Ουκρανία: Το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο της Liberation για τα παιδιά του πολέμου
Τα μεγαλύτερα θύματα της θηριωδίας του καθεστώτος Πούτιν
Κοιτούν τον φωτογραφικο φακό με φόβο και απορία ταυτόχρονα. Τα παιδιά της Ουκρανίας προσπαθούν να καταλάβουν για ποιον λόγο εκατέλειψαν τόσο βίαια τα σπίτια τους, το σχολείο τους, τη ζωή τους όπως την ήξεραν.
Aπό την έναρξη του πολέμου, τουλάχιστον 71 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στη μαρτυρική Ουκρανία, «παράπλευρες απώλειες» της αγριότητας των ρωσικών στρατευμάτων που βομβαρδίζουν ανηλεώς κατοικημένες περιοχές, σχολεία, νοσοκομεία παίδων και μαιευτήρια.
Τα παιδιά είναι θύματα ρωσικών βομβαρδισμών, άλλα ξεσπιτώνονται ή μένουν ορφανά. Ο στρατός του Πούτιν δεν δείχνει κανέναν οίκτο στους αμάχους.
«Από την έναρξη του πολέμου, 100 παιδιά έχουν τραυματιστεί», όπως αναφέρει η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, αξιωματούχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο ουκρανικό κοινοβούλιο. Μια πρώτη εκτίμηση πιθανώς υποτιμημένη, καθώς ελάχιστες πληροφορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας από πόλεις που έχουν πληγεί σοβαρά, όπως η Μαριούπολη ή το Χάρκοβο», προσθέτει.
Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί κατά παιδιατρικού νοσοκομείου στη Μαριούπολη συγκλόνισαν βαθύτατα την διεθνή κοινότητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση την χαρακτήρισε «εγκληματική ενέργεια» ενώ για τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, ήταν μία «άνανδρη πολεμική πράξη που στόχο είχε το θάνατο αμάχων».
Η ρωσική προπαγάνδα επιμένει ότι δήθεν στο μαιευτήριο υπήρχαν μέλη του «τάγματος Αζόφ» προσπαθώντας να θολώσει τα νερά κατά την πάγια τακτική τους. Ωστόσο δεν πείθουν κανέναν. Ούτε καν τους πολίτες της Ρωσίας -όσους τουλάχιστον αντιδρούν στο δικτατορικό καθεστώς του Πούτιν.
Το να στοχεύεις εσκεμμένα εναντίον παιδιών παραμένει ευτυχώς το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου. Είναι κάτι που η πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ανεχτεί.
Τρεις νεκροί, ανάμεσά τους ένα παιδί, ήταν ο τραγικός απολογισμός που προκάλεσε κύματα οργής και αποστροφής για το καθεστώς και για τον βρώμικο πόλεμο του Πούτιν παγκοσμίως.
Τα παιδιά της Μαριούπολης, κρυμμένα νύχτα- μέρα σε καταφύγια, καλούν σε βοήθεια, κοιτάζοντας ανήμπορα το φακό. Το γεγονός ότι ο βομβαρδισμός της Μαριούπολης έγινε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου ενισχύει τη φρίκη και καταδεικνύει την ανάγκη ότι η ρωσική βαρβαρότητα δεν πρέπει και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.
Aπό την έναρξη του πολέμου, τουλάχιστον 71 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στη μαρτυρική Ουκρανία, «παράπλευρες απώλειες» της αγριότητας των ρωσικών στρατευμάτων που βομβαρδίζουν ανηλεώς κατοικημένες περιοχές, σχολεία, νοσοκομεία παίδων και μαιευτήρια.
Τα παιδιά είναι θύματα ρωσικών βομβαρδισμών, άλλα ξεσπιτώνονται ή μένουν ορφανά. Ο στρατός του Πούτιν δεν δείχνει κανέναν οίκτο στους αμάχους.
«Από την έναρξη του πολέμου, 100 παιδιά έχουν τραυματιστεί», όπως αναφέρει η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, αξιωματούχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο ουκρανικό κοινοβούλιο. Μια πρώτη εκτίμηση πιθανώς υποτιμημένη, καθώς ελάχιστες πληροφορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας από πόλεις που έχουν πληγεί σοβαρά, όπως η Μαριούπολη ή το Χάρκοβο», προσθέτει.
Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί κατά παιδιατρικού νοσοκομείου στη Μαριούπολη συγκλόνισαν βαθύτατα την διεθνή κοινότητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση την χαρακτήρισε «εγκληματική ενέργεια» ενώ για τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, ήταν μία «άνανδρη πολεμική πράξη που στόχο είχε το θάνατο αμάχων».
Η ρωσική προπαγάνδα επιμένει ότι δήθεν στο μαιευτήριο υπήρχαν μέλη του «τάγματος Αζόφ» προσπαθώντας να θολώσει τα νερά κατά την πάγια τακτική τους. Ωστόσο δεν πείθουν κανέναν. Ούτε καν τους πολίτες της Ρωσίας -όσους τουλάχιστον αντιδρούν στο δικτατορικό καθεστώς του Πούτιν.
Το να στοχεύεις εσκεμμένα εναντίον παιδιών παραμένει ευτυχώς το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου. Είναι κάτι που η πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ανεχτεί.
Τρεις νεκροί, ανάμεσά τους ένα παιδί, ήταν ο τραγικός απολογισμός που προκάλεσε κύματα οργής και αποστροφής για το καθεστώς και για τον βρώμικο πόλεμο του Πούτιν παγκοσμίως.
Τα παιδιά της Μαριούπολης, κρυμμένα νύχτα- μέρα σε καταφύγια, καλούν σε βοήθεια, κοιτάζοντας ανήμπορα το φακό. Το γεγονός ότι ο βομβαρδισμός της Μαριούπολης έγινε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου ενισχύει τη φρίκη και καταδεικνύει την ανάγκη ότι η ρωσική βαρβαρότητα δεν πρέπει και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.
