Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει απειλήσει επανειλημμένα με τιμωρητικά μέτρα τον Βλαντίμιρ Πούτιν εάν η Μόσχα αρνηθεί να συμμετάσχει σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία. Παρόλα αυτά, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει προχωρήσει ακόμη στην επιβολή των εκτεταμένων οικονομικών κυρώσεων που θα μπορούσαν να πλήξουν καίρια τη ρωσική οικονομία.

Διαβάστε: Η έκπληξη Τραμπ με το Ισραήλ: Χάνει τον πόλεμο των δημοσίων σχέσεων - Είχε το ισχυρότερο λόμπι και τώρα η υποστήριξη του Κογκρέσου συρρικνώνεται

Η Ρωσία, αντί να δείξει διάθεση για διάλογο, συνεχίζει να κλιμακώνει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις, επιδιώκοντας να ενισχύσει τη θέση της στο πεδίο των μαχών. Σύμφωνα με δημοσίευμα του CNBC, ο Ντόναλντ Τραμπ παραμένει διστακτικός να χρησιμοποιήσει το «μεγάλο μπαζούκα» των νέων κυρώσεων που έχει στη διάθεσή του.

Οι στρατηγικοί λόγοι πίσω από την αναβολή της επιβολής κυρώσεων του Τραμπ στον Πούτιν

Αναλυτές εξηγούν ότι η επιφυλακτικότητα του Ντόναλντ Τραμπ οφείλεται σε δύο κεντρικούς παράγοντες που υπερβαίνουν τη σχέση με τη Ρωσία. Όσο περισσότερο καθυστερεί, τόσο περισσότερο υπονομεύεται η διαπραγματευτική του ισχύς και η θέση των ΗΠΑ διεθνώς. «Ο ρωσικός προϋπολογισμός αντιμετωπίζει ήδη σοβαρές πιέσεις. Εάν οι ΗΠΑ επιβάλλουν σημαντικότερες κυρώσεις στο ρωσικό πετρέλαιο, κάτι που συζητούν αλλά δεν έχουν υλοποιήσει, η οικονομική πίεση θα εντατικοποιηθεί δραματικά», δηλώνει ο Κρις Γουίφερ, διευθύνων σύμβουλος της Macro Advisory με έδρα τη Μόσχα.

Η επιδίωξη του Νόμπελ Ειρήνης και οι γεωπολιτικές ανησυχίες

Ο πρώτος λόγος συνδέεται με την προσωπική φιλοδοξία του Ντόναλντ Τραμπ να παρουσιαστεί ως ειρηνοποιός. Ο Αμερικανός πρόεδρος πιστεύει ότι μπορεί να φέρει και τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να διεκδικήσει τα εύσημα για την επίτευξη ειρήνης. «Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ανακοίνωση για το Νόμπελ Ειρήνης θα γίνει στις αρχές Οκτωβρίου, αυτό αποτελεί σημαντικό κίνητρο, δεδομένου του χαρακτήρα του», επισημαίνει ο αναλυτής.

Ο δεύτερος λόγος αφορά τις ανησυχίες για την περαιτέρω προσέγγιση της Ρωσίας με την Κίνα. Εάν η Ρωσία απομονωθεί πλήρως από τη Δύση, θα αναγκαστεί να στραφεί ακόμη περισσότερο προς το Πεκίνο, ενισχύοντας τη γεωστρατηγική θέση της Κίνας.

Οι κίνδυνοι της ρωσοκινεζικής συμμαχίας

Μια πλήρης στροφή της Ρωσίας προς την Κίνα θα παρείχε στο Πεκίνο σχεδόν απεριόριστη πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους, βιομηχανικά υλικά και στην Αρκτική. Αυτό θα μπορούσε να αποκλείσει αποτελεσματικά τις ΗΠΑ από τα ελεγχόμενα από τη Ρωσία τμήματα της Αρκτικής.

Επιπλέον, η Κίνα θα αποκτούσε μεγαλύτερη πρόσβαση σε ρωσική στρατιωτική τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων των stealth υποβρυχίων, καθώς και νέες ευκαιρίες στην εξερεύνηση του διαστήματος. «Οι αξιωματούχοι στην Ουάσινγκτον δεν επιθυμούν η Ρωσία να μετατραπεί σε επίσημη 'θυγατρική' της Κίνας. Προτιμούν να διατηρεί μια πιο ισορροπημένη θέση, με εμπλοκή στη Δύση», εξηγεί ο Γουίφερ.

Η εμβάθυνση των σχέσεων Κίνας και Ρωσίας

Στη 25η σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, οι ηγέτες του Πεκίνου και της Μόσχας επέδειξαν ακόμη μεγαλύτερη εγγύτητα. Με τη συμμετοχή 20 ξένων ηγετών, συμπεριλαμβανομένων του Βλαντίμιρ Πούτιν και του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, η σύνοδος αναδείχθηκε σε σημαντικό γεωπολιτικό γεγονός.

Με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ, οι οικονομίες της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας έχουν ενισχύσει τους οικονομικούς και πολιτικούς τους δεσμούς, ενώ παράλληλα οι σχέσεις τους με τη Δύση έχουν επιδεινωθεί.

Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ κάλεσε τους ομολόγους του να εντείνουν τη συνεργασία τους και να απορρίψουν την «Ψυχροπολεμική νοοτροπία». Παράλληλα, ο Βλαντίμιρ Πούτιν χαρακτήρισε τη συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ τον Αύγουστο ως ελπιδοφόρα για την επίλυση της ουκρανικής "κρίσης".

Το όραμα για ένα νέο παγκόσμιο σύστημα

Ο Ρώσος πρόεδρος υποστήριξε ότι σύνοδοι όπως η SCO δημιουργούν ένα νέο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό οικοσύστημα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το "ξεπερασμένο" ευρωατλαντικό μοντέλο ισχύος.

Αυτό το νέο σύστημα, σύμφωνα με τον Πούτιν, «θα λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα περισσότερων χωρών και θα είναι πραγματικά ισορροπημένο», δηλαδή «ένα σύστημα όπου μια ομάδα χωρών δεν θα εξασφαλίζει την ασφάλειά της εις βάρος των άλλων». Η εξέλιξη αυτή τοποθετεί τον Ντόναλντ Τραμπ σε δύσκολη θέση, καθώς πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ της επιθυμίας για διπλωματική επίλυση και της ανάγκης να αποτρέψει την περαιτέρω ενίσχυση του άξονα Κίνας Ρωσίας.