Η επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα των drones, σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος παραγωγής είναι αναμφισβήτητα αυτό που τα κάνει ανάρπαστα στην αμυντική βιομηχανία, διευρύνοντας ολοένα και περισσότερο το μερίδιό τους στα εξοπλιστικά.

Πρόκειται για ζητούμενο, το οποίο όμως δεν είναι τωρινό. Διατρέχει εδώ και αιώνες τη γεμάτη συγκρούσεις και πολέμους ανθρώπινη ιστορία, όπου βασική επιδίωξη ήταν η πρόκληση της μέγιστης δυνατής ζημιάς στον αντίπαλο με τα λιγότερα διαθέσιμα ressources, αξιοποιώντας στο μέγιστο το τακτικό πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Το έκανε ο Κανάρης με την τουρκική ναυαρχίδα στη Χίο, το έπραξαν και οι Βυζαντινοί με το υγρό πυρ στα πλοία των Αβάρων με φόντο τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Τον 17ο αιώνα όταν ο Βενετός Μουροζίνης πολεμούσε τους Τούρκους στο Αιγαίο με διακύβευμα τα εμπορικά συμφέροντα της «Γαληνοτάτης», οι «Αχλάδες», τα μεγάλα βενετικά πολεμικά πλοία, είχαν πάντα στο πίσω μέρος τη βάρκα γεμάτη όπλα και πυρομαχικά, που λειτουργούσε ως «καβάντζα» για τις δύσκολες ώρες, όταν η μάχη φαινόταν χαμένη. Εξ ου και η γνωστή ρήση μέχρι σήμερα που λειτουργεί ως υπενθύμιση για την αποτροπή εξαγωγής εύκολων ή πρόωρων συμπερασμάτων σχετικά με τη δυναμικότητα του αντιπάλου στο πεδίο.

Οι Ουκρανοί, χρησιμοποιώντας χαμηλού κόστους μη επανδρωμένα οχήματα, προσαρμοσμένα να κινούνται χαμηλά στην επιφάνεια της θάλασσας, πέτυχαν να βυθίσουν ρωσικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα. Στο Ντονμπάς οι «ζώνες θανάτου» που έχουν δημιουργήσει τα ουκρανικά drones καμικάζι, έχουν «παγώσει» τις γραμμές μάχης εδώ και μήνες, αναγκάζοντας τους Ρώσους να επιστρατεύσουν DIY μεταλλικό εξοπλισμό για να προστατεύσουν τα ρωσικά τανκς.

Διαβάστε περισσότερα στο powergame.gr