IHH: Η οργάνωση "μακρά χειρ" της Τουρκίας πίσω από το Madleen και το Μαβί Μαρμαρά - Η σύνδεση με την τρομοκρατία, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και η διείσδυση στη Θράκη

Εκμετάλλευση και αξιοποίηση της ανθρωπιστικής τραγωδίας στη Γάζα στον απόηχο των ολοένα και εντεινόμενων ισραηλινών σφυροκοπημάτων του θύλακα, με στόχο τη γεωπολιτική, προωθεί η Τουρκία. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες έχει επενδύσει στο να καταστεί ως η ηγέτιδα δύναμη στο μουσουλμανικό κόσμο, διατηρώντας πάντοτε ανοιχτούς διαύλους με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τη Χαμάς, αλλά και τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Αλ Κάιντα. Και αν άλλες φορές μπορεί αυτό να γίνεται πιο «ανοιχτά», άλλες φορές μπορεί να γίνει με ανθρωπιστικό μανδύα. Ο λόγος για την οργάνωση που βρίσκεται πίσω από διάφορες επιχειρήσεις του «Στολίσκου Ελευθερίας» για τη Γάζα, πίσω από το Μαβί Μαρμαρά το 2010, αλλά και το «Madleen», το «Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες και την Ανθρωπιστική Βοήθεια» (İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı, IHH). 

*Διαβάστε: Ισραήλ: Νέο, "σκληρό" μήνυμα ισχύος με το πλοίο ''Madleen'' για τη Γάζα - Στο εσωτερικό το "βλέμμα" Νετανιάχου, με τη στήριξη των ΗΠΑ

Στην επίσημη ιστοσελίδα της, αναφέρεται πως σκοπός της είναι η «παροχή βοήθειας σε όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη, που έχουν υποστεί καταστροφές, που είναι θύματα πολέμου, φυσικών καταστροφών κ.λπ. ή τραυματίες, ανάπηροι, πεινασμένοι, άστεγοι και διωγμένοι, όπου και αν βρίσκονται, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, τη γλώσσα, τη φυλή ή τη θρησκευτική τους ομάδα, καθώς και την πρόληψη της παραβίασης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών αυτών των ανθρώπων».

Η ίδρυση της IHH και η σύνδεση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν - Ο ρόλος-κλειδί στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας

Η IHH ιδρύθηκε ως ΜΚΟ το 1992, στον απόηχο του πολέμου στη Βοσνία, μετά δραστηριοποιήθηκε στην Τσετσενία και καταχωρήθηκε ως ΜΚΟ στην Κωνσταντινούπολη το 1995. Πρόκειται για την περίοδο όπου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκινά την πορεία του και είναι τότε ο δήμαρχος της πόλης (1994-98), με τους δεσμούς IHH και του κόμματος του μετέπειτα Τούρκο προέδρου, του AKP, να είναι υπαρκτοί και να «βλέπουν» το φως της διεθνούς ειδησεογραφίας το 2010.

Τότε, γίνεται το περιστατικό με το «Μαβί Μαρμαρά», που γίνεται στόχος των ισραηλινών κομάντος, σε μια επιχείρηση με απολογισμό 10 νεκρούς, ενώ στο πλεούμενο επέβαιναν πάνω από 600 άτομα. Έτσι, υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναφορές στο άρθρο των New York Times της 15ης Ιουλίου 2010 με τίτλο «Ο χορηγός του στολίσκου συνδέεται με την τουρκική ελίτ» (Sponsor of Flotilla tied to Elite of Turkey), εκεί όπου γίνονταν εκτεταμένες αναφορές για τη σχέση με το κυβερνόν κόμμα της Τουρκίας και την IHH. Αναφορές τότε που δημοσίευε η εφημερίδα έκαναν λόγο για έως και 10 βουλευτές (τότε) του AKP, που επέβαιναν στο «Μαβί Μαρμαρά», ενώ στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται πως 21 εκ των στελεχών του τότε ΔΣ της ΜΚΟ (που για τον αρθρογράφο Semih Idiz της Hurriyet ήταν… Κυβερνητική ΜΚΟ, Governmental NGO, που έφερνε ένα βήμα πριν τον πόλεμο Τουρκία και Ισραήλ) είχαν στενές σχέσεις με το κόμμα του Ερντογάν. Στόχος της, δε, σύμφωνα με το άρθρο ήταν «να στρέψει την προσοχή της Τουρκίας προς τον μουσουλμανικό ανατολικό κόσμο, καθώς οι προοπτικές της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αβέβαιες».

Η στήριξη στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

Άλλωστε, η IHH (που μοιάζει να μην έχει ιδιαίτερη παρουσία σε διεθνή fora μετά το «Μαβί Μαρμαρά», «καίγοντας» ενδεχομένως το διπλωματικό της κεφάλαιο, μολονότι διατηρεί «Ειδικό Συμβουλευτικό Status» στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ από το 2004) φέρεται να συμπλέει τις κεφαλαιώδεις πτυχές της διακυβέρνησης Ερντογάν, επενδύοντας στο «χαρτί» του Ισλαμισμού. Μεταξύ των οποίων και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, κάτι που ως γνωστόν έγινε το 2020, όταν και ανετράπη η απόφαση του 1934 (επί ημερών Κεμάλ Ατατούρκ) να είναι μουσείο. Πριν όμως γίνει αυτό, υπήρξαν διαδηλώσεις υπέρ αυτής της απόφασης, όπως αυτές του 2015, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η IHH.

Η σύνδεση με την Al-Qaeda, τη MIT και οι έρευνες σε Γαλλία και Γερμανία - Ο ρόλος του δικαστή που «έπιασε» τον Κάρλος το Τσακάλι και ο αλ-Σάρα

Η εν λόγω οργάνωση, δε, που βρίσκεται πίσω από τον «Στολίσκο Ελευθερίας» για να σπάσει το ναυτικό αποκλεισμό στη Γάζα έχει μπει στο στόχαστρο ερευνών για διασύνδεση με τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως την Al-Nusra, την Al-Qaeda, τις υποστηριζόμενες από την Άγκυρα «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF), ενώ η IHH Germany (με την τουρκική ΜΚΟ να διατείνεται πως δεν έχει σχέσεις μαζί της) έχει απαγορευτεί να λειτουργεί στη Γερμανία , καθώς οι αρχές πίστευαν πως συγκέντρωνε χρήματα (περί τα 8.3 εκατ. δολάρια) που κατευθύνονταν στη Χαμάς, με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθωπίνων Δικαιωμάτων να δικαιώνει ομόφωνα την απόφαση του Βερολίνου να αναστείλει τη λειτουργία και να κατασχέσει τα περιουσιακά της στοιχεία. Σχετική έρευνα για την IHH έχει κάνει και η γαλλική αντιτρομοκρατική υπηρεσία, με τον ειδικευμένο σε σχετικά ζητήματα δικαστή Jean-Louis Bruguière (γνωστού από την υπόθεση του Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες ή αλλιώς του «Τσακαλιού») να αναφέρει σε συνέντευξή του στο Associated Press το καλοκαίρι του 2010 πως υπήρχε συσχέτιση της οργάνωσης με το σχέδιο της Al-Qaeda για την ανατίναξη του αεροδρομίου του Λος Άντζελες το 1999. Μάλιστα, τότε ανέφερε πως ήταν μέλος έρευνας από κοινού με τις τουρκικές αρχές στα γραφεία της οργάνωσης το 1998, όπου εντοπίστηκαν όπλα και πλαστά έγγραφα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκαν σε γερμανικά και αντιπολιτευόμενα στον Ερντογάν μέσα (όπως η Zaman), η IHH έχει άμεση σχέση και με τη MIT, καθοδηγώντας τζιχαντιστικά δίκτυα στη Συρία, ιδίως την Al-Nusra και τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, ηγετική μορφή της οποίας είναι ο νυν de facto Σύρος πρόεδρος, Αχμέντ-αλ Σάρα.

Η διείσδυση στη Θράκη

Τα «πλοκάμια» όμως της IHH εντοπίζονται και στην Αφρική (πεδίο άσκησης εξωτερικής πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με όχημα τη θρησκεία), αλλά και στη Δυτική Θράκη. Κάπου ενδεχομένως αυτά τα δύο συνδέονται: τον Απρίλιο, άλλωστε, το βρετανικό παράρτημα της οργάνωσης (IHH-UK) φέρεται να διοργάνωνε έρανο με τον σύλλογο «ο Πλάτανος» (Cinar) στην οποία καλούσε την «τουρκική» μειονότητα να συνδράμει για την αποστολή βοήθειας σε Γάζα και Ουγκάντα, όπως γινόταν λόγος στο Milet, που προωθεί την ρητορική περί τέτοιας (τουρκικής και όχι θρησκευτικής) μειονότητας στη Θράκη.