Αιχμηρό είναι το δημοσίευμα του περιοδικού Economist για τη στάση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, απέναντι στον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά την τηλεφωνική τους επικοινωνία, κατά την οποία δεν ασκήθηκαν πιέσεις στη Μόσχα για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες στην κατεύθυνση της συμφωνίας εκεχειρίας. Μάλιστα, ο Economist κάνει λόγο για απογοητευτική στάση από πλευράς ΗΠΑ, με τον Τραμπ - όπως σημειώνεται - να περιορίζεται σε ευχολόγια περί διαλόγου και ειρήνης. Το τελεσίγραφο στη Ρωσία δεν ήρθε ποτέ, επισημαίνεται ειδικότερα. Σύμφωνα με ανάλυση του Economist, το ήπιο αφήγημα Τραμπ εξυπηρετεί πρωτίστως τη Μόσχα.

Ο Πούτιν, βλέποντας τον στρατό του να συνεχίζει την αργή αλλά σταθερή προέλαση, θέτει ως προϋπόθεση για κάθε εκεχειρία τη συμφωνία επί ρωσικών όρων. Αντίθετα, το Κίεβο - με την υποστήριξη Ευρωπαίων ηγετών - ζητά πρώτα τερματισμό των συγκρούσεων και μετά συζήτηση για μια πολιτική λύση. Ο Τραμπ, ωστόσο, δείχνει να έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Στις δημόσιες δηλώσεις του χαρακτήρισε τις συνομιλίες με τον Πούτιν «παραγωγικές» και σημείωσε ότι Ρωσία και Ουκρανία βρίσκονται κοντά σε συμφωνία κατάπαυσης του πυρός - δήλωση που απηχεί περισσότερο την αφήγηση του Κρεμλίνου, παρά την πραγματικότητα.

Ο Πούτιν, από την πλευρά του, εξέφρασε ικανοποίηση και έκανε λόγο για «μνημόνιο πιθανής ειρηνευτικής συμφωνίας» που θα βασίζεται σε ρωσικά εδαφικά κέρδη, τα οποία ο Ζελένσκι απορρίπτει κατηγορηματικά. Ο Ουκρανός πρόεδρος, με νέα ανάρτηση, ζήτησε αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, επαναλαμβάνοντας ότι η πίεση είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί βιώσιμη ειρήνη. Παρά την πρόσφατη ένταση στις σχέσεις τους, με κορύφωση τη λογομαχία τους στον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο, ο Ζελένσκι προσπαθεί να διατηρήσει ανοικτό τον δίαυλο με τον Τραμπ.

Ουκρανία: Ο διστακτικός Τραμπ και οι επόμενες κινήσεις της Ρωσίας 

Η Ουκρανία, άλλωστε, υπέγραψε πρόσφατα συμφωνία για στρατηγικά ορυκτά με τις ΗΠΑ, συμφώνησε επί της αρχής σε προσωρινή εκεχειρία και επέστρεψε στον απευθείας διάλογο με τη Ρωσία για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια.

Στο μεταξύ, ο Τραμπ δείχνει διστακτικός. Κάποιοι στο περιβάλλον του λένε ότι αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο Πούτιν τον χρησιμοποιεί, όμως προς το παρόν αποφεύγει την κατά μέτωπο σύγκρουση. Οι επιλογές του είναι τρεις: να συνεχίσει την ήπια προσέγγιση, να αποσυρθεί πλήρως από την υπόθεση, ή να σκληρύνει τη στάση του. Μέχρι τώρα, έχει αποφύγει και τις τρεις.

Αφού οι συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη κατέρρευσαν, ο Τραμπ δήλωσε πως ίσως απαιτείται προσωπική συνάντηση με τον Πούτιν για να σπάσει το αδιέξοδο. Ωστόσο, το πρόσφατο τηλεφώνημα έδειξε ότι ακόμη κι αυτή η ιδέα δεν οδηγεί πουθενά.

Ο κίνδυνος για τον Τραμπ είναι να φανεί αδύναμος. Η συνέχιση των διαβουλεύσεων χωρίς ουσία δίνει χρόνο στη Ρωσία να προελαύνει και να παγιώνει θέσεις στο έδαφος. Αν και απέφυγε να επαναλάβει παλιότερες δηλώσεις του ότι η Ουκρανία φέρει ευθύνη για τον πόλεμο ή ότι δεν έχει μέλλον, η απουσία σαφούς πολιτικής στρατηγικής προβληματίζει.