Είναι απλώς ένας αδέξιος χειρισμός του κοινοτικού επιτρόπου Μετανάστευσης, όπως πολλοί υποστηρίζουν, η αποτυχία της ευρωπαϊκής διπλωματικής αποστολής την Τρίτη στη Λιβύη; Ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Αντόνιο Ταγιάνι, απέδωσε σε παρεξήγηση το διπλωματικό επεισόδιο στη Βεγγάζη. Το ίδιο και ο υπουργός Εσωτερικών Ματέο Πιαντεντόζι, που συμμετείχε στην αποστολή.

Όμως, η μεγάλης κυκλοφορίας La Repubblica, σε άρθρο του Gianluca Di Feo, δίνει μια άλλη ενδιαφέρουσα διάσταση στο γεγονός. Με τίτλο: «Το φαινόμενο Τραμπ αποκόπτει την Ευρώπη από τη Λιβύη» υποστηρίζει ότι πίσω από την απόρριψη του επιτρόπου και των υπουργών «κρύβονται παιχνίδια εξουσίας που ενθαρρύνονται από τις ΗΠΑ, τα οποία βλέπουν τον στρατάρχη Χαφτάρ και τους γιους του έτοιμους να αμφισβητήσουν την Ε.Ε. με μετανάστες και παραχωρήσεις γεωτρήσεων πετρελαίου».

La Repubblica: Οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου αποκλείονται από το παιχνίδι της Λιβύης

Στο άρθρο της η La Repubblica υποστηρίζει ότι τέτοια περιφρόνηση δεν είχε ξαναδεί η Ευρώπη. «Ούτε καν ο Καντάφι δεν τόλμησε ποτέ τόσο ανοιχτά να προσβάλει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση» σημειώνει. Η ερμηνεία του αρθρογράφου είναι αποκαλυπτική των πραγμάτων: «Υπάρχει η πεποίθηση ότι δεν πρόκειται για τη συνηθισμένη διελκυστίνδα για την απόσπαση περισσότερης οικονομικής βοήθειας από τις Βρυξέλλες, αλλά για κάτι πιο ριζοσπαστικό. Το γεγονός είναι αρκετά σαφές: οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου αποκλείονται από το παιχνίδι της Λιβύης».

Το «Μεγάλο Παιχνίδι» στη Λιβύη παίζεται από την αρχή, η «τελευταία ευκαιρία» του Χαφτάρ να επιβάλει την εξουσία του σε ολόκληρη τη χώρα

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το «Μεγάλο Παιχνίδι» στη Λιβύη παίζεται από την αρχή, καθώς η κυβέρνηση της Τρίπολης εμφανίζεται αποδυναμωμένη, με τον πρωθυπουργό της Ντμπέιμπα να είναι το πιο αδύναμο πιόνι, αποξενωμένος πλέον ακόμη και από την Άγκυρα. Από την άλλη, ο Χαφτάρ αισθάνεται ότι έχει την τελευταία του ευκαιρία να επιβάλει την εξουσία του σε ολόκληρη τη χώρα και να εξασφαλίσει τη διαδοχή για τους γιους του. Στο περιβάλλον αυτό, σύμφωνα με την εφημερίδα, «υπό την πίεση της κυβέρνησης Τραμπ, διαμορφώνεται μια παγκόσμια συμφωνία για το μέλλον της χώρας και τους ενεργειακούς της πόρους. Η αμερικανική διαμεσολάβηση εξισορροπεί σιγά σιγά τους όρους ανταγωνισμού μεταξύ της Τουρκίας, του κύριου σημείου επαφής της Τρίπολης, και της Αιγύπτου, προστάτιδας της Βεγγάζης, σε μια διαδικασία που ήδη μετατοπίζει τη δομή της εξουσίας και δεν φαίνεται να δυσαρεστεί ούτε τη Ρωσία, η οποία δραστηριοποιείται ολοένα και περισσότερο στην Αφρική». Σε άλλο σημείο το άρθρο προσθέτει: «Εν τω μεταξύ, η οικογένεια Χαφτάρ εντείνει τις στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Τα αεροσκάφη της Μόσχας προσγειώνονται ολοένα και περισσότερο στα αεροδρόμια της Κυρηναϊκής και ξεφορτώνουν όπλα που χρησιμοποιούνται για την εδραίωση του ελέγχου της Φεζάν, της τρίτης μεγαλύτερης περιοχής της χώρας, πλούσιας σε πετρελαιοπηγές».

Η πολυπλοκότητα της κατάστασης στη Λιβύη, όπως αποτυπώνεται στο άρθρο του Gianluca Di Feo, ενός από τους πλέον έγκριτους αρθρογράφους, απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή. Η απόδοση του διπλωματικού επεισοδίου σε κακή οργάνωση της επίσκεψης δεν αποτυπώνει σωστά την εικόνα. Όπως διαφαίνεται, οι επόμενοι μήνες προμηνύονται δύσκολα διαχειρίσιμοι όχι μόνο για την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Μάλτα. Κυρίως για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία μέχρι τώρα δείχνει να σύρεται από τις εξελίξεις.