Το μάθημα Γεωγραφίας είναι πάντα ανεξάντλητο. Πάντα θα υπάρχουν σημεία στο χάρτη που παραμένουν άγνωστα ακόμα και για τους δυνατούς του είδους. 

Η Γη, ο πλανήτης μας, αποτελείται από ένα «σύμπαν» από άγνωστα εδάφη, κάτοικοι μιας χώρας αγνοούν την ύπαρξη μιας άλλης αλλά όλοι ζούμε και συμβιώνουμε, σχεδόν, ειρηνικά.

Εξερευνήστε δέκα από τις, πιθανότατα, άγνωστες στο ευρύ κοινό χώρες:




10. Δημοκρατία του Βανουάτου



Το Βανουάτου (παλαιά ονομασία Νέες Εβρίδες) είναι αρχιπέλαγος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό, 1000 χλμ δυτικά των νησιών Φίτζι. Από τα 82 νησιά του αρχιπελάγους του Βανουάτου τα δύο μεγαλύτερα είναι το Εσπίριτου Σάντου και το Μαλακούλα. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πορτ Βίλα και βρίσκεται στο Εφάτε. Από το 1906, οι τότε Νέες Εβρίδες τελούσαν υπό κοινή αγγλογαλλική διοίκηση ως το 1980, οπότε το Βανουάτου απέκτησε την ανεξαρτησία του. 

Η χώρα κατοικείται από περίπου 261.000 κατοίκους ενώ οι 113 (!) γλώσσες που χρησιμοποιούνται, την κατατάσσουν τη χώρα ανάμεσα σε αυτές με την μεγαλύτερη γλωσσική ποικιλία. Το 90% των ντόπιων καταναλώνουν ψάρια ενώ το 80% ζει σε αγροτικές, απομονωμένες περιοχές με δικούς τους κήπους για τη προσωπική προμήθεια σε τρόφιμα. 



Οι καταδύσεις είναι ένα πολύ δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο εδώ ενώ προβλήματα για την οικονομία αποτελούν οι συχνοί σεισμοί, οι κυκλώνες και οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των νησιών. 

Για παράδειγμα, στις 2 Αυγούστου του 2007 τα νησιά σείστηκαν από δόνηση 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Κυριότεροι προμηθευτές εξωτερικής βοήθειας είναι η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Εθνικό νόμισμα είναι το Βάτου.

9. Δημοκρατία του Ναουρού



Για να το βρείτε στο χάρτη πρέπει να βρείτε πρώτα τον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκεί, στο νότιο μέρος, θα βρείτε και το «Νησί της Χαράς» όπως ήταν παλιότερα γνωστό. Το Ναουρού, είναι μικρότερη ανεξάρτητη δημοκρατία στον κόσμο, από άποψη πληθυσμού (9.265 κάτοικοι) αλλά και έκτασης. Βρίσκεται 4000 χλμ βορειοανατολικά της Αυστραλίας και είναι πρώην βρετανική αποικία. Από το 1888 η Γερμανία, η Βρετανία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία εκμεταλλεύθηκαν τα φωσφορικά του αποθέματα και μετά την ανεξαρτησία του το 1968, η βιομηχανία φωσφόρου έχει κάνει τους κατοίκους του Ναουρού έναν από τους πλουσιότερους λαούς του κόσμου. 

Εδώ δεν θα βρείτε επίσημη πρωτεύουσα, και δεν αποτελεί μυστικό ότι τη δεκαετία του ‘ 90, και έπειτα από την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων, το Ναουρού αποτέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα φορολογικό παράδεισο και κέντρο για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. 



Οι ντόπιοι συλλέγουν το νερό της βροχής κατά τη διάρκεια των μουσώνων μεταξύ του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου, επειδή είναι πολύ περιορισμένα τα αποθέματα σε φυσικό γλυκό νερό. Το πιο δημοφιλές άθλημα στη χώρα αυτή είναι το Αυστραλιανό ποδόσφαιρο κανόνων, και έχουν μάλιστα και πρωτάθλημα με επτά ομάδες. Επίσης, ευρύτατα διαδεδομένο άθλημα είναι το πιάσιμο πουλιών με λάσο.

8. Τουβαλού 



Ο Ειρηνικός Ωκεανός κρύβει θησαυρούς. Το Τουβαλού, βρίσκεται 1050 χλμ βόρεια των Νησιών Φίτζι και είναι ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου. Αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τετρ.χλμ.

Το 2007 η κυβέρνηση των νησιών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές και επεσήμανε τον κίνδυνο να βυθιστούν τα νησιά στη θάλασσα εξαιτίας αυτών των αλλαγών.

Το χαμηλό τους υψόμετρο καθιστά τα νησιά επιρρεπή στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πληθυσμός ενδέχεται να εγκαταλείψει τα νησιά και να καταφύγει στη Νέα Ζηλανδία, στο Νίουε και στο νησί Κιόα των Φίτζι. Επιπλέον, η νησιωτική χώρα πλήττεται από τη λεγόμενη Παλίρροια του Βασιλιά (King Tide), η οποία μπορεί να προκαλέσει άνοδο του επιπέδου στάθμης της θάλασσας ψηλότερα από μια συνηθισμένη πλημμυρίδα. Στο μέλλον, αυτό ίσως αποτελέσει απειλή για καθολική βύθιση του νησιού στη θάλασσα.



Το Τουβαλού έχει σχεδόν άγονο έδαφος και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για καλλιέργειες.
Ο πληθυσμός του νησιού έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1980 και υπολογιζόταν να φτάσει τους 11.810 τον Ιούλιο του 2006. Απαρτίζεται κυρίως από Πολυνήσιους. Το 4% περίπου είναι Μικρονήσιοι.

7. Κομόρες



Είναι ένα ηφαιστιογενές σύμπλεγμα τριών νησιών με περίπου 752.438 κατοίκους. Θα το βρείτε δυτικά του Ινδικού ωκεανού, μεταξύ της νήσου Μαδαγασκάρης και των ανατολικών ακτών της Αφρικής, στο βόρειο τμήμα του πορθμού της Μοζαμβίκης.

Το όνομά της χώρας προέρχεται από το αραβικό qamar, που σημαίνει «σελήνη». Η χώρα όσο πανέμορφη είναι, τόσο βυθίζεται διαρκώς στην πολιτική αστάθεια που ταλανίζει τη χώρα, η οποία από την εποχή της ανεξαρτησίας ως σήμερα έχει δει γύρω στα 20 πραξικοπήματα και απόπειρες πραξικοπημάτων.



Το κλίμα των νησιών είναι τροπικό με τους μουσώνες να δημιουργούν δύο εποχές: η πρώτη περίοδος από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο είναι ζεστή και η δεύτερη, από Μάιο ως τον Οκτώβριο, χαρακτηρίζεται από ξηρασία και είναι επίσης ψυχρή εποχή.
Ο πληθυσμός του κράτους είναι μίγμα Αράβων και Αφρικανών, Μαλαγάσιων και Ασιατών.

6. Γκέρνσεϊ



Μια χώρα που μόνο οι φανατικοί της Γεωμετρίας ξέρουν. Οι υπόλοιποι προμηθευτείτε με μεγεθυντικό φακό και αναζητήστε το Γκέρνσεϊ που είναι ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών αυτοδιοικούμενα που ανήκουν στην Βρετανική Κοινοπολιτεία. 

Το σύμπλεγμα βρίσκεται στην θάλασσα της Μάγχης κοντά στις ακτές της Νορμανδίας, πρωτεύουσα θεωρείται ο Λιμένας του Αγίου Πέτρου και ο πληθυσμός του νησιού (κατατάσσεται 200ό στον κόσμο) είναι, σύμφωνα με εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009 65.870 κάτοικοι.



Εκτός από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του τοπίου, το Guernsey είναι διεθνώς γνωστό και για τις… αγελάδες του που αποτελούν το σήμα κατατεθέν της χώρας με το πλούσιο κρεμώδες γάλα τους να έχει λάβει άπειρα βραβεία. Αν ποτέ επισκεφτείτε το Γκέρνσεϊ, μη παραλείψετε να δοκιμάσετε και βοδινό κρέας καθώς τα βοοειδή της χώρας έχουν χαρακτηριστική πλούσια γεύση-συνηθίζουν να αφαιρούν το λίπος. 

Το ειδυλλιακό και γαλήνιο τοπίο αποτελεί παράδεισο για τους συγγραφείς που βρίσκουν εκεί το απόλυτο ησυχαστήριο. Ο Βίκτορ Ουγκό έγγραψε εκεί μερικά από τα αριστουργήματά του όπως το «Οι άθλιοι». 

5. Το νησί του Μαν



Ο συγκεκριμένος τόπος είναι ο παράδεισος των μοτοσικλετιστών. Το International Isle of Man TT (Tourist Trophy) Race αποτελεί έναν από τους ποιό διάσημους προορισμούς για αγώνες ταχύτητας μοτοσυκλετών και θεωρείται η ποιό επικίνδυνη διαδρομή στον κόσμο. Βρίσκεται στην Ιραλνδική Θάλασσα ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία και είναι ένας απο τους σημαντικότερους φορολογικούς παράδεισος σε όλο τον κόσμο. 



Έχει έκταση 572 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό (εκτίμηση 2009) 76.512 κατοίκους (κατατάσσεται στην 196η θέση). Πήρε το όνομά του από την κελτική φυλή των Μανξ, οι απόγονοι των οποίων κατοικούν εκεί έως σήμερα. Οι Άγγλοι κατέλαβαν το νησί τον 14ο αιώνα, ενώ αποτελεί Κτήση του Βρετανικού Στέμματος από το 1765. Έχει το δικό του νόμισμα-τη λίρα του Mann-, ενώ η τοπική γλώσσα είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και κινδύνευε να εξαφανιστεί έως το 1993, οπότε και άρχισε να διδάσκεται ξανά στα σχολεία. 

4. Τοκελάου



Το εθνικό σύνθημα είναι «Τοκελάου για τους Ισχυρούς» («Tokelau mo te Atua») και είναι για… ισχυρούς ταξιδιώτες. Βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό και είναι εξαρτημένη περιοχή από την Νέα Ζηλανδία από το 1926. 



Το μέλλον για τον τόπο αυτό δεν προβλέπεται ανθηρό μιας και ο ΟΗΕ συνέταξε το 1989 έκθεση σύμφωνα με την οποία προβλέπεται ότι το Τοκελάου θα εξαφανιστεί κάτω από την θάλασσα τον 21ο αιώνα λόγω της αύξησης της στάθμης των υδάτων από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στα 10 τετρ. χλμ. «στριμώχνονται» 1.416 κάτοικοι, με βάση εκτιμήσεις του 2009. Δεν υπάρχει καμία πρωτεύουσα καθώς κάθε ατόλη έχει το δικό της διοικητικό κέντρο. Το όνομα Τοκελάου σημαίνει «βόρειος άνεμος» στη γλώσσα της Πολυνησίας.

3. Νησιά Κουκ



Ο παράδεισος θα μπορούσε να ονομαζόταν διαφορετικά και Νησιά Κουκ… Αν ζούσαν εδώ ο Αδάμ και η Εύα, θα έκαναν μπάνιο σε παραλίες με κατάλευκη άμμο, jeeping στη ζούγκλα, θα έβλεπαν παραδοσιακούς χορούς και θα γεύονταν κρέατα ψημένα σε λάκκους με ηφαιστειακές πέτρες. 

