναντήσαμε βγαίνοντας από την Μαριούπολη. Ήταν μία από τις τρομακτικές σκηνές, καθώς υπάρχει ένα άρμα μάχης το οποίο γύρισε πάνω μας. Ο χειριστής του επιλέγει να γυρίσει το κανόνι πάνω στο κονβόι Ακολουθεί μια εξόχως τρομακτική σκηνή στην οποία έρχονται να μας ελέγξουν τα έγγραφα. Οι άνθρωποι οι οποίοι ελέγχουν, οι Ρώσοι, χαϊδεύουν την σκανδάλη του καλάσνικοφ χωρίς να το προτάσσουν προς το μέρος μας…Το ευτύχημα είναι ότι δεν σκέφτεσαι. Σκέφτονταν οι υπόλοιποι 4 στο αυτοκίνητο, πρέπει να υπάρχει κι ένας που να μην σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς καμία ηρωική διάθεση. Δεν υπάρχει ήρωας στους πολέμους. Εννοείται πως φοβόμαστε. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι.”
Το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου
Αναφέρθηκε στον χρόνο που πέρασε σε ορφανοτροφείο της Μαριούπολης, το οποίο φιλοξενεί 25 παιδιά. Τονίζει ότι εκεί είδε το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου και, όπως λέει, δεν μπορεί κανείς να βρεθεί μόνο ως δημοσιογράφος μπροστά σε μια τέτοια ιστορία.Χαρακτηριστικά περιγράφει: “Δεν παραμένεις εκεί δημοσιογράφος. Εκεί σε καταβάλλει το σκοτάδι του πολέμου. Είναι πολύ δύσκολο. Το μικρότερο παιδί που φιλοξενείται στο συγκεκριμένο κέντρο είναι ο Βιτάλι, 6 χρονών. Είναι παιδιά κάθε ηλικίας. Οι γονείς τους δεν πέθαναν στον συγκεκριμένο πόλεμο, τον σημερινό. Έχουν πεθάνει από το 2014. Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν είναι Ρώσοι ή Ουκρανοί. Έχει σημασία ότι είναι παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοιες συνθήκες.”
Ο δημοσιογράφος του Mega δίνει, επίσης, τη δική του εκτίμηση για το πεδίο, εκφράζοντας αμφιβολίες ότι η σύρραξη θα έρθει σε ένα τέλος σύντομα.
Πιο συγκεκριμένα είπε: “Νομίζω δεν θα σταματήσει. Δεν βρίσκω τον τρόπο που θα σταματήσει. Η ανθρωπιστική κρίση είναι το μείζον θέμα αυτήν την στιγμή. Δεν θα σταματήσει. Η ταπεινή μου εκτίμηση με αυτά που έχω δει με τα μάτια μου είναι ότι το 1/4 του πληθυσμού θα φύγει από την χώρα…Νομίζω ότι η Ουκρανία αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή άλλον τρόπο, θα φτάσει σε ένα επίπεδο αυτή η ιστορία που θα πρέπει να επιλέξει ο επικεφαλής, όποιος και αν είναι αυτός, ή τη συνθηκολόγηση ή τον αφανισμό μεγάλου κομματιού των πολιτών της”.
