Ο Ντόναλντ Τραμπ θύμισε και πάλι ότι ο ρωσοαμερικανικός δίαυλος είναι πιθανότατα ο μείζων για τον ίδιο, θεσπίζοντας τις νέες προτεραιότητές του για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Έτσι, ενώ θα έλεγε κανείς πως υπήρχαν σημεία περί τοποθέτησης της Ευρώπης ξανά στο ουκρανικό τερέν, λόγω ενδεχομένως και ενός «εκνευρισμού» για τη συνθήκη ειρήνης που καρκινοβατεί, τελικά φαίνεται πως ήταν ένα απλό «προπέτασμα καπνού».

Πόλεμος στην Ουκρανία: Το "Βατερλώ" του Λονδίνου και το άδειασμα από τις ΗΠΑ

Υπενθυμίζεται πως τη Μεγάλη Εβδομάδα υπήρξαν συνομιλίες στο Παρίσι, με τον Εμανουέλ Μακρόν να φιλοξενεί τους δύο πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Αμερικανού πρόεδρου, τον ΥΠ.ΕΞ., Μάρκο Ρούμπιο, και τον ειδικό απεσταλμένο του, Στίβεν Γουίτκοφ, καθώς και μια γαλλική, γερμανική και ουκρανική αντιπροσωπεία.

Το Κρεμλίνο φαινόταν να μην ανησυχεί και είχε δίκιο: Δήλωνε, άλλωστε, πως η συνάντηση στο Παρίσι έδινε την ευκαιρία για μια ενημέρωση των Δυτικών από τον Γουίτκοφ για την κατάσταση των συνομιλιών, εξαπολύοντας «πυρά» στην Ευρώπη για την επιθυμία της για «συνέχιση του πολέμου». Με τις συζητήσεις στην «πόλη του φωτός» να κλείνουν… γενικόλογα, το ραντεβού αναμενόταν να ανανεωθεί στο Λονδίνο, την Τετάρτη, πάλι στο υψηλότερο επίπεδο, προκειμένου να γίνουν νέες συζητήσεις για τον τερματισμό του πολέμου.

Ωστόσο, δεν χρειάστηκε πολύ για να γίνει η βρετανική πρωτεύουσα «Βατερλώ», με την Ουάσινγκτον να «αδειάζει» Κίεβο και Ευρωπαίους την Τετάρτη του Πάσχα (23/4). Ο Μάρκο Ρούμπιο ανέκρουσε πρύμναν λίγες ώρες πριν από το ταξίδι στη «Γηραιά Αλβιόνα», ακυρώνοντας τη συμμετοχή του στη διάσκεψη, με τον Γουίτκοφ να κάνει το ίδιο, για να ακολουθήσουν και οι ΥΠ.ΕΞ. Γαλλίας και Γερμανίας. Έτσι, ο μόνος υπουργός Εξωτερικών, ως τμήμα αποστολής, που βρέθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα για να συζητήσει με τον Βρετανό ομόλογό του, ήταν αυτός της Ουκρανίας. Οι συζητήσεις υποβαθμίστηκαν σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, με την Αμερική να εκπροσωπείται από τον Κιθ Κέλογκ και όχι τον «μεσίτη» Γουίτκοφ.

"Take it or leave it"

Οι ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας καταιγισμό δημοσιευμάτων («Financial Times», Axios κ.ά.) πριν από την Τετάρτη του Πάσχα (που ήταν… Μεγάλη), προσέρχονταν στις συζητήσεις στο Λονδίνο με μια πρόταση «take it or leave it» για την ειρήνη στην Ουκρανία, την οποία μάλιστα το Κίεβο και η Δύση φέρεται πως γνώριζαν ήδη από τη συνάντηση στο Παρίσι, κατόπιν ρωσοαμερικανικής προσέγγισης. Βάσει αυτής, η Ρωσία θα κερδίσει την de jure αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Κριμαίας ως τμήματος της επικράτειάς της, αλλά και την αναγνώριση της ρωσικής κατοχής σε σχεδόν ολόκληρη την περιφέρεια Λουγκάνσκ και στα κατεχόμενα τμήματα του Ντονέτσκ, της Χερσώνας και της Ζαπορίζια, τη δέσμευση πως η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, την άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί και τη συνεργασία με την Ουάσινγκτον σε ενέργεια και βιομηχανία.

Για την Ουκρανία, από την άλλη, τα οφέλη είναι τουλάχιστον ασαφή.

Η αλλαγή στάσης από την Ουάσινγκτον

Η θεμελιώδης αυτή αλλαγή στάσης από τη ρεαλιστικά και κυνικά ίσως σκεπτόμενη Ουάσινγκτον, με την de jure πλέον αναγνώριση της αλλαγής συνόρων με τη χρήση βίας, δεν έγινε (μάλλον αναμενόμενα) ασμένως αποδεκτή από τον Ζελένσκι, που σημείωσε πριν από τη σύνοδο στο Λονδίνο πως δεν θα υπάρξει νομική αναγνώριση της απώλειας της Κριμαίας, καθώς κάτι τέτοιο αντίκειται στο ουκρανικό Σύνταγμα, μένοντας σταθερός στον στόχο του να επιτευχθεί πρώτα εκεχειρία και μετά να γίνουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες.

Η δήλωση αυτή για την Κριμαία χαρακτηρίστηκε «εμπρηστική» από τον μαινόμενο Τραμπ, που ανέφερε πως «η Κριμαία έχει χαθεί από το 2014», επί ημερών Ομπάμα, «χωρίς να πέσει ένας πυροβολισμός», προσθέτοντας πως δεν αποτελεί μέρος των συζητήσεων. Παράλληλα εξαπέλυσε μύδρους κατά του Ζελένσκι, λέγοντας πως μπορεί, αν θέλει, να συνεχίσει τον πόλεμο και να χάσει όλη την Ουκρανία.

Το σκηνικό θύμισε έντονα την ταραχώδη επίσκεψη Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο και το «bullying» που δέχθηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο, χωρίς να προχωρήσει η συμφωνία για τα ορυκτά. 

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά