Την πολιτική βαρύτητα των συντονισμένων κινήσεων για την Παλαιστίνη απέναντι στις ΗΠΑ του Ντοναλντ Τραπ και στο Ισραήλ του Μπενιαμίν Νετανιάχου, για την Ελλάδα και την Κύπρο ανέδειξε, μιλώντας στα «Παραπολιτικά 90,1» και στην εκπομπή «Σε πρώτο πλάνο» με τον Αλέξανδρο Κλώσσα, ο Σωτήρης Ντάλης, Καθηγητής και Πρόεδρος στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Διαβάστε: Σαφές μήνυμα Γεραπετρίτη: "Η αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους θα πρέπει να έρθει στο τέλος της πολιτικής διαδικασίας και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ" (Βίντεο)

Όπως είπε ο κ. Ντάλης, «ίσως βιώνουμε έναν Σεπτέμβρη μιας μελαγχολικής αισιοδοξίας» και αναφερόμενος στη μεγάλη κρίση της παλαιστινιακής υπόθεσης και της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα, με επιτροπή στον ΟΗΕ να κάνει λόγο για μορφή γενοκτονίας, προσθεσε: «Θεωρώ ότι πρόκειται για μια ιστορική πρωτοβουλία αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες στη Νέα Υόρκη, στη Γενική Συνέλευση (του ΟΗΕ), δουλειά με μεγάλη σημασία, γιατί είναι μια ιστορική πρωτοβουλία που αναβιώνει το όραμα του Σιμόν Πέρες και του Αραφάτ για λύση δύο κρατών. Μας φέρνει πίσω στην αισιόδοξη περίοδο του Όσλο το 1993 και των πρωτοβουλιών των δύο ηγετών του ’91 και του ’92 με αμοιβαία αναγνώριση των δύο πλευρών».

"Στο θέμα της Παλαιστίνης, ο Τραμπ έχει απέναντι του όλο τον υπόλοιπο αγγλοσαξονικό κόσμο"

Παράλληλα, ο κ. Ντάλης τόνισε πως «είναι μια συντονισμένη κίνηση, η οποία εκφράζει την αποδοκιμασία της από όλες αυτές τις χώρες, τις τεράστιας σημασίας χώρες, προς το Ισραήλ και προς τις ΗΠΑ. Εδώ πρέπει να συγκρατήσουμε, νομίζω ότι αυτό έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πως ο Τραμπ αυτή τη στιγμή έχει απέναντί του όλο τον υπόλοιπο αγγλοσαξονικό κόσμο. Αγγλία, Καναδάς, Αυστραλία πήραν θέση καθαρά υπέρ της Παλαιστίνης και έχουν διαφοροποιηθεί στις περισσότερες πολιτικές, αν όχι όλες, που ο Πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να εφαρμόσει το διάστημα αυτό που ασκεί διακυβέρνηση της ΗΠΑ».

«Πέρα της ηθικής πλευράς που έχει η συγκεκριμένη παρέμβαση, πολιτική βαρύτητα έχει η απόφαση των κρατών μελών να αναγνωρίσουν την Παλαιστίνη» τονίζει με έμφαση και εξηγεί πως «έχει και πολιτική βαρύτητα γιατί δίνει τη δυνατότητα σε αυτές τις χώρες να αναπτύξουν άλλες μορφές συνεργασίας με την Παλαιστίνη. Αλλά νομίζω ότι η μεγάλη πολιτική βαρύτητα είναι ότι ασκεί μια τεράστια πίεση προς το σύστημα διακυβέρνησης του Νετανιάχου. Και κυρίως υπογραμμίζει αυτό που είπε χθες ο Πρόεδρος Μακρόν, πρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τον δρόμο για την ειρήνη. Και αυτή η πρώτη μορφή αναγνώρισης, έστω και πολιτικής, του κράτους της Παλαιστίνης δείχνει ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο, να καταγράφουμε αποτυχίες στην οικοδόμηση μιας διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Γιατί εδώ έχουμε διαρκείς αποτυχίες της Δύσης και του ΟΗΕ να οικοδομήσουμε διαρκή ειρήνη τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στο μέτωπο της Ουκρανίας».

Η σημασία των κινήσεων υπέρ της Παλαιστίνης για την Ελλάδα και την Κύπρο

Σε αυτό το σημείο ο κ. Ντάλης αναφέρθηκε και στη σημασία για Ελλάδα και Κύπρο, λέγοντας: «Επομένως, εδώ έχουμε και μια τεράστια προσπάθεια που γίνεται να ανακτήσει και να αναβαθμίσει το κύρος του οργανισμού του ΟΗΕ, πράγμα που είναι πάρα πολύ σημαντικό και για χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος. Υπάρχει εδώ και πολύ καιρό μια συζήτηση με το αν οι ηγεσίες αυτού του πλανήτη αυτή την περίοδο είναι τέτοιες που μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και αν αυτή η αδυναμία που δείχνουν κάποιοι ηγέτες οδηγεί και στην απαξίωση των θεσμών και των οργάνων. Δηλαδή αν απλά ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί μόνος του να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να τον ελέγχει κανένας ή να συζητάει με κάποιον άλλον. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να έχει βαρύτητα η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών για παράδειγμα».

Και πρόσθεσε: «Ναι, οι ηγεσίες μεγάλων κρατών είναι ηγεσίες που έχουν ένα συγκεκριμένο στυλ διακυβέρνησης. Από τη μία πλευρά έχουμε την ηγεσία της Ρωσίας υπό τον πρόεδρο Πούτιν που βλέπουμε πως εξελίσσεται. Αυτό το καθεστώς έχει ξεκινήσει ένα τεράστιο πόλεμο στην Ευρώπη, μια μεγάλη οικονομικής σημασίας καταστροφή με τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιπτώσεις. Και από την άλλη πλευρά έχουμε έναν πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος φαίνεται να μην καταλαβαίνει την ιστορική σημασία που έχει αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία για την Ευρώπη, για τη Δύση. Λειτουργεί με κριτήρια συναλλακτικά. Αυτό το εκμεταλλεύεται και ο Νετανιάχου, ο οποίος έχει μετατρέψει αυτόν τον πόλεμο σε ένα εργαλείο. Έχει κρατήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και η λογική του χάους. Κάποιοι λένε πως αυτή η λογική του χάους είναι κομμάτι της πολιτικής του πρόεδρου Τραμπ. Ο Νετανιάχου το εκμεταλλεύεται από τη δική του πλευρά, που εκμεταλλεύεται για μια άλλη Μέση Ανατολή, που θα λειτουργεί με όρους Ισραήλ.

»Το ζήτημα των ηγεσιών είναι τεράστιο πρόβλημα, το οποίο απασχολεί και την Ευρώπη. Όμως δεν μπορεί να είναι άλλοθι για να μην κάνουμε πράγματα στην Ευρώπη, για να έχουμε μια καλύτερη Ευρώπη προς όφελος των πολιτών. Και στον κόσμο προκειμένου ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών να ανακτήσει το ρόλο του και το κύρος του, προκειμένου να μπορεί να επιβάλλει ειρήνη εκεί που οι ηγέτες με λογική ολοκληρωτική προχωρούν σε πολεμικές συρράξεις».

Όσο για το πώς προσανατολίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ να επιχειρήσει να αλλάξει τον κόσμο, ο Σωτήρης Ντάλης απάντησε: «Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Πρόεδρος Τραμπ για να είναι ο κόσμος διαφορετικός. Το ερώτημα είναι αν αυτός ο κόσμος θα είναι καλύτερος, αν θα είναι ένας κόσμος ειρηνικός, γιατί ήδη ζούμε εδώ και αρκετό διάστημα σε μια ανειρηνική εποχή, όπως έχει γράψει και ο Μαρκ Λέοναρντ στο γνωστό βιβλίο του. Στη Μέση Ανατολή διαμορφώνεται πράγματι μια νέα πραγματικότητα, η οποία τα δύο τελευταία χρόνια απειλεί να συμπαρασύρει τα πάντα. Στην Ευρώπη έχουμε ένα πόλεμο, ο οποίος δεν πρέπει να λήξει, με αλλαγή συνόρων, γιατί αν καταλήξει αυτός ο πόλεμος να επιβεβαιώσει την αλλαγή των συνόρων μέσω ενός πολέμου, τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δυσάρεστα. Γι' αυτό που λέμε Ευρωπαϊκή Ήπειρο και για τα ευρωπαϊκά κράτη βλέπετε την αγωνία μιας απειλής που βιώνουν οι χώρες της Βαλτικής και όχι μόνο».

«Είμαστε σε έναν κόσμο συγκρουσιακής πολυπολικότητας που αλλάζει δραματικά και δυστυχώς γίνεται όλο και πιο ασταθής» συμπεραίνει και προσθέτει: «Ήδη, όπως είπατε, έχουμε έναν πόλεμο στην Ευρώπη, στην Ουκρανία, που διαδραματίζεται στην Ευρώπη και έναν δεύτερο πόλεμο που διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή και στη Μεσόγειο, δηλαδή στη γειτονιά μας». Και καταλήγει για την Ελλάδα λέγοντας: «Όπως καταλαβαίνετε, η Ευρώπη και η Ελλάδα βιώνουν μια περίοδο δύσκολη όπου η απάντηση σε αυτό είναι μεγαλύτερη ενοποίηση στις χώρες εκείνες που απαρτίζουν ακόμα αυτό που λέμε Δύση και φαίνεται ότι η υπόθεση της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ έχει δώσει μεγαλύτερη συνοχή στο υπόλοιπο αυτού του κόσμου που ονομάζουμε δυτικός κόσμος γιατί βλέπουμε όλες τις χώρες του αγγλοσαξονικού κόσμου απέναντι στις ΗΠΑ, μεγάλες χώρες όπως ο Καναδάς ή η Βρετανία, συντάσσονται απολύτως με τις θέσεις ευρωπαϊκές τόσο στην μία υπόθεση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, τον πόλεμο που προκάλεσε δηλαδή η Ρωσία στην Ουκρανία, όσο και στον δεύτερο πόλεμο, τον πόλεμο που ο Νετανιάχου επιμένει να επιβάλλει στην περιοχή μας».