Η Ρωσία δήλωσε πως είναι έτοιμη να ξεκινήσει συνομιλίες με την Ουκρανία «χωρίς προϋποθέσεις», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) και αναφορές κρατικών μέσων ενημέρωσης, λίγο αφότου ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε αμφιβολίες για την προθυμία του Βλαντιμίρ Πούτιν να τερματίσει την τριετή επίθεση.

Ωστόσο, στη συνέχεια, σε άλλα σχόλια, που αναφέρθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα από το AFP, ο ανώτερος διπλωμάτης της χώρας δήλωσε ότι οι διεκδικήσεις της για πέντε ουκρανικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, ήταν «επιτακτικές» για τις συνομιλίες που αποσκοπούν στην επίλυση της σύγκρουσης.

Ρώσος ΥΠΕΞ: Η μπάλα ''δεν είναι στο γήπεδό μας''

«Η διεθνής αναγνώριση της ρωσικής ιδιοκτησίας της Κριμαίας, της Σεβαστούπολης, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, των περιοχών Χερσώνα και Ζαπορίζια είναι επιτακτική», σημείωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ στην βραζιλιάνικη εφημερίδα O Globo. Στη συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά ο Λαβρόφ είπε, ακόμη, ότι η μπάλα «δεν είναι στο γήπεδό μας», καθώς προσπάθησε να ασκήσει πίεση στο Κίεβο να κάνει παραχωρήσεις, ώστε να προχωρήσουν οι συνομιλίες.

Κριμαία: Ενδεχόμενη αναγνώρισή της ως ρωσικής θα προκαλούσε "σεισμό" στη διεθνή τάξη πραγμάτων

Στο μεταξύ, ανατροπή των κανόνων που διέπουν τη διεθνή τάξη των πραγμάτων θα συνιστούσε η αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία, η ίδια η νομιμότητα της οποίας θα μπορούσε να αμφισβητηθεί, όπως εκτιμούν ειδικοί στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις που ερωτήθηκαν από το Γαλλικό Πρακτορείο. Η ένωση σε νομικό επίπεδο με τη Ρωσία αυτής της ουκρανικής χερσονήσου, που προσαρτήθηκε το 2014, προωθείται, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, στην αμερικανική πρόταση για τη διευθέτηση της σύγκρουσης ανάμεσα στη Μόσχα και το Κίεβο. Για τον Ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δεν υπάρχει ζήτημα να συμβεί κάτι τέτοιο.

Μια αναγνώριση «de jure» (εκ του νόμου) θα αντέβαινε στις αρχές στις οποίες είναι θεμελιωμένη η διεθνής τάξη που καθιερώθηκε με τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών, συμφωνούν αυτοί οι ειδικοί. Το διεθνές δίκαιο οικοδομήθηκε από το 1945 πάνω στην απαγόρευση των επιθετικών πολέμων και στην αυτοδιάθεση των λαών. Οι τροποποιήσεις συνόρων δεν μπορεί παρά μόνο να είναι αποτέλεσμα ελεύθερης συναίνεσης. Χάρη σ' αυτό, «δεν έχει υπάρξει εδώ και 80 χρόνια καμιά περίπτωση όπου μια χώρα να μεγαλώσει καταλαμβάνοντας στρατιωτικά το έδαφος μιας άλλης», διαπιστώνει ο Φίλιπς Ο'Μπράιεν, καθηγητής στο σκωτσέζικο πανεπιστήμιο Σεντ Άντριους.