Ο Αλεξέι Ανατόλιεβιτς Ναβάλνι, γιος αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού, γεννήθηκε το 1976 σε ένα χωριό κοντά στη Μόσχα, το Μπατίν. Την παιδική του ηλικία την πέρασε με την οικογένεια να ακολουθεί τον πατέρα σε διάφορες στρατιωτικές βάσεις ανά τη Σοβιετική Ένωση. Ενηλικιώθηκε μετά τη διάλυσή της και σπούδασε νομικά και οικονομικά. Ξεκίνησε να δουλεύει ως δικηγόρος σε κτηματομεσιτικά γραφεία. Στη διάρκεια διακοπών στην Τουρκία γνώρισε την επίσης δικηγόρο και Μοσχοβίτισσα Γιούλια Αμπροσίμοβα, που μετά τον γάμο τους, το 2000, έγινε Γιούλια Ναβάλναγια. Απέκτησαν την Ντάρια το 2001 και τον Ζακάρ το 2008.

Την Παρασκευή η Γιούλια ήταν προσκεκλημένη στην 60ή Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Υπό το βάρος της είδησης, λίγο νωρίτερα, πήρε τον λόγο μετά την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Καμάλα Χάρις: «Δεν ήξερα αν πρέπει να έρθω εδώ ή να πάω στα παιδιά μου. Αλλά σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω αυτό που θα έκανε ο Αλεξέι. Πιστεύω ότι θα βρισκόταν εδώ».

*Διαβάστε ακόμα: Σύζυγος Ναβάλνι: Ο Αλεξέι δηλητηριάστηκε με Νόβιτσοκ - Κρύβουν τη σορό του

Η ενασχόληση του Ναβάλνι με την πολιτική

Μετά τη γέννηση του Ζακάρ, όταν ο Αλεξέι άρχισε να στρέφεται στην πολιτική, η Γιούλια ανέλαβε βοηθός και κύρια γραμματέας του. Ο Αλεξέι έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από ένα μπλογκ για μικροεπενδυτές, που ερευνούσε υποθέσεις διαφθοράς σε μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Gazprom και η Rosneft. Αρχικά ο χαρακτήρας του μπλογκ ήταν οικονομικός, πλην όμως γρήγορα εξελίχθηκε σε πολιτικό, καθώς αποκάλυπτε σκάνδαλα διαφθοράς αλλά και την ανοχή της κυβέρνησης Πούτιν απέναντί τους. Ο Ναβάλνι είχε ταλέντο στην αξιοποίηση των social media. Το 2011 αξιοποίησε το (τότε) Twitter και τη ρωσική εκδοχή του Facebook, Vkontakte, για να διαδώσει εικόνες από τις διαδηλώσεις κατά της επιστροφής του Πούτιν στον προεδρικό θώκο. Οι διαδηλώσεις κατάφεραν να ενώσουν μια διασπασμένη μέχρι τότε αντιπολίτευση και αυτός στα μάτια του κόσμου ήταν επικεφαλής. Το μέχρι τότε πολιτικό του στίγμα ήταν αμφιλεγόμενο.

Συμμετείχε στο μικρό φιλελεύθερο κόμμα Yabloko, αλλά εξέφραζε συχνά σκληρά εθνικιστικές απόψεις και είχε δεσμούς με ακροδεξιές ομάδες. Εκδιώχθηκε από το Yabloko όταν χαρακτήρισε «κατσαρίδες» τους μουσουλμάνους Ρώσους. Το 2013 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος Μόσχας και πήρε 27,2%. Έχασε και αυτή ήταν η τελευταία φορά που του επιτράπηκε να είναι υποψήφιος σε εκλογές.

