Η Ιερά Μονή Σινά δεν είναι απλώς ένα κάστρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισµού, είναι η προσευχή του έθνους µας, είναι το θεµέλιο της συνείδησής µας, η απαρχή και η συνέχειά µας. Είναι το σηµείο που αρχίζουµε και το σηµείο που φθάνουµε, για να κατανοήσουµε ποιοι είµαστε και πού θέλουµε να πάµε. Η πολυεπίπεδη κρίση των τελευταίων ηµερών δεν είναι το αποτέλεσµα ενός τυχαίου γεγονότος ή της πρωτοβουλίας ακραίων κύκλων της Αιγύπτου, είναι το αποτέλεσµα της αδυναµίας µας να προλάβουµε τις εξελίξεις και να επέµβουµε πολύ πριν οι καταστάσεις γίνουν ανεξέλεγκτες.

Είναι το σηµείο όπου αποκαλύπτεται η µέγιστη αλήθεια, ότι όταν σταµατήσαµε να πράττουµε µε αναφορά την αριστεία, ηττηθήκαµε, χάσαµε, δεν πετύχαµε. Αυτή είναι η µεγάλη αλήθεια. Η πρόσφατη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Σιναίου, κ. ∆αµιανού, σηµατοδοτεί όντως µια κρίσιµη καµπή στην ιστορία της Ιεράς Μονής Σινά.

Ο ίδιος δήλωσε ότι τοποθετείται ενώπιον της υπαρξιακής απειλής που συνιστά η απόφαση του Εφετείου Ισµαηλίας (28/5/2025), αλλά ταυτόχρονα προχώρησε σε µια περιττή καταγγελία κατά του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων. Η παρέµβασή του, πέραν της προσωπικής διάστασης της διαδοχής, συγκροτεί το µόνο συνεκτικό πρόγραµµα επιβίωσης της µονής, αναγνώριση της sui generis νοµικής της υπόστασης, κατοχύρωση του αυτοτελούς θρησκευτικού χαρακτήρα των κειµηλίων της, διασφάλιση της αιγυπτιακής υπηκοότητας για τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο και τριµερή συνεργασία Ελλάδος-Αιγύπτου-Μονής. Στο κανονικό επίπεδο, ο ∆αµιανός υπενθύµισε ορθώς ότι η αυτονοµία της µονής έχει επικυρωθεί αµετάκλητα από το σιγίλλιο του Πατριάρχη Γαβριήλ ∆΄ (1782), ενώ σε πανορθόδοξη κλίµακα καταλόγισε ευθύνες σε ετερόκλητα κέντρα για την όξυνση των διαιρέσεων.

Παράλληλα, ανέδειξε τη µοναδική σηµασία του ελληνικού κράτους ως του µόνου συνεπούς εγγυητή της Ρωµιοσύνης στη Μέση Ανατολή και διαδόχου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, µε όλα όσα αυτό συνεπάγεται εντός και εκτός αυτού. Η διαφαινόµενη αποχώρησή του αφήνει τελικά µια παρακαταθήκη ενότητας. Το άµεσο µέλλον θα δείξει εάν η Σιναϊτική Αδελφότητα θα κατορθώσει να µετατρέψει αυτή την κρίση σε ευκαιρία για ανανέωση και περαιτέρω θωράκιση της µοναδικής αυτής κιβωτού της Ορθοδοξίας.


Άρθρο του Ιωάννη Αντ. Παναγιωτόπουλου, καθηγητή γενικής εκκλησιαστικής ιστορίας, προέδρου Τμήματος Θεολογίας, ΕΚΠΑ

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά