Με μια πρωτόγνωρη ψυχρολουσία ξεκίνησε η καγκελαρία του Φρίντριχ Μερτς στη Γερμανία, με τον επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών να μην καταφέρνει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών από τον πρώτο γύρο και να χρειάζεται μια δεύτερη ψηφοφορία προκειμένου να τα καταφέρει (έλαβε 325 ψήφους, 9 πάνω από τις απαιτούμενες 316, ωστόσο υπήρξαν και πάλι «διαρροές», όπως και στην πρώτη ψηφοφορία, καθώς ο «μεγάλος συνασπισμός» αριθμεί 328). Επρόκειτο δεδομένα για ένα «απροσδόκητο πλήγμα» σε βάρος του 69χρονου, που μπορεί να ένιωσε ανακούφιση τελικά, ωστόσο είναι πολύ πιθανό αυτό το αποτέλεσμα να αποτελεί «βαρίδι» για το μέλλον και την «αναγκαία» σύμπραξη με τους Σοσιαλδημοκράτες, που κατέγραψαν στην κάλπη του Φεβρουαρίου τη χειρότερη επίδοσή τους από το 1887.

Με τον «μεγάλο συνασπισμό», λοιπόν, να φαίνεται πως αποτελεί τέτοιον μόνο κατ’ όνομα (σ.σ.: Για πρώτη φορά στα χρονικά Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες δεν συγκυβερνούν έχοντας τις δύο μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές ομάδες, καθώς παρεμβάλλεται η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία»), ο Μερτς έλαβε δεδομένα ένα μήνυμα που δεν πρέπει να του ήταν άγνωστο: πως στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει θέματα που θα επαναφέρουν τη Γερμανία στο διεθνές προσκήνιο (κάνοντας στροφή στην άμυνα, σε μια πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, προκειμένου η γερμανική οικονομία να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά κ.ά.) δεν έχει «σύμπαν» το CDU στο πλευρό του.

Δεν είναι, άλλωστε, μακρινές οι εποχές που ο 69χρονος έθετε υποψηφιότητες για να γίνει ο διάδοχος της Άνγκελα Μέρκελ, χωρίς αποτέλεσμα (τα κατάφερε στην τρίτη του απόπειρα), ενώ ήδη «βαρύνεται» με μια στροφή 180 μοιρών στην παραδοσιακή -και συνταγματικά ορισθείσα- δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς η Bundestag ψήφισε υπέρ της τροποποίησης του βασικού νόμου για τη μεταρρύθμιση του χρέους τον Μάρτιο. Και μπορεί οι γεωπολιτικές προτεραιότητες (Ρωσία, «ταλάντευση» ΗΠΑ στην εποχή Τραμπ) να φάνηκαν ως η απαραίτητη νομιμοποιητική βάση, ωστόσο συνάγεται πως η απομάκρυνση από την «οικονομική ορθοδοξία» δεν έγινε ασμένως δεκτή από τους Χριστιανοδημοκράτες. «Η αποτυχημένη πρώτη ψηφοφορία είναι ξεκάθαρα σημάδι πως στο CDU δεν συμφωνούν όλοι με τη δημοσιονομική στροφή», εξήγησε στο Reuters o Carsten Brzeski, επικεφαλής μακροοικονομικών μελετών για την ING. Το ίδιο άσχημα πιθανότατα ηχεί στους κόλπους των Χριστιανοδημοκρατών η εξεύρεση συμβιβασμών, προκειμένου να καταστεί εφικτή η συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες, από κοινού με την κατοχή ισχυρών χαρτοφυλακίων από πλευράς SPD (αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομικών ο Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, υπουργός Άμυνας ο Μπόρις Πιστόριους κ.λπ.).