*Διαβάστε ακόμα: Αλεξέι Ναβάλνι: Ο θάνατος-μυστήριο σε... περίπατο - Το novichok, ο Πούτιν, οι εκλογές και το τελευταίο μήνυμα στη σύζυγό του

Οι διώξεις, που ήδη είχαν ξεκινήσει, εντάθηκαν. Αρχικά κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης με αναστολή. Εκείνος επέμεινε όμως στις αποκαλύψεις σκανδάλων διαφθοράς μέσω ερευνητικής ομάδας που ίδρυσε. Το 2017 αποκάλυψε δίκτυο από εταιρείες-βιτρίνα που ανήκαν στον πρώην πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Το ρεπορτάζ περιλάμβανε εικόνες από τις βίλες, τα παλάτια του 18ου αιώνα και τους αμπελώνες στην Τοσκάνη του συνεργάτη του Πούτιν. Η απάντηση ήρθε σύντομα: άγνωστοι του πέταξαν ένα πράσινο αντισηπτικό υγρό στο πρόσωπο. Χρειάστηκε χειρουργείο για να σωθεί το δεξί του μάτι.

Η επίθεση με Novichok

Το 2020 σε πτήση επιστροφής από συνάντηση στο Τομσκ με ντόπιους ακτιβιστές ένιωσε βαριά άρρωστος - σε βίντεο που τράβηξαν επιβάτες, ακούγεται να σφαδάζει. Η πτήση έκανε επείγουσα στάση στο Ομσκ, ο Ναβάλνι έπεσε σε κώμα και μεταφέρθηκε στο Βερολίνο για θεραπεία. Εκεί διαγνώστηκε με δηλητηρίαση από την ουσία Novichok, ένα χημικό όπλο που ανέπτυξε η Σοβιετική Ένωση και σήμερα διαθέτει μόνο το ρωσικό κράτος. Η καγκελάριος Μέρκελ είχε κάνει τότε λόγο για «αδιάσειστες αποδείξεις εγκληματικής ενέργειας». Αργότερα ο Ναβάλνι δημοσιοποίησε ηχογραφημένη συνομιλία με ομολογία ότι του έβαλαν σκόνη στο εσώρουχο κατά το ταξίδι. Χρειάστηκε πέντε μήνες στη Γερμανία για να συνέλθει. Παράλληλα ετοίμασε ένα ντοκιμαντέρ για το YouTube, το «Πα λάτι για τον Πούτιν», ένα εντυπωσιακό ανάκτορο στη Μαύρη Θάλασσα (ο Ρώσος πρόεδρος αρνείται ότι του ανήκει). Το δημοσιοποίησε αφού επέστρεψε στη Ρωσία, όπως ο ίδιος επέλεξε, εξηγώντας ότι «δεν θέλουμε ο βασικός χαρακτήρας του ντοκιμαντέρ να νομίσει ότι φοβόμαστε».

Το τέλος


Τον συνέλαβαν μόλις προσγειώθηκε στη Ρωσία. Στη φυλακή πέρασε τον περισσότερο καιρό σε απομόνωση. Τελικά μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο από την εποχή των γκουλάγκ στον Αρκτικό Κύκλο. Η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία, ενδεχομένως εξαιτίας παρενεργειών του Novichok. Σε ντοκιμαντέρ που μαγνητοσκόπησε στη Γερμανία ρωτήθηκε τι έχει να πει στους Ρώσους αν δολοφονηθεί: «Το κακό κυριαρχεί όταν οι καλοί άνθρωποι δεν αντιδρούν, οπότε μη μένετε αδρανείς». Την τελευταία του ανάρτηση την έκανε την Τετάρτη, αφιερώνοντας στη Γιούλια για του Αγίου Βαλεντίνου το «Ελπίδα, η γήινη πυξίδα μου», ένα πασίγνωστο τραγούδι στη Ρωσία. «Αγάπη μου, όλα μαζί σου είναι όπως στο τραγούδι: Μας χωρίζουν πόλεις, τα φώτα αεροδρομίων, μπλε χιονοθύελλες και χιλιάδες χιλιόμετρα. Αλλά σε νιώθω κοντά μου κάθε δευτερόλεπτο και σε αγαπώ όλο και περισσότερο».

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή