Aποκάλυψη της Wall Street Journal: Ο Τραμπ είπε στους Ευρωπαίους ότι ο Πούτιν δεν θέλει να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία
Διαψεύδει το Κρεμλίνο
Ο Τραμπ αποδέχεται πια πως ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη, γράφει η Wall Street Journal - Η αλλαγή στρατηγικής του Αμερικανού προέδρου και οι ευρωπαϊκές πιέσεις στη Μόσχα

Αφότου έγινε γνωστό το αποτέλεσμα των συνομιλιών ανάμεσα στους ηγέτες ΗΠΑ, Ρωσίας και Ουκρανίας, με τον Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει ικανοποιημένος από τις επαφές, μία νέα λεπτομέρεια - που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική είναι για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία - βλέπει το φως της δημοσιότητας. Σε μια κεκλεισμένων των θυρών τηλεδιάσκεψη με Ευρωπαίους ηγέτες τη Δευτέρα, ο Τραμπ φέρεται να παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν «δεν είναι έτοιμος να σταματήσει τον πόλεμο» γιατί «πιστεύει ότι κερδίζει». Η δήλωση αιφνιδίασε τους Ευρωπαίους, που αν και είχαν αυτήν την εκτίμηση εδώ και καιρό, δεν την είχαν ακούσει ποτέ τόσο ξεκάθαρα από τον Αμερικανό πρόεδρο.
Στην εν λόγω αποκάλυψη προβαίνει δημοσίευμα της Wall Street Journal που υπογραμμίζει το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν έχει προχωρήσει σε αλλαγή στρατηγικής. Την Κυριακή, σε τηλεδιάσκεψη, όπως γίνεται γνωστό, ο Τραμπ είχε διαμηνύσει ότι ενδέχεται να υποστηρίξει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εφόσον αποτύχει η επιδιωκόμενη εκεχειρία. Εν τω μεταξύ, το Κρεμλίνο δήλωσε σήμερα ότι το δημοσίευμα της Wall Street Journal έρχεται σε αντίθεση με όσα γνωρίζει η Μόσχα. «Γνωρίζουμε τι δήλωσε ο Τραμπ στον Πούτιν. Δεν γνωρίζουμε τι δήλωσε ο Τραμπ στους Ευρωπαίους μετά την τηλεφωνική επικοινωνία. Γνωρίζουμε την επίσημη ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ. Αυτό που γνωρίζουμε έρχεται σε αντίθεση με ό,τι γράφτηκε στο άρθρο που αναφέρατε», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σε δημοσιογράφους.
Όπως λέει η WSJ, η αλλαγή στάσης ήρθε τη Δευτέρα. Ο Τραμπ δεν εμφανίστηκε πλέον διατεθειμένος να προχωρήσει σε κυρώσεις. Αντίθετα, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί διαβουλεύσεις στο Βατικανό, χωρίς να δεσμεύεται για ρόλο των ΗΠΑ.
Ο Ζελένσκι και Ευρωπαίοι ηγέτες ζήτησαν η όποια εκεχειρία να είναι «άνευ όρων», αλλά ο Τραμπ απέρριψε τον όρο λέγοντας ότι δεν τον χρησιμοποιεί—παρά το γεγονός ότι τον είχε γράψει δημοσίως πριν λίγες μέρες.
Η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ θα μπορούσε να περιλαμβάνει τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και τον ειδικό απεσταλμένο Κιθ Κέλογκ, αλλά ο Τραμπ εμφανίστηκε αναποφάσιστος. Οι συνομιλίες στο Βατικανό τοποθετούνται χρονικά στα μέσα Ιουνίου.
Η ευρωπαϊκή πίεση προς τον Τραμπ εντάθηκε αφότου ο Φρίντριχ Μερτς ανέλαβε την καγκελαρία της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Όλαφ Σολτς, ο Μερτς εμφανίζεται αποφασισμένος να αντιμετωπίσει πιο δυναμικά τη Ρωσία. Μαζί με Μακρόν, Στάρμερ και Τουσκ επισκέφθηκαν απροειδοποίητα το Κίεβο στις 10 Μαΐου, όπου και κάλεσαν τον Ζελένσκι να συναινέσει στην πρωτοβουλία Τραμπ, ώστε να αποκαλυφθεί η αδιαλλαξία του Πούτιν.