Είναι ένα από τα πιο μακρινά νησιωτικά κράτη, βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας, έχουν πληθυσμό 19.569 κατοίκους και πρωτεύουσά τους είναι η Αβαρούα. Υπολογίστε πριν τα επισκεφτείτε, ότι είναι περίπου 3.500 χλμ βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας και αποτελούν σύμπλεγμα από 24 κοραλλιογενείς ατόλες και ηφαιστειακά νησιά. 



Η υπό ανάπτυξη οικονομία στηρίζεται σε καλλιέργειες μαλακίων, μαργαριταριών, ένα εκτροφείο στρουθοκαμήλων, τον τουρισμό και τις τραπεζικές δραστηριότητες. 

2. Νήσοι Πίτκαιρν



Όταν θα φτάσετε στον εξωτικό αυτό προορισμό, θα αποχωρήσετε έχοντας-εκτός από ειδυλλιακές εικόνες στην sim του κινητού σας-, και ξυλόγλυπτα αναμνηστικά που φιλοτεχνούν οι ντόπιοι: ξυλόγλυπτοι καρχαρίες, φάλαινες, ψάρια, δελφίνια, χελώνες, βάζα… Μη λησμονήσετε και τα εξαιρετικής ποιότητας υφάσματος Τάπα.



Οι Νήσοι Πίτκαιρν είναι βρετανική εξαρτημένη περιοχή και βρίσκονται στον νότιο Ειρηνικό στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Περού, σε απόσταση περίπου 1.350 ναυτικά μίλια ΝΑ. της Ταϊτής. Το σύμπλεγμα αποτελείται από 4 ηφαιστειακά νησιά, το Πίτκαιρν (Pitcairn)(το μόνο κατοικημένο), το Οουίνο (Oeno), το Χέντερσον (Henderson) και το Ντούσι (Ducie), που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Είναι η πιο απομονωμένη κτήση της Βρετανίας. Έχει περίπου 50 κατοίκους (48 κάτοικοι με βάση εκτιμήσεις του 2009 οι οποίοι κατοικούν στον οικισμό , και πρωτεύουσα του νησιού, Άνταμσταουν στη νήσο Πίτκαιρν.

1. Ναγκόρνο Καραμπάχ



Ήταν παλαιότερα μία αυτόνομη διοικητική περιφέρεια (κατά τη σοβιετική τότε ορολογία «Όμπλαστ») της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης που ανήκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. 

Σήμερα συνεχίζει ν' αποτελεί μια «εκ των πραγμάτων» αυτόνομη δημοκρατία στο Νότιο Καύκασο, που επισήμως όμως αποτελεί μέρος της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν. Bρίσκεται περίπου 270 χλμ δυτικά της αζερικής πρωτεύουσας Μπακού, και πολύ κοντά στα σύνορα με την Αρμενία, αποτελώντας ουσιαστικά θύλακα μέσα στο Αζερμπαϊτζάν. Προσδιορίζεται σε έκταση 4.280 τ.χλμ. Το 2002 αριθμούσε 145.000 κατοίκους. Κύρια πόλη είναι το Στεπανακέρτ.



Η περιοχή υπήρξε θέατρο διαμάχης ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της με τον Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ο σκληρότατος πόλεμος κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, και προκάλεσε κύματα προσφύγων από το Καραμπάχ προς την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και μικρό τμήμα αυτών σε χώρες της Δύσης. 

Από την κατάπαυση πυρός που συμφωνήθηκε το 1994, το μεγαλύτερο μέρος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και διάφορες περιοχές του Αζερμπαϊτζάν γύρω του (συνολικά περίπου το 14% του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν) παραμένουν υπό τον έλεγχο των Αρμενίων αυτονομιστών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Έκτοτε, οι δυο πλευρές κάνουν συνομιλίες ειρήνης με τη διαμεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ. Ως αποτέλεσμα της διαμάχης, το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία έκλεισαν τα σύνορά τους με την Αρμενία, πλήττοντας καίρια την οικονομία της χώρας.