Εξαφάνιση υποβρυχίου «Titan»: Ποιο σκάφος πλησίασε τον «Τιτανικό» το 2000 και παραλίγο να χαθεί
Τι είπε ο δημοσιογράφος Μάικλ Γκίλεν στο «Live News» του MEGA
Το υποβρύχιο «Titan», οι έρευνες για τον εντοπισμό του οποίου, με τρομερή, πια, πίεση χρόνου, έχουν ενταθεί, δεν ήταν το μόνο που προσπάθησε να πλησιάσει το ναυάγιο του «Τιτανικού». Το 2000, βαθυσκάφος προσπάθησε να πλησιάσει. Ο Μάικλ Γκίλεν περιέγραψε στο «Live News» του MEGA τον τρόπο που οι επιβάτες του γλίτωσαν και η τραγωδία αποφεύχθηκε.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται: Σεπτέμβριος του 2000, με χαμόγελο και καλή διάθεση το πλήρωμα του βαθυσκάφους ετοιμάζεται να καταδυθεί στο ναυάγιο του «Τιτανικού», τα πάντα είναι καλά, ο καιρός βοηθάει και η θάλασσα δεν έχει κυματισμό, καθώς καταδύονται το κλίμα είναι ευχάριστο στο μίνι υποβρύχιο κάπως έτσι ήταν και η αρχή του τραγικού ταξιδιού που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Καθώς το υποβρύχιο πλησιάζει τον πυθμένα τα πρώτα σημάδια του «Τιτανικού» είναι ορατά. Το μπροστινό από τα δύο κομμάτια του «Τιτανικού». Με δέος, όπως και οι επιβάτες του τραγικού υποβρυχίου, παρατηρούν το ναυάγιο.
«Να θυμάστε πως αυτό δεν είναι ένα απλό ναυάγιο αλλά ένα ιερό μέρος που άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους», είπε ο διασωθείς ναυτικού ατυχήματος και πρώην επιστημονικός ανταποκριτής του ABC News, Μάικλ Γκίλεν.
Οι πιέσεις που υφίσταται ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αδιανόητες. Ο Μάικλ Γκίλεν, που ήταν στο υποβρύχιο της ερευνητικής αποστολής πριν 23 χρόνια, θα παρουσιάσει ένα απλό πείραμα.
«Αυτό συμβαίνει όταν είσαι τόσα βαθιά, 2,5 μίλια βαθιά, όλος ο αέρας συμπιέζεται και αυτό είναι το αποτέλεσμα οπότε καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα. Δεν είναι αστείο, ξέρω πως το έχουν για τουριστικό προορισμό, με προβληματίζει, είναι πολύ σοβαρό θέμα, πρέπει να το πάρουμε σοβαρά και όχι να κάνουμε αστεία, δεν είναι η Disneyland», είπε στο «Live News» του MEGA.
Και τότε, το 2000, η τραγωδία έγλειψε τα τοιχώματα του υποβρυχίου, ένα θαλάσσιο ρεύμα τούς πέταξε στην προπέλα του «Τιτανικού», την ώρα που είχαν πάει στην πρύμνη. Κομμάτια έπεφταν πάνω τους: «Μεγάλα κομμάτια του “Τιτανικού” άρχισαν να πέφτουν πάνω μας και ξέραμε πως είχαμε μπλέξει».
Σε ανάλογη κατάσταση έχει βρεθεί και το τωρινό υποβρύχιο, μόνο που τότε ήταν πιο τυχεροί και, έπειτα από προσπάθεια του καπετάνιου, κατάφεραν να ξεκολλήσουν από τον «Τιτανικό»: «Η καρδιά μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν, σφίγγεται το στομάχι μου να σκέφτομαι αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους εκεί κάτω και να ξέρω πώς είναι».
Το σκάφος, ύστερα από υπεράνθρωπη προσπάθεια, αποκολλήθηκε για να φτάσει πάνω. Έπρεπε για την αποσυμπιέσει να ταξιδέψει 2,5 ώρες ώσπου οι επιβάτες να ξαναείναι ασφαλείς.
Με δάκρυα στα μάτια μίλησε για το απίστευτο τραγικό ατύχημα με το υποβρύχιο, πριν λίγα χρόνια, το 2000, και ο ίδιος βρέθηκε στην ίδια θέση: «Χτύπησα σε τοίχο, κατάλαβα πως αυτό ήταν το τέλος και μία φωνή μέσα μου μου έλεγε και δεν θα το ξεχάσω έτσι θα τελειώσουν όλα για σένα, σκέφτηκα πως δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου δεν μου αρέσει να τα θυμάμαι, ήμουν τυχερός, χάρη στον Θεό και την ικανότητα του κυβερνήτη». Η ψυχραιμία του χειριστή έφερε τη σωτηρία.
Ο Μάικλ Γκίλεν είχε καταγράψει την δραματική εμπειρία του σε βίντεο, τα πλάνα συγκλονίζουν. Όλα άρχισαν όταν του πρότειναν να μετέχει σε μία αποστολή με το βαθυσκάφος. Δέχτηκε αν και ο ίδιος φοβόταν το νερό: «Ήμουν ανταποκριτής και είχα την ευκαιρία να είμαι ο πρώτος που θα πάει εκεί κάτω δεν μπορούσα να απορρίψω την πρόσκληση αν και είχα φόβο για το νερό και ακόμα έχω σκέφτηκα πως αυτή είναι η δουλειά μου».
Η εμπειρία τού άλλαξε τη ζωή και η συγκίνηση δεν κρύβεται.
Ο ίδιος περιέγραψε «Φύγαμε από το Χάλιφαξ στον Καναδά το 2000 και πήγαμε στο σημείο που βρισκόταν ο “Τιτανικός”. Η κατάδυση πήγε καλά όταν όμως προσεγγίσαμε κάναμε μία προσευχή για όσους έχασαν τη ζωή τους εκεί. Τότε άρχισαν τα προβλήματα. Αντιλήφθηκα πως είχαμε παρασυρθεί από ένα ισχυρό ρεύμα, το οποίο μας έριχνε πάνω στην προπέλα. Στην αρχή ήμουν ξαφνιασμένος, ήταν απρόσμενη η σύγκρουση. Στη συνέχεια, αντιληφθήκαμε πως βρισκόμαστε σε κίνδυνο και το επιστημονικό μου μυαλό άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσαμε να βγούμε. Δεν μπορούσαμε όμως, να κάνουμε τίποτα καθώς βρισκόμασταν στη μέση του Ατλαντικού», είπε αρχικά.
Έπειτα τόνισε: «Ήμουν νιόπαντρος και σκεφτόμουν πως δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Μετά από λίγο, αισθάνθηκα ήρεμος και μετά από μία ώρα αισθάνθηκα το υποβρύχιο πιο ήρεμο. Ρώτησα τον χειριστή και μου είπε ‘’δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα’’, είχε καταφέρει να μας απεγκλωβίσει από την προπέλα. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου, πιο ευτυχισμένη και από τον γάμο μου. Ήταν διαφορετική αποστολή γιατί το υποβρύχιο που ήμουν εγώ ήταν επιστημονικό, δεν ήταν για τουριστικούς λόγους και ξέρω ακριβώς πώς ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι».
Χαρακτηριστικά αναφέρεται: Σεπτέμβριος του 2000, με χαμόγελο και καλή διάθεση το πλήρωμα του βαθυσκάφους ετοιμάζεται να καταδυθεί στο ναυάγιο του «Τιτανικού», τα πάντα είναι καλά, ο καιρός βοηθάει και η θάλασσα δεν έχει κυματισμό, καθώς καταδύονται το κλίμα είναι ευχάριστο στο μίνι υποβρύχιο κάπως έτσι ήταν και η αρχή του τραγικού ταξιδιού που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Καθώς το υποβρύχιο πλησιάζει τον πυθμένα τα πρώτα σημάδια του «Τιτανικού» είναι ορατά. Το μπροστινό από τα δύο κομμάτια του «Τιτανικού». Με δέος, όπως και οι επιβάτες του τραγικού υποβρυχίου, παρατηρούν το ναυάγιο.
«Να θυμάστε πως αυτό δεν είναι ένα απλό ναυάγιο αλλά ένα ιερό μέρος που άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους», είπε ο διασωθείς ναυτικού ατυχήματος και πρώην επιστημονικός ανταποκριτής του ABC News, Μάικλ Γκίλεν.
Οι πιέσεις που υφίσταται ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αδιανόητες. Ο Μάικλ Γκίλεν, που ήταν στο υποβρύχιο της ερευνητικής αποστολής πριν 23 χρόνια, θα παρουσιάσει ένα απλό πείραμα.
«Αυτό συμβαίνει όταν είσαι τόσα βαθιά, 2,5 μίλια βαθιά, όλος ο αέρας συμπιέζεται και αυτό είναι το αποτέλεσμα οπότε καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα. Δεν είναι αστείο, ξέρω πως το έχουν για τουριστικό προορισμό, με προβληματίζει, είναι πολύ σοβαρό θέμα, πρέπει να το πάρουμε σοβαρά και όχι να κάνουμε αστεία, δεν είναι η Disneyland», είπε στο «Live News» του MEGA.
