Σε εξέλιξη είναι οι συναντήσεις των καρδιναλίων καθώς τη Δευτέρα, 5 Μαΐου, πρόκειται να πραγματοποιηθούν δυο νέες συναντήσεις στο Βατικανό, για να συζητηθεί το μέλλον της Καθολικής Εκκλησίας και τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει ο νέος ποντίφικας.

Όπως διέρρευσε από τις εννέα συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι στιγμής δεν φέρεται να προέκυψε -ακόμη- ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, ως διάδοχος του πάπα Φραγκίσκου. Το Βατικανό, παράλληλα, διέψευσε την είδηση που δημοσιεύθηκε σε ιταλική εφημερίδα και σειρά αμερικανικών ισοτόπων, ότι ο Ιταλός καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν, από τα φαβορί για την διαδοχή του Αργεντινού ποντίφικα, πρόσφατα αντιμετώπισε προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, σε σύνολο 133 καρδιναλίων που θα πάρουν μέρος στο κονκλάβιο, πάνω από 120 έχουν ήδη φτάσει στην Ρώμη. Από τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου στις 21 Απριλίου κι έπειτα, περίπου 180 καρδινάλιοι συρρέουν κάθε πρωί σε αίθουσα του Βατικανού, κάθονται σε σειρές ξύλινων καθισμάτων με ψηλή πλάτη και ανταλλάσσουν -με ευγένεια, αλλά και... υπόγεια ένταση- απόψεις για την πορεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του 1,4 δισ. πιστών.

Βατικανό: Σε κλίμα έντονου διχασμού το επικείμενο Κονκλάβιο

Το επικείμενο Κονκλάβιο διαμορφώνεται μέσα σε ένα κλίμα έντονου διχασμού, που θυμίζει τις πολιτισμικές διαμάχες στις ΗΠΑ: από τη μία οι σκληροπυρηνικοί συντηρητικοί τύπου MAGA, από την άλλη οι προοδευτικοί που τάσσονται υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+ και των διαζευγμένων. Ωστόσο, η πιο ουσιαστική σύγκρουση αφορά το ποιος κρατά στα χέρια του την εξουσία της Εκκλησίας: η παραδοσιακή Ρώμη ή η αναδυόμενη παγκόσμια περιφέρεια; Ο Πάπας Φραγκίσκος επαναχάραξε τον γεωγραφικό χάρτη της εκκλησιαστικής ηγεσίας, διορίζοντας 50 καρδιναλίους με δικαίωμα ψήφου (σχεδόν τους μισούς από τους συνολικά 133) από περιοχές εκτός Δύσης, όπως το Μπρίτζταουν στη Σάντα Λουσία και το Μπογκόρ στην Ινδονησία. Παράλληλα, απέκλεισε μητροπόλεις όπως το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο. Ο Πάπας Φραγκίσκος εγκαινίασε τις λεγόμενες «Συνόδους», διαδικασίες ευρείας διαβούλευσης με επίκεντρο θέματα όπως η ευλογία ομόφυλων ζευγαριών και ο εκκλησιαστικός γάμος διαζευγμένων. Οι πρωτοβουλίες του αποσκοπούσαν στην ενίσχυση της συμμετοχής των λαϊκών και των γυναικών, κυρίως από Αφρική και Ασία, στη λήψη αποφάσεων.

Αυτό, όμως, επέφερε αποκέντρωση και αποδυνάμωση της Ρωμαϊκής Κουρίας, της γραφειοκρατίας του Βατικανού. Πριν τον θάνατό του, ο Πάπας επέκτεινε τις Συνόδους για τρία ακόμη χρόνια, απόφαση που πολλοί θεώρησαν ελιγμό, προκειμένου να αποφύγει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις.

Πιέτρο Παρολίν: Στο επίκεντρο ο γραμματέας του Βατικανού και παλιός σύμμαχος του Φραγκίσκου

Στο κέντρο των παρασκηνιακών ζυμώσεων βρίσκεται ο Πιέτρο Παρολίν, γραμματέας του Βατικανού και παλιός σύμμαχος του Φραγκίσκου. Ο διπλωμάτης αυτός, που ήδη από τον Φεβρουάριο είχε αναλάβει ρόλο πνευματικής ηγεσίας λόγω της ασθένειας του Πάπα, θεωρείται φαβορί -αν και η Ιστορία τιμωρεί τους «πρώτους» στα παπικά Κονκλάβια.

Οι συντηρητικοί τον κατηγορούν ως «κλώνο του Φραγκίσκου», ενώ ανακινούν τις συμφωνίες του με την Κίνα και το σκάνδαλο των 200 εκατ. ευρώ του 2019. Ωστόσο, οι καρδινάλιοι της Κουρίας και αρκετοί Ιταλοί, που επιθυμούν την επιστροφή της παπικής έδρας σε Ιταλό, έπειτα από 47 χρόνια, τον στηρίζουν. Ο Παρολίν φέρεται να αντιστάθηκε στις πιο ριζικές εκδοχές των Συνόδων, κάτι που του εξασφαλίζει εύνοια μεταξύ των παραδοσιακών. Απέναντι στον Παρολίν, η προοδευτική πτέρυγα μοιάζει διχασμένη και ανοργάνωτη. Σύμφωνα με ειδικούς, δεν έχει σαφές πρόσωπο αναφοράς, ενώ πολλοί από τους καρδιναλίους της είναι άπειροι, από «σχετικά ασήμαντες» θέσεις, εύκολα χειραγωγήσιμοι από έμπειρους εκκλησιαστικούς πολιτικούς της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.

Κάποιοι προσπαθούν να προωθήσουν τον καρδινάλιο Μάριο Γκρεκ από τη Μάλτα, γενικό γραμματέα της Συνόδου, ως υποψήφιο συνέχειας της πολιτικής Φραγκίσκου. «Η Ρώμη δεν μπορεί να κατανοήσει τις δυναμικές που επικρατούν σε άλλες ηπείρους» σχολίασε χαρακτηριστικά ένας συμμετέχων. Η υποστήριξη προς τον Παρολίν, όμως, ίσως δεν αφορά τόσο το πρόσωπό του όσο τις αρχές που πρεσβεύει: συγκεντρωτική διοίκηση, επαναφορά της Ρώμης ως αδιαμφισβήτητου κέντρου. Για αρκετούς, η ιδέα μιας Εκκλησίας χωρίς ρωμαϊκό έλεγχο είναι τόσο αδιανόητη, όσο... ένας Πάπας που δεν είναι καθολικός. Και όλα αυτά, ενώ το Βατικανό αντιμετωπίζει πιεστικά ζητήματα όπως η οικονομική κρίση, η χειροτονία γυναικών και η στάση απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η μάχη για τον επόμενο Πάπα δεν αφορά μόνο ένα πρόσωπο -αλλά το μέλλον της ίδιας της Καθολικής Εκκλησίας.