Απρόθυμος παραμένει ο Βλαντίμιρ Πούτιν να συμμετέχει σε ένα τετ-α-τετ με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όπως επανειλημμένα έχει ζητήσει ο Ουκρανός πρόεδρος, με σκοπό τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.

Διαβάστε: ΗΠΑ: Εγκρίνουν την πώληση πυραύλων και συναφούς εξοπλισμού αξίας 825 εκατομμυρίων στην Ουκρανία

Αυτό φάνηκε και στη συνάντηση, που είχε τον Δεκαπενταύγουστο ο πρόεδρος της Ρωσίας, με τον Αμερικανό ομόλογό του, τον Ντόναλντ Τραμπ, διαψεύδοντας τις ελπίδες που είχε καλλιεργήσει ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ, Στιβ Γουίτκοφ. Το Politico αναλύει τους βασικούς λόγους που οδηγούν τον Πούτιν στην απόφαση να συνεχίζει τον πόλεμο, πραγματοποιώντας πολύνεκρες επιθέσεις σαν και την τελευταία, που σημειώθηκε πριν λίγα εικοσιτετράωρα στο Κίεβο.

Politico: Γι' αυτούς τους λόγους ο Πούτιν δε θέλει να συναντήσει τον Ζελένσκι και να λήξει τον πόλεμο 

Ο λόγος που ο Πούτιν δε θέλει να συναντήσει τον Ζελένσκι, είναι γιατί μια συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο θα έδινε πολιτική νομιμοποίηση σε αυτόν, ενώ το Κρεμλίνο εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι δεν έχει τέτοια, επειδή δεν έχουν γίνει εκλογές στην εμπόλεμη Ουκρανία στον χρόνο που προβλεπόταν.

Εξάλλου, υπενθυμίζεται ότι ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υπονόησε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο NBC Meet the Press, ότι ο Πούτιν δε θα μπορούσε να κλείσει συμφωνία μαζί του αφού η Μόσχα τον θεωρεί «παράνομο».

Εμπόδια λόγω συμφερόντων της Μόσχας

Υπάρχουν όμως κι άλλοι λόγοι. Τα εμπόδια για τη συνάντηση αυτή, αποτελούν μέρος της στρατηγικής του Κρεμλίνου να κρατά «ανοιχτό» μέτωπο με τον Τραμπ, αποφεύγοντας έτσι - προς το παρόν τουλάχιστον - τις κυρώσεις για τις οποίες έχει μιλήσει ο Αμερικανός πρόεδρος.

Ο Τραμπ δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιες θα ήταν αυτές οι κυρώσεις, αφού όπως απάντησε με περιφρονητικό τρόπο σε συνέντευξη Τύπου στις 13 Αυγούστου: «Δεν χρειάζεται να πω». Πιθανότατα, αν ποτέ σκόπευε να κάνει κάτι, οι συνέπειες θα περιλάμβαναν δευτερεύουσες κυρώσεις σε χώρες που εμπορεύονται με τη Ρωσία, σε μια προσπάθεια να πληγούν οι αγορές ρωσικών ορυκτών καυσίμων. Αυτό δεν θα γονάτιζε τη Ρωσία – η αποτελεσματικότητα των κυρώσεων γενικά υπερεκτιμάται – αλλά θα ήταν εξαιρετικά ενοχλητικό, με την οικονομία της Ρωσίας να κατευθύνεται προς ύφεση και ήδη να έχει ξεπεράσει τον στόχο του ελλείμματος προϋπολογισμού για το έτος.

Η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία είναι χρήσιμη για τον Ρώσο πρόεδρο, αν δεν υπάρξει κάτι που ο Πούτιν θα μπορούσε να παρουσιάσει ως νίκη. Η απότομη λήξη της σύγκρουσης θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το καθεστώς του, καθώς μια ταχεία μετάβαση έξω από μια πολεμική οικονομία θα αύξανε τον κίνδυνο επικίνδυνων εσωτερικών κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων. Ο πόλεμος είναι επίσης χρήσιμος για να δικαιολογεί την πολιτική καταπίεση — ο πατριωτισμός μπορεί να είναι χρήσιμο εργαλείο.

Επιπροσθέτως, η παράταση της σύγκρουσης έχει και το πλεονέκτημα ότι επιβαρύνει περαιτέρω τα υπερχρεωμένα ευρωπαϊκά κράτη και κινδυνεύει να διαρρήξει μια ήδη εύθραυστη διατλαντική συμμαχία. Μια αποδυναμωμένη, αποσπασμένη και διχασμένη Δύση εξυπηρετεί επίσης τους σκοπούς του συμμάχου του Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ, καθώς εξετάζει πώς και πότε θα καταπιεί την Ταϊβάν. Με δεδομένη τη σοβαρή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού της Ουκρανίας, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να υπάρξει μια διάρρηξη στο μέτωπο που η Ουκρανία να μην μπορέσει να ανατρέψει.

Καταλήγοντας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να κερδίσει περισσότερα συνεχίζοντας τον πόλεμο με την Ουκρανία. Περισσότερη γη, δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας τόσο χαλαρές που να είναι άχρηστες και έναν περιορισμό στο μέγεθος του μεταπολεμικού ουκρανικού στρατού.