Από το γραφείο του Ζελένσκι κάλεσαν τότε τηλεφωνικά τον Τραμπ, εκφράζοντας πλήρη στήριξη στην πρότασή του για 30ήμερη εκεχειρία. Ο Πούτιν αντέδρασε προτείνοντας απευθείας συνομιλίες με την Ουκρανία, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με χαμηλόβαθμους εκπροσώπους στην Κωνσταντινούπολη—χωρίς την παρουσία του Ρώσου προέδρου και χωρίς αποτέλεσμα.
Αντιλαμβανόμενοι την απροθυμία των ΗΠΑ για άμεση ανάληψη δράσης, οι Ευρωπαίοι καταλήγουν πλέον στο ότι η στήριξη προς την Ουκρανία—στρατιωτική και οικονομική—θα πρέπει να εδράζεται κυρίως στις δικές τους δυνάμεις. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η αμερικανική πλευρά δεν θα σταματήσει τις εξαγωγές όπλων προς την Ουκρανία, εφόσον αυτές χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη ή την ίδια την Ουκρανία.
Η τελευταία τηλεδιάσκεψη, αν και σοβαρή, δεν έλειψε από τα «απρόβλεπτα» σχόλια του Τραμπ. Εξήρε τα αγγλικά του Μερτς λέγοντας «τα αγαπώ περισσότερο με τη γερμανική προφορά», ενώ καταφέρθηκε κατά των μεταναστευτικών πολιτικών της Ευρώπης, προκαλώντας την αντίδραση του Μακρόν: «Δεν μπορείς να προσβάλλεις τα έθνη μας, Ντόναλντ».
Η ευρωπαϊκή πλευρά, αν και απογοητευμένη από την απουσία στήριξης για κυρώσεις, κρίνει ότι τουλάχιστον υπήρξε μια διαύγεια: ο Τραμπ αποδέχεται πια πως ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη. Πλέον, το ευρωπαϊκό στρατόπεδο αναζητεί έναν ρεαλιστικό δρόμο μέσα από τις συνομιλίες στο Βατικανό—αλλά με πλήρη επίγνωση ότι οι πρωτοβουλίες περνούν πλέον στα χέρια του.
Στην εν λόγω αποκάλυψη προβαίνει δημοσίευμα της Wall Street Journal που υπογραμμίζει το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν έχει προχωρήσει σε αλλαγή στρατηγικής. Την Κυριακή, σε τηλεδιάσκεψη, όπως γίνεται γνωστό, ο Τραμπ είχε διαμηνύσει ότι ενδέχεται να υποστηρίξει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εφόσον αποτύχει η επιδιωκόμενη εκεχειρία. Εν τω μεταξύ, το Κρεμλίνο δήλωσε σήμερα ότι το δημοσίευμα της Wall Street Journal έρχεται σε αντίθεση με όσα γνωρίζει η Μόσχα. «Γνωρίζουμε τι δήλωσε ο Τραμπ στον Πούτιν. Δεν γνωρίζουμε τι δήλωσε ο Τραμπ στους Ευρωπαίους μετά την τηλεφωνική επικοινωνία. Γνωρίζουμε την επίσημη ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ. Αυτό που γνωρίζουμε έρχεται σε αντίθεση με ό,τι γράφτηκε στο άρθρο που αναφέρατε», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σε δημοσιογράφους.
Πόλεμος στην Ουκρανία: Πού οφείλεται η αλλαγή στάσης του Τραμπ
Το Κρεμλίνο δήλωσε επίσης σήμερα, σε ερώτηση για τη σχεδιαζόμενη ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου με την Ουκρανία -1.000 από κάθε πλευρά- ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διαδικασίες και ότι κάθε πλευρά θέλει να ολοκληρώσει την ανταλλαγή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Η ανταλλαγή συμφωνήθηκε στη διάρκεια διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών στην Κωνσταντινούπολη την περασμένη εβδομάδα, στις πρώτες απευθείας συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας από το 2022.Όπως λέει η WSJ, η αλλαγή στάσης ήρθε τη Δευτέρα. Ο Τραμπ δεν εμφανίστηκε πλέον διατεθειμένος να προχωρήσει σε κυρώσεις. Αντίθετα, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί διαβουλεύσεις στο Βατικανό, χωρίς να δεσμεύεται για ρόλο των ΗΠΑ.
Ο Ζελένσκι και Ευρωπαίοι ηγέτες ζήτησαν η όποια εκεχειρία να είναι «άνευ όρων», αλλά ο Τραμπ απέρριψε τον όρο λέγοντας ότι δεν τον χρησιμοποιεί—παρά το γεγονός ότι τον είχε γράψει δημοσίως πριν λίγες μέρες.
Η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ θα μπορούσε να περιλαμβάνει τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και τον ειδικό απεσταλμένο Κιθ Κέλογκ, αλλά ο Τραμπ εμφανίστηκε αναποφάσιστος. Οι συνομιλίες στο Βατικανό τοποθετούνται χρονικά στα μέσα Ιουνίου.
Η ευρωπαϊκή πίεση προς τον Τραμπ εντάθηκε αφότου ο Φρίντριχ Μερτς ανέλαβε την καγκελαρία της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Όλαφ Σολτς, ο Μερτς εμφανίζεται αποφασισμένος να αντιμετωπίσει πιο δυναμικά τη Ρωσία. Μαζί με Μακρόν, Στάρμερ και Τουσκ επισκέφθηκαν απροειδοποίητα το Κίεβο στις 10 Μαΐου, όπου και κάλεσαν τον Ζελένσκι να συναινέσει στην πρωτοβουλία Τραμπ, ώστε να αποκαλυφθεί η αδιαλλαξία του Πούτιν.
Από το γραφείο του Ζελένσκι κάλεσαν τότε τηλεφωνικά τον Τραμπ, εκφράζοντας πλήρη στήριξη στην πρότασή του για 30ήμερη εκεχειρία. Ο Πούτιν αντέδρασε προτείνοντας απευθείας συνομιλίες με την Ουκρανία, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με χαμηλόβαθμους εκπροσώπους στην Κωνσταντινούπολη—χωρίς την παρουσία του Ρώσου προέδρου και χωρίς αποτέλεσμα.
Ο ρόλος των κυρώσεων και το ευρωπαϊκό plan B
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν ελπίσει ότι, μετά την τηλεδιάσκεψη, ο Τραμπ θα υποστήριζε την επιβολή κυρώσεων κατά των ρωσικών εξαγωγών ενέργειας και των τραπεζικών συναλλαγών. Ακόμη και ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκρέιαμ ανακοίνωσε ότι έχει συγκεντρώσει 81 υποστηρικτές στο Κογκρέσο για ένα σκληρό πακέτο κυρώσεων. Όμως η ελπίδα γρήγορα διαψεύστηκε.Αντιλαμβανόμενοι την απροθυμία των ΗΠΑ για άμεση ανάληψη δράσης, οι Ευρωπαίοι καταλήγουν πλέον στο ότι η στήριξη προς την Ουκρανία—στρατιωτική και οικονομική—θα πρέπει να εδράζεται κυρίως στις δικές τους δυνάμεις. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η αμερικανική πλευρά δεν θα σταματήσει τις εξαγωγές όπλων προς την Ουκρανία, εφόσον αυτές χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη ή την ίδια την Ουκρανία.
Η τελευταία τηλεδιάσκεψη, αν και σοβαρή, δεν έλειψε από τα «απρόβλεπτα» σχόλια του Τραμπ. Εξήρε τα αγγλικά του Μερτς λέγοντας «τα αγαπώ περισσότερο με τη γερμανική προφορά», ενώ καταφέρθηκε κατά των μεταναστευτικών πολιτικών της Ευρώπης, προκαλώντας την αντίδραση του Μακρόν: «Δεν μπορείς να προσβάλλεις τα έθνη μας, Ντόναλντ».
Η ευρωπαϊκή πλευρά, αν και απογοητευμένη από την απουσία στήριξης για κυρώσεις, κρίνει ότι τουλάχιστον υπήρξε μια διαύγεια: ο Τραμπ αποδέχεται πια πως ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη. Πλέον, το ευρωπαϊκό στρατόπεδο αναζητεί έναν ρεαλιστικό δρόμο μέσα από τις συνομιλίες στο Βατικανό—αλλά με πλήρη επίγνωση ότι οι πρωτοβουλίες περνούν πλέον στα χέρια του.