Μερτς: Η «λοκομοτίβα της Ευρώπης» είναι εδώ

Τα εσωκομματικά προβλήματα για τον Μερτς, όμως, θα πρέπει να είναι τα τελευταία που θα τον απασχολήσουν, σε μια προσπάθεια να κάνει τη Γερμανία και πάλι ηγέτιδα δύναμη, δίνοντας εκ νέου ώθηση στον γαλλογερμανικό άξονα. Άλλωστε, το πρώτο ταξίδι του ως καγκελάριος ο Μερτς διόλου τυχαία το έκανε στο Παρίσι, όπου συνάντησε τον Εμανουέλ Μακρόν, στέλνοντας το μήνυμα πως η «λοκομοτίβα της Ευρώπης» είναι εδώ. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες από το Ελιζέ, άλλωστε, οι δύο ηγέτες συγκροτούν ένα «κοινό συμβούλιο άμυνας και συνεργασίας», την ώρα που ο Μερτς επανέλαβε ότι θέλει «να μιλήσει με τη Γαλλία και τη Βρετανία» για το θέμα της πυρηνικής «αποτροπής».

Υπενθυμίζεται ότι αυτή είναι μια ιδέα που ο Μερτς έριξε στο τραπέζι προεκλογικά, τον Φεβρουάριο, λόγω των αμφιβολιών για τη διατήρηση της αμερικανικής «ομπρέλας προστασίας», που πάντως για Παρίσι και Βερολίνο δεν αντικαθίσταται.

Σειρά για τον Μερτς έχει η Βαρσοβία και η συνάντηση με τον Ντόναλντ Τουσκ, μια επίσκεψη με τη δική της σημασία, τόσο με το βλέμμα στη Μόσχα όσο και με την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας σίγουρα κατά νου, καθώς η Πολωνία διαθέτει τον τρίτο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, επενδύοντας σταθερά στην άμυνα σε βάθος δεκαετίας, και δη μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Οι πολωνογερμανικές σχέσεις ζεσταίνονται έπειτα από ένα διάστημα ψυχρότητας, με την «επίθεση γοητείας» του Μερτς να αποσκοπεί να φέρει κοντά στη Γερμανία την Πολωνία, ενώ ο Ντόναλντ Τουσκ υπέγραψε στις 9 Μαΐου σύμφωνο φιλίας με τη Γαλλία.

Άμεσα

Τα μηνύματα αυτοπεποίθησης, πάντως, ο Μερτς θέλησε να τα στείλει ήδη την επαύριον της ανάδειξής του στην καγκελαρία και προς την Ουάσινγκτον: Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ZDF είπε χαρακτηριστικά πως «δεν αναμίχθηκα στην αμερικανική προεκλογική εκστρατεία ούτε πήρα θέση υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου», για να προσθέσει: «Θα ήθελα να ενθαρρύνω και να προτρέψω την αμερικανική κυβέρνη- ση να αφήσει τις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της Γερμανίας στους Γερμανούς και να απέχει από κομματικές παρεμβάσεις». Όπως έγραψε το Politico, πρόκειται για μια απάντηση στην αμερικανική έκφραση δυσαρέσκειας για την απόφαση της γερμανικής ομοσπονδιακής υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας να χαρακτηρίσει το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) ως «αποδεδειγμένα εξτρεμιστικό». Σημειώνεται χαρακτηριστικά πως στον απόηχο της εν λόγω απόφασης, ο ΥΠ.ΕΞ. των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, δεν δίστασε να κάνει λόγο για «μεταμφιεσμένη τυραννία», αναφερόμενος στη Γερμανία. Ωστόσο, ο Μερτς στην πρώτη εκ των αποστροφών που παρατίθενται φάνηκε να μην ξεχνά την «ανάμιξη» των ΗΠΑ και στις εκλογές, με τον Ελον Μασκ να κάνει ακόμα και διαδικτυακή συζήτηση με την Αλις Βάιντελ του AfD, δίνοντάς της βήμα σε παγκόσμιο, κυριολεκτικά, επίπεδο. Εξάλλου, με το κόμμα της Ακροδεξιάς να είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση και να αναδεικνύεται πρώτο για πρώτη φορά στα δημοσκοπικά χρονικά τον Απρίλιο και μόλις ενάμιση μήνα μετά την κάλπη, οι μάχες αναμένονται σκληρές για τον νέο Γερμανό καγκελάριο.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά