Βίος και πολιτεία. Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι ο τίτλος που θα συνόδευε μία πιθανόν μελλοντική ταινία για την ακμή και την παρακμή της πολιτικής διαδρομής του πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στις ΗΠΑ. Λιγότερο από εννέα μήνες μετά τον διορισμό του από τον Βρετανό πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ, αποπέμφθηκε ο Πίτερ Μάντελσον, πρώην κορυφαίο στέλεχος των Εργατικών. Όπως γράφουν, το ένα μετά το άλλο, τα διεθνή ΜΜΕ, ο τελευταίος «κάηκε» λόγω των αποκαλύψεων για τις σχέσεις του με τον καταδικασθέντα για παιδεραστία, Τζέφρι Έπσταϊν.

Η αποπομπή του Μάντελσον πυροδότησε νέο κύμα πολιτικών αντιδράσεων, επαναφέροντας στο προσκήνιο μια μακρά και πολυσυζητημένη πορεία με εναλλαγές ισχύος και σκανδάλων. Η πιο χαρακτηριστική φράση του, «Είμαστε εξαιρετικά χαλαροί με το να γίνονται οι άνθρωποι αηδιαστικά πλούσιοι, αρκεί να πληρώνουν τους φόρους τους», αποτυπώνει τη φιλοσοφία του για τον πλούτο και τις ελίτ, αλλά και τη στενή του σχέση με τον κόσμο των ισχυρών.

Ο 71χρονος Μάντελσον, με επαγγελματική καταγωγή από τον χώρο της τηλεόρασης, ξεκίνησε ως υπεύθυνος επικοινωνίας των Εργατικών τη δεκαετία του '80 υπό τον Neil Kinnock και αργότερα εξελίχθηκε σε αρχιτέκτονα της πολιτικής στρατηγικής του New Labour, δίπλα στον Τόνι Μπλερ. Παρά τις επικοινωνιακές του δεξιότητες, υπήρξε πάντα μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία. Χαρακτηρίστηκε «ο Πρίγκιπας του Σκότους» λόγω της σκοτεινής και παρασκηνιακής επιρροής του.

Πίτερ Μάντελσον: Οι φήμες πριν τις αποκαλύψεις για τον Έπσταϊν

Στην πολιτική του διαδρομή αναγκάστηκε να παραιτηθεί δύο φορές από το υπουργικό συμβούλιο – πρώτα λόγω ενός αδήλωτου δανείου από τον επιχειρηματία Τζέφρι Ρόμπινσον, και έπειτα εξαιτίας της παρέμβασής του υπέρ του Ινδού επιχειρηματία Σρίσαντ Χιντούτζα για απόκτηση βρετανικής υπηκοότητας. Ωστόσο, κάθε φορά επέστρεφε, όπως όταν ανέλαβε Επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ ή όταν ο Γκόρντον Μπράουν τον επανέφερε το 2008 ως υπουργό Επιχειρήσεων και του απένειμε ισόβια θέση στη Βουλή των Λόρδων.

Ως πρέσβης στην Ουάσινγκτον, θεωρήθηκε επιτυχημένος, καθώς συνέβαλε στη διατήρηση εμπορικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και απέφυγε επιζήμιους δασμούς από τον Τραμπ. Οι επικοινωνιακές του ικανότητες φάνηκαν όταν κατά την επίσκεψη του Στάρμερ στον Λευκό Οίκο, ο πρωθυπουργός τράβηξε από την τσέπη του μια επιστολή του βασιλιά Κάρολου προς τον Αμερικανό πρόεδρο, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα που αποδόθηκε στον ίδιο τον Μάντελσον.

Ωστόσο, η πρόσφατη εμπλοκή του ονόματός του με τον Έπσταιν πυροδότησε την απομάκρυνσή του. Αν και δεν έχουν παρουσιαστεί συγκεκριμένα στοιχεία παρανομίας, η πολιτική πίεση και ο αντίκτυπος στη δημόσια εικόνα της κυβέρνησης Στάρμερ ήταν τέτοιοι, που η αποπομπή κρίθηκε αναγκαία.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του, o Μάντελσον δεν απέφυγε τη διασπορά φημών και ιστοριών που καλλιέργησαν το προφίλ ενός αποκομμένου από τη λαϊκή βάση πολιτικού. Η πιο γνωστή; Όταν φέρεται να μπέρδεψε τα mushy peas με γκουακαμόλε σε ένα φαστ φουντ στο Χάρτλπουλ – ένα περιστατικό που, αν και το διαψεύδει, συνόψισε την εικόνα του «αστού πολιτικού σε λάθος γειτονιά».

Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες στα πολιτικά δρώμενα, η πτώση του από την πολιτική σκηνή, λόγω της σύνδεσής του με τον Έπσταϊν ενδέχεται να είναι και η οριστική. Παρά τα πολλά «πίσω-μπρος» στο παρελθόν, το τίμημα της επαναλαμβανόμενης έκθεσης, ίσως αυτή τη φορά, να μην επιτρέψει άλλη επιστροφή.