Και τότε, το 2000, η τραγωδία έγλειψε τα τοιχώματα του υποβρυχίου, ένα θαλάσσιο ρεύμα τούς πέταξε στην προπέλα του «Τιτανικού», την ώρα που είχαν πάει στην πρύμνη. Κομμάτια έπεφταν πάνω τους: «Μεγάλα κομμάτια του “Τιτανικού” άρχισαν να πέφτουν πάνω μας και ξέραμε πως είχαμε μπλέξει».
Σε ανάλογη κατάσταση έχει βρεθεί και το τωρινό υποβρύχιο, μόνο που τότε ήταν πιο τυχεροί και, έπειτα από προσπάθεια του καπετάνιου, κατάφεραν να ξεκολλήσουν από τον «Τιτανικό»: «Η καρδιά μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν, σφίγγεται το στομάχι μου να σκέφτομαι αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους εκεί κάτω και να ξέρω πώς είναι».
Το σκάφος, ύστερα από υπεράνθρωπη προσπάθεια, αποκολλήθηκε για να φτάσει πάνω. Έπρεπε για την αποσυμπιέσει να ταξιδέψει 2,5 ώρες ώσπου οι επιβάτες να ξαναείναι ασφαλείς.
Με δάκρυα στα μάτια μίλησε για το απίστευτο τραγικό ατύχημα με το υποβρύχιο, πριν λίγα χρόνια, το 2000, και ο ίδιος βρέθηκε στην ίδια θέση: «Χτύπησα σε τοίχο, κατάλαβα πως αυτό ήταν το τέλος και μία φωνή μέσα μου μου έλεγε και δεν θα το ξεχάσω έτσι θα τελειώσουν όλα για σένα, σκέφτηκα πως δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου δεν μου αρέσει να τα θυμάμαι, ήμουν τυχερός, χάρη στον Θεό και την ικανότητα του κυβερνήτη». Η ψυχραιμία του χειριστή έφερε τη σωτηρία.
Ο Μάικλ Γκίλεν είχε καταγράψει την δραματική εμπειρία του σε βίντεο, τα πλάνα συγκλονίζουν. Όλα άρχισαν όταν του πρότειναν να μετέχει σε μία αποστολή με το βαθυσκάφος. Δέχτηκε αν και ο ίδιος φοβόταν το νερό: «Ήμουν ανταποκριτής και είχα την ευκαιρία να είμαι ο πρώτος που θα πάει εκεί κάτω δεν μπορούσα να απορρίψω την πρόσκληση αν και είχα φόβο για το νερό και ακόμα έχω σκέφτηκα πως αυτή είναι η δουλειά μου».
Η εμπειρία τού άλλαξε τη ζωή και η συγκίνηση δεν κρύβεται.
Ο ίδιος περιέγραψε «Φύγαμε από το Χάλιφαξ στον Καναδά το 2000 και πήγαμε στο σημείο που βρισκόταν ο “Τιτανικός”. Η κατάδυση πήγε καλά όταν όμως προσεγγίσαμε κάναμε μία προσευχή για όσους έχασαν τη ζωή τους εκεί. Τότε άρχισαν τα προβλήματα. Αντιλήφθηκα πως είχαμε παρασυρθεί από ένα ισχυρό ρεύμα, το οποίο μας έριχνε πάνω στην προπέλα. Στην αρχή ήμουν ξαφνιασμένος, ήταν απρόσμενη η σύγκρουση. Στη συνέχεια, αντιληφθήκαμε πως βρισκόμαστε σε κίνδυνο και το επιστημονικό μου μυαλό άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσαμε να βγούμε. Δεν μπορούσαμε όμως, να κάνουμε τίποτα καθώς βρισκόμασταν στη μέση του Ατλαντικού», είπε αρχικά.
Έπειτα τόνισε: «Ήμουν νιόπαντρος και σκεφτόμουν πως δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Μετά από λίγο, αισθάνθηκα ήρεμος και μετά από μία ώρα αισθάνθηκα το υποβρύχιο πιο ήρεμο. Ρώτησα τον χειριστή και μου είπε ‘’δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα’’, είχε καταφέρει να μας απεγκλωβίσει από την προπέλα. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου, πιο ευτυχισμένη και από τον γάμο μου. Ήταν διαφορετική αποστολή γιατί το υποβρύχιο που ήμουν εγώ ήταν επιστημονικό, δεν ήταν για τουριστικούς λόγους και ξέρω ακριβώς πώς ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι».
