Oι μοναχοί που βρίσκονται στην Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά πήραν την απόφαση να κλείσουν για τους επισκέπτες τις πόρτες. Ασαφές παραμένει πότε θα ανοίξουν και πάλι οι πύλες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ασφαλής εκτίμηση. Πηγές αναφέρουν ότι οι 20 μοναχοί αποφάσισαν επίσης να παραμείνουν μέσα στη Μονή, πενθούντες και προσευχόμενοι για τη σωτηρία της. 

Διαβάστε: Οικουμενικό Πατριαρχείο για Μονή Σινά: Έκκληση στην αιγυπτιακή κυβέρνηση να διατηρηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς

Η διαμαρτυρία των μοναχών έρχεται μετά τη χθεσινή απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου που έθεσε εν αμφιβόλω το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής και αναγνώρισε στη μοναστική κοινότητα μόνο το δικαίωμα χρήσης των περιουσιακών της στοιχείων.

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η απόφαση, που απειλεί τη λειτουργία του αρχαιότερου εν λειτουργία χριστιανικού μοναστηριού, σχεδόν 15 αιώνες μετά την ίδρυσή του, οι μοναχοί ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται, καθώς θεωρούν ότι καταπατώνται τα δικαιώματά τους. Παράλληλα ετοιμάζουν παγκόσμια κινητοποίηση και ενημέρωση του συνόλου των χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά και των υπολοίπων μονοθεϊστικών θρησκειών για τις επιπτώσεις της απόφασης.

Η Μονή Σινά στον σύγχρονο κόσμο

Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η θρησκευτική μνήμη συχνά εργαλειοποιείται, η Μονή Σινά συνεχίζει να σιωπά και να λειτουργεί. Οι πρόσφατες εξελίξεις που αφορούν το νομικό της καθεστώς υπενθυμίζουν ότι ακόμη και τα πιο ιερά μέρη μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση.

Όμως, το μοναστήρι αντέχει. Οι μοναχοί δεν ζητούν τίτλους και προνόμια. Ζητούν μόνο τον χώρο να διατηρήσουν την πίστη ως προσευχή και πράξη, να παραμείνουν ζωντανοί μάρτυρες μιας θείας συνάντησης που δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά εξακολουθεί να συμβαίνει.

Το Σινά δεν είναι μόνο βουνό, ούτε μόνο τόπος προσκυνήματος. Είναι χώρος αποκάλυψης και συνεχούς ευθύνης. Η Μονή Σινά, η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, αποτελεί πράξη πίστης που επαναλαμβάνεται σιωπηλά επί δεκαπέντε αιώνες.

Αν αυτή η φλόγα σβήσει, δεν θα χαθεί απλώς ένα μοναστήρι. Θα σβήσει η υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να σταθεί όρθιος ενώπιον του Θεού, όχι με κραυγή, αλλά με σιγή.