Ακούγεται τόσο χειρουργικό, τόσο ακριβές, ακριβώς το είδος μίας αεροπορικής επίθεσης που μόνο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί να εκτελέσει, σημειώνουν σε δημοσίευμά τους οι New Yοrk Times. Μια σειρά από βομβαρδιστικά B-2 απογειώνονται από την αεροπορική βάση Γουάιτμαν στο Μισούρι ή το νησί Ντιέγκο Γκαρσία στον Ινδικό Ωκεανό. Ανεφοδιασμένα στον αέρα, κατευθύνονται προς ένα απομακρυσμένο βουνό στο βόρειο-κεντρικό Ιράν, μακριά από τους πολίτες, στοχεύοντας την πιο οχυρωμένη πυρηνική εγκατάσταση του Ιράν, το Φόρντο.

Διαβάστε: Νέο μήνυμα Ιράν: Εάν οι ΗΠΑ παρέμβουν για να στηρίξουν το Ισραήλ, θα δώσουμε μάθημα στους επιτιθέμενους

Ρίχνουν τη μία μετά την άλλη τις τεράστιες βόμβες ακριβείας, GBU-57 ή Massive Ordnance Penetrator (MOP), δημιουργώντας μια γιγάντια τρύπα στις αίθουσες φυγοκέντρισης που βρίσκονται στο επίκεντρο του αμερικανικού στρατού από τότε που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και οι ηγέτες της Βρετανίας και της Γαλλίας αποκάλυψαν την ύπαρξη του εργοστασίου το φθινόπωρο του 2009, κατηγορώντας το Ιράν για μια μεγάλη «απάτη».

Λίγες πιθανές επιχειρήσεις, με πιθανή εξαίρεση μια κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν, έχουν εξεταστεί, δοκιμαστεί και συζητηθεί τόσο πολύ. Τεχνικά, λένε οι στρατιωτικοί και γεωλόγοι εμπειρογνώμονες, θα πρέπει να είναι εφικτό. Κι όμως είναι γεμάτη κινδύνους - γνωστούς και άγνωστους, όπως συνήθιζε να λέει ο πρώην υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ στο πλαίσιο του πολέμου στο Ιράκ, μιας ακόμη «τρύπας» στην αμερικανική στρατιωτική δράση στη Μέση Ανατολή. Γι' αυτό κανένας Αμερικανός πρόεδρος που το έχει εξετάσει τα τελευταία 16 χρόνια δεν το έχει τολμήσει.

New Yοrk Times: Ο πρόεδρος Τραμπ τόνισε την Τετάρτη ότι δεν έχει ακόμη λάβει απόφαση

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα των New Yοrk Times, ο πρόεδρος Τραμπ τόνισε την Τετάρτη ότι δεν έχει ακόμη λάβει απόφαση να ρίξει αυτό που κατ' ιδίαν αποκαλεί «το μεγάλο». Αλλά είχε εξαφανιστεί ο πολεμοχαρής τόνος που χαρακτήριζε τις δημόσιες δηλώσεις του μια μέρα νωρίτερα. Στη θέση του ήρθε μια νότα προσοχής. «Μπορεί να το κάνω», είπε σε δημοσιογράφους στο Λευκό Οίκο. «Μπορεί να μην το κάνω. Δηλαδή, κανείς δεν ξέρει τι θα κάνω».

Εν τω μεταξύ, οι Ιρανοί, μετά από πέντε ημέρες αξιοσημείωτων απωλειών από τους Ισραηλινούς, φάνηκαν να αναζητούν μια διέξοδο. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, απάντησε με προκλητικό τρόπο στην έκκληση του Τραμπ για «άνευ όρων παράδοση», αλλά ο Τραμπ είπε ότι υπήρχαν ενδείξεις πως οι Ιρανοί ήθελαν να μιλήσουν, και αναφορές για ένα επίσημο ιρανικό αεροπλάνο που προσγειώθηκε στο Ομάν, όπου είχαν λάβει χώρα πολλές από τις διαπραγματεύσεις με τον Στιβ Γουίτκοφ, τον ειδικό απεσταλμένο του προέδρου, πριν από την επίθεση του Ισραήλ.

Αν ο Τραμπ κάνει παύση, μπορεί να οφείλεται στο ότι η λίστα με τα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβά είναι μεγάλη και πιθανώς ελλιπής. Υπάρχει το προφανές: Είναι πιθανό ένα B-2 να καταρριφθεί, παρά την επιτυχία του Ισραήλ να καταρρίψει τόσες πολλές από τις αεροπορικές άμυνες του Ιράν. Είναι πιθανό οι υπολογισμοί να είναι λάθος, και ακόμη και η μεγαλύτερη συμβατική βόμβα της Αμερικής να μην μπορεί να φτάσει τόσο βαθιά.

«Έχω πάει εκεί, είναι 800 μέτρα κάτω από το έδαφος», δήλωσε ο Ραφαέλ Γκρόσι, γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με τους New Yοrk Times, καθώς ξεκίνησε η ισραηλινή επιχείρηση. Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η ίδια η επιχείρηση θα είναι επιτυχής, οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι μπορεί να κρύβονται μετά, λένε πολλοί ειδικοί, όπως ακριβώς συνέβη στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Υπάρχουν πολλά μαθήματα από εκείνη την εποχή της λανθασμένης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά το πιο σημαντικό μπορεί να είναι ότι είναι οι άγνωστοι παράγοντες μπορεί να επιστρέψουν για να «δαγκώσουν».

New Yοrk Times: Το Ιράν έχει ορκιστεί ότι εάν δεχθεί επίθεση από αμερικανικές δυνάμεις, θα αντεπιτεθεί

Το Ιράν έχει ορκιστεί ότι εάν δεχθεί επίθεση από αμερικανικές δυνάμεις, θα αντεπιτεθεί, πιθανώς εναντίον των αμερικανικών βάσεων που είναι διασκορπισμένες σε όλη τη Μέση Ανατολή και του αυξανόμενου αριθμού περιουσιακών στοιχείων που συγκεντρώνονται στον Περσικό Κόλπο και τη Μεσόγειο. Όλα βρίσκονται εντός εμβέλειας πυραύλων, υποθέτοντας ότι το Ιράν έχει πυραύλους και εκτοξευτές που έχουν απομείνει αφού οι Ισραηλινοί ολοκληρώσουν τη συστηματική στόχευσή τους.

Φυσικά, αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν κύκλο κλιμάκωσης: Εάν σκοτωθούν ή ακόμα και τραυματιστούν Αμερικανοί ο Τραμπ θα πιεστεί να πάρει εκδίκηση. «Η υπεργολαβία της δουλειάς στο Φόρντο θα έθετε τις ΗΠΑ στο στόχαστρο του Ιράν», έγραψαν στο Foreign Affairs την Τετάρτη ο Ντάνιελ Κούρτζερ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, και ο Στίβεν Σάιμον, βετεράνος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

«Το Ιράν σχεδόν σίγουρα θα ανταποδώσει σκοτώνοντας Αμερικανούς πολίτες. Αυτό, με τη σειρά του, θα ανάγκαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανταποδώσουν». «Σύντομα», συνέχισαν, «οι μόνοι στόχοι που θα έμεναν για να χτυπήσει η Ουάσινγκτον θα ήταν οι ηγέτες του ιρανικού καθεστώτος και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναγκάζονταν να επέμβουν ξανά στην επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος -μια επιχείρηση στην οποία εξαιρετικά λίγοι Αμερικανοί θέλουν να συμμετέχουν πλέον».

Η αντίδραση θα μπορούσε να λάβει και άλλες μορφές. Το Ιράν είναι επιδέξιο στην τρομοκρατία και αντέδρασε στην κυβερνοεπίθεση ΗΠΑ-Ισραήλ στο πυρηνικό του πρόγραμμα πριν από 15 χρόνια δημιουργώντας ένα τρομακτικό κυβερνο-σώμα, όχι τόσο αθόρυβο όσο της Κίνας ή τόσο τολμηρό όσο της Ρωσίας, αλλά ικανό να προκαλέσει σημαντικές ζημιές. Και έχει άφθονους πυραύλους μικρής εμβέλειας για να επιτεθεί σε πετρελαιοφόρα, καθιστώντας τη διέλευση στον Περσικό Κόλπο πολύ επικίνδυνη.

Το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει ο Λευκός Οίκος είναι να εκθέσει αυτούς τους κινδύνους δημόσια. Οι Δημοκρατικοί ζητούν ρόλο στο Κογκρέσο, αλλά δεν έχουν την εξουσία να τον επιβάλουν. «Δεδομένης της πιθανότητας κλιμάκωσης, πρέπει να μας οδηγήσουν σε αυτή την απόφαση», δήλωσε στο CNN την Τετάρτη ο γερουσιαστής Άνταμ Σιφ από την Καλιφόρνια, ένας από τους πολιτικούς αντιπάλους του Τραμπ. «Ο βομβαρδισμός του Φόρντο θα ήταν μια επιθετική δραστηριότητα».

Και όπως οι περισσότερες επιθετικές δραστηριότητες, υπάρχουν μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι, πέρα ​​από τον κύκλο της επίθεσης και των αντιποίνων. Ήδη, το μήνυμα των τελευταίων πέντε ημερών, όπως ερμηνεύεται από Ιρανούς ηγέτες ή άλλους με πυρηνικές δεξιότητες, μπορεί κάλλιστα να είναι ότι θα έπρεπε να είχαν αγωνιστεί για μια βόμβα νωρίτερα, και πιο ύπουλα. Αυτό έκανε η Βόρεια Κορέα, και τώρα κατέληξε με 60 ή περισσότερα πυρηνικά όπλα, παρά τα χρόνια αμερικανικής διπλωματίας και σαμποτάζ για να σταματήσει την Πιονγιάνγκ.

Είναι ένα αρκετά μεγάλο οπλοστάσιο και διασφαλίζει ότι οι αντίπαλοί της, η Νότια Κορέα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα το σκεφτούν δύο φορές πριν διεξάγουν το είδος της επιχείρησης που εκτέλεσε το Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Και η ιστορία δείχνει ότι τα πυρηνικά προγράμματα μπορούν να βομβαρδιστούν, αλλά όχι να εξαλειφθούν.

«Τα πυρηνικά όπλα μπορούν να σταματήσουν μέσω της βίας — το συριακό πρόγραμμα είναι ένα καλό παράδειγμα», δήλωσε ο Γκάρι Σαμόρ, ο οποίος ήταν ο συντονιστής της κυβέρνησης Ομπάμα για τα όπλα μαζικής καταστροφής όταν δημοσιοποιήθηκε η ύπαρξη του εργοστασίου Φόρντο. (Ανακαλύφθηκε προς το τέλος της κυβέρνησης Μπους.)

Και στο Ιράκ, αφού οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν τον αντιδραστήρα Οσιράκ το 1981, για να εμποδίσουν τον Σαντάμ Χουσεΐν να προμηθευτεί τα καύσιμα για μια βόμβα, οι Ιρακινοί «αντέδρασαν κατασκευάζοντας ένα τεράστιο, μυστικό πρόγραμμα» που δεν εντοπίστηκε μέχρι μετά τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991, είπε ο Σαμόρ. Αυτό ήταν τόσο ντροπιαστικό για τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών που περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα υπερεκτίμησαν υπερβολικά την ικανότητά του να το κάνει ξανά, συμβάλλοντας στη δεύτερη αποτυχία και οδηγώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο του Ιράκ.

Αλλά ο Σαμόρ πρόσθεσε: «Δεν μπορώ να σκεφτώ περίπτωση όπου η αεροπορική ισχύς από μόνη της ήταν αρκετή για να τερματίσει ένα πρόγραμμα». Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος για τον Τραμπ. Πρέπει να αποφασίσει τις επόμενες ημέρες εάν οι επιθέσεις του Ισραήλ στις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου του Ιράν στο Νατάνζ και οι βομβαρδισμοί εργαστηρίων όπου κατασκευάζονται νέες μηχανές φυγοκέντρισης και τα εργαστήρια όπου μπορεί να λαμβάνει χώρα έρευνα για όπλα, επαρκούν για να αναχαιτίσουν το ιρανικό πρόγραμμα.

Εν ολίγοις, πρέπει να αποφασίσει εάν αξίζει τον τεράστιο κίνδυνο άμεσης αμερικανικής εμπλοκής για οποιοδήποτε κέρδος θα προέκυπτε από την καταστροφή του Φόρντο με Αμερικανούς πιλότους, αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη και αμερικανικά όπλα.

Αλλά επίσης δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι έχασε την ευκαιρία να γυρίσει τους Ιρανούς χρόνια πίσω. «Εάν αυτός ο πόλεμος τελειώσει και το Φόρντο μείνει άθικτο», δήλωσε ο Σάμορ, τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπράντεϊς, «τότε δεν θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ξαναρχίσει αυτό». Ο Τραμπ δεν έχει ζυγίσει αυτά τα ερωτήματα δημόσια και είναι πάντα δύσκολο να γνωρίζουμε πώς αξιολογεί τα στοιχεία. Τις προάλλες, στο Air Force One, εξοργίστηκε όταν ένας δημοσιογράφος του σημείωσε ότι η δική του διευθύντρια των εθνικών πληροφοριών, Τούλσι Γκάμπαρντ, είχε καταθέσει στο Κογκρέσο πριν από λίγους μήνες ότι το Ιράν δεν είχε λάβει καμία απόφαση να κατασκευάσει βόμβα, ακόμη και αν η παραγωγή καυσίμων του είχε αυξηθεί κατακόρυφα.

Επέμενε ότι δεν είχε απομείνει πολύς χρόνος - αν και δεν επικαλέστηκε κανένα στοιχείο που να αντικρούει τον δικό του αρχηγό των υπηρεσιών πληροφοριών. «Μην ξεχνάτε, δεν έχουμε πολεμήσει», δήλωσε ο κ. Τραμπ την Τετάρτη στο Οβάλ Γραφείο. «Προσθέτουμε μια κάποια δόση πληροφοριών σε όλα, αλλά δεν έχουμε πολεμήσει καθόλου. Το Ισραήλ έκανε πολύ καλή δουλειά σήμερα». Στη συνέχεια, θολώνοντας ξανά τα νερά, στράφηκε στην χαρακτηριστική του φράση: «Αλλά θα δούμε τι θα συμβεί».

Πηγή: New Yοrk Times