Μπορεί οι διπλωματικές διεργασίες να είναι ραγδαίες, ωστόσο θολό παραμένει το τοπίο αναφορικά με την προοπτική να καταρτιστεί μια αμοιβαία αποδεκτή συνθήκη ειρήνης που θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ «αιφνιδίαζε» μετά τη Σύνοδο της Ουάσινγκτον όσον αφορά τα επόμενα βήματα, δίνοντας προτεραιότητα σε ένα τετ-α-τετ μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι πριν από τη σύγκληση μιας τριμερούς, με εκείνον παρόντα, φαίνεται πως η Μόσχα δεν είναι πρόθυμη να ακολουθήσει τον «γρήγορο βηματισμό» που επιζητεί ο ένοικος του Λευκού Οίκου, γεγονός που καθιστά τον Τραμπ ευάλωτο στην κριτική των αμερικανικών ΜΜΕ (CNN, Wall Street Journal), αλλά και Μέσων όπως το Sky News, που κάνουν λόγο για πλήγμα στην εικόνα του Αμερικανού προέδρου.

Ο Ρώσος πρόεδρος μοιάζει να μην αφίσταται σε σημαντικό βαθμό από τις στρατηγικές του προτεραιότητες, προκειμένου να συγκατανεύσει στον τερματισμό των εχθροπραξιών: Το αποκλειστικό δημοσίευμα του Reuters την Πέμπτη αναφορικά με τους όρους της Μόσχας μοιάζει να επιβεβαιώνει την παραπάνω άποψη, καθώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν απαιτεί από την Ουκρανία να παραχωρήσει ολόκληρη την ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, να αποκηρύξει τις φιλοδοξίες της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, να παραμείνει ουδέτερη και να κρατήσει τα δυτικά στρατεύματα εκτός της χώρας.

Στην ουσία, δεν μοιάζουν να αλλάζουν πολλά σε σχέση με τον Μάρτιο του 2022, όταν ένα πρόπλασμα συμφωνίας, το ομώνυμο «Ανακοινωθέν στην Κωνσταντινούπολη», έθετε τους όρους για την ουδετεροποίηση της Ουκρανίας (σ.σ.: μη ένταξη στο ΝΑΤΟ) και τη μη απόκτηση πυρηνικών όπλων, αλλά και την παροχή συγκεκριμένων εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία (και με ρωσική παρουσία και δυνατότητα άσκησης βέτο εν προκειμένω) από τα μόνιμα μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ και χώρες όπως ο Καναδάς, η Τουρκία, το Ισραήλ κ.ά. Μάλιστα, με τον χρόνο να έχει ήδη κυλήσει, οι όροι πλέον είναι ίσως και χειρότεροι, καθώς τότε υπήρχε αναφορά ακόμα και στο status της Κριμαίας, που θα ήταν αντικείμενο ειρηνικών διαπραγματεύσεων σε διάστημα 10-15 ετών, αλλά και στον δρόμο για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που έμενε ανοικτός.


Οι μόνες παραχωρήσεις που δίνονται στην Ουκρανία

Οι μόνες παραχωρήσεις που φαίνεται να δίνονται είναι να σταματήσουν οι τρέχουσες μάχες στη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα (υπό ρωσικό έλεγχο εκτιμάται πως είναι το 73% των εν λόγω περιφερειών), ενώ η Μόσχα είναι επίσης πρόθυμη να παραδώσει τα μικρά τμήματα των περιοχών Χάρκοβο, Σούμι και Ντνιπροπετρόφσκ της Ουκρανίας που ελέγχει, ως μέρος μιας πιθανής συμφωνίας, ανέφεραν οι πηγές. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει με καχυποψία την εν λόγω προοπτική, με την ύπατη εκπρό σωπο της Ε.Ε., Κάγια Κάλας, να εκτιμά (σε συνέντευξή της στο BBC) πως αποτελεί «παγίδα» του Ρώσου προέδρου, χωρίς να θεωρεί παράλληλα πως η Μόσχα μπορεί να έχει κάποιον ρόλο στις εγγυήσεις ασφαλείας. Εκεί όπου επιμένει ο Ρώσος πρόεδρος είναι το Ντονμπάς, με την απαίτησή του η Ουκρανία να εγκαταλείψει από τις περιφέρειες που το αποτελούν (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) τα εδάφη που ακόμη ελέγχει, προσφέροντας στη Μόσχα τη δυνατότητα να κερδίσει άλλα 82 χλμ. εδαφών, κινούμενη δυτικά στην ουκρανική επικράτεια. Κάτι τέτοιο χαρακτηρίζεται «αυτοκτονικό», όμως, από το Κίεβο, καθώς θα παραδώσει τις ισχυρές οχυρώσεις που έχει αναπτύξει στο Ντονέτσκ.

Όπως αναφέρει το Institute for the Study of War, η Ουκρανία θα έπρεπε σε τέτοια περίπτωση να κάνει ανάλογα έργα (και πιθανόν γρήγορα) στις περιφέρειες του Χάρκοβου και του Ντνιπροπετρόφσκ, εδάφη που είναι δύσκολο να «οχυρωθούν» αποτελεσματικά, καθώς είναι πεδινά, ενώ και φυσικοί φραγμοί (όπως, π.χ., ποταμοί) δεν υπάρχουν για να ανακόψουν τυχόν νέα ρωσική προέλαση. Μείζον ζήτημα αποτελούν οι εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία, πέραν βέβαια των εκπεφρασμένων αντιρρήσεων της Μόσχας: Η Ουάσινγκτον φαίνεται πως κλίνει στην παροχή στήριξης από αέρος, αλλά και σε τομείς όπως η παροχή δορυφορικών δεδομένων, χωρίς σε καμία περίπτωση να έχει παρουσία επί του εδάφους. Ο Μάρκο Ρούμπιο έχει αναλάβει συντονιστικό ρόλο με τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι (όπως τόνισε και ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Τζέι Ντι Βανς) καλούνται να σηκώσουν κατά προτεραιότητα το βάρος.

Σύμφωνα με υπολογισμούς του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων και Υποθέσεων Ασφάλειας (SWP), θα χρειάζονταν περίπου 150.000 στρατιώτες για να διασφαλιστεί «αξιόπιστη στρατιωτική ασφάλεια», με τη «Συμμαχία των Προθύμων» να αναζητά λύσεις. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bloomberg, 10 χώρες (εκ των 30) είναι πρόθυμες να στείλουν στρατεύματα, με τη Βρετανία και τη Γαλλία να είναι μεταξύ αυτών, ενώ «γρίφος» παραμένει η Γερμανία, καθώς η Bundestag καλείται να λάβει απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα πλήγματα συνεχίζονται, δείχνοντας πως ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει: Η Ρωσία εξαπέλυσε επίθεση, τα ξημερώματα της Πέμπτης, με 574 drones και 40 πυραύλους, η οποία στοίχισε τη ζωή σε εννέα αμάχους και τραυμάτισε δεκάδες άλλους. Μάλιστα, ένα από τα πλήγματα κατέστρεψε μέρος αμερικανικής βιομηχανικής μονάδας της Flex Ltd. στο Ζακαρπάτια, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.

Την ίδια ώρα, η Ουκρανία ολοκληρώνει τις δοκιμές για τον δικό της πύραυλο, τον «Φλαμίνγκο», με βεληνεκές 3.000 χλμ., ικανό να πλήξει την ευρωπαϊκή Ρωσία. Κάπως έτσι φαίνεται πως συγκατανεύει στο αινιγματικό μήνυμα Τραμπ την Πέμπτη, με βάση το οποίο «δεν κερδίζεις τον πόλεμο μόνο με άμυνα».

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά