The Economist: Η Ευρώπη μένει ο κύριος χρηματοδότης του πολέμου στην Ουκρανία - Αποδυναμώνεται η δημοκρατία στο Κίεβο
Δυσαρέσκεια του λαού στην Ουκρανία
Παρά τον στρατιωτικό νόμο, ο Ζελένσκι βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανάγκη να ανανεώσει τη νομιμοποίησή του, καθώς η πενταετής προεδρική του θητεία έληξε επισήμως τον Μάιο

Την απεμπλοκή του από τον πόλεμο στην Ουκρανία επιδιώκει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ επιχειρώντας να αφήσει την Ευρώπη ως τον βασικό υποστηρικτή του Κιέβου, σύμφωνα με το The Economist. Ωστόσο, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έδωσε την εντύπωση ότι είχε ξανακερδίσει την υποστήριξη της Ουάσινγκτον, μετά τη συνάντηση του με τον Τραμπ στη Νέα Υόρκη. Σημειώνεται ότι, το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι, ακόμα και στη περίπτωση που οι ΗΠΑ συνεχίσουν να παρέχουν πληροφορίες και να επιτρέπουν την αγορά όπλων στην Ουκρανία, οι κύριοι χρηματοδότες του πολέμου θα είναι οι Ευρωπαίοι.
Διαβάστε: Ζελένσκι: Ο Τραμπ μπορεί να αλλάξει τη στάση του Σι Τζινπίνγκ για τον πόλεμο στην Ουκρανία
Ουκρανία: Δυσαρέσκεια λαού απέναντι σε μια συγκεντρωτική κυβέρνηση
Υπό αυτές τις συνθήκες, γίνεται εφικτό για την Ουκρανία το ενδεχόμενο να διατηρήσει τα τέσσερα πέμπτα της επικράτειάς της που παραμένουν ελεύθερα, με το όνειρο ενός ευημερούντος και δημοκρατικού κράτους να παραμένει απειλούμενο. Ο έλεγχος απέναντι σε επικριτικά μέσα ενημέρωσης έχει γίνει πιο έντονος από τη κυβέρνηση Ζελένσκι, αναφέρει το The Economist, επιχειρώντας να αποδυναμώσει τις ανεξάρτητες αρχές κατά της διαφθοράς που έγιναν πολύ «ενοχλητικές». Επισημαίνεται ότι αυτό αποτελεί ένα γεγονός που προκαλεί την έντονη δυσαρέσκεια του λαού απέναντι σε μια διακυβέρνηση που θεωρείται υπερβολικά συγκεντρωτική και ανεκτική στη διαφθορά όταν τη συμφέρει.
Η Ευρώπη ο κύριος χρηματοδότης της Ουκρανίας
Τονίζεται ότι, με την αμερικανική υποχώρηση, η Ευρώπη γίνεται ο αναπόφευκτος χρηματοδότης. Αυτό της δίνει ένα μοχλό που πρέπει να αξιοποιήσει για να αποτρέψει τον δημοκρατικό κατήφορο, όπως έδειξε ήδη στηρίζοντας τις διαδηλώσεις κατά της προσπάθειας περιορισμού των αρχών κατά της διαφθοράς. Ωστόσο, η Ουκρανία παραμένει «πολύ μεγάλη για να αποτύχει»: μια πολιτική ή στρατιωτική κατάρρευση θα ήταν καταστροφή στις πύλες του ΝΑΤΟ, μετατρέποντας τη χώρα σε ωρολογιακή βόμβα προς όφελος του Βλαντιμίρ Πούτιν. Γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι πρέπει να χρησιμοποιήσουν την πειθώ αντί για τις απειλές, προσφέροντας μεγαλύτερη πρόσβαση στην ενιαία αγορά, επενδύσεις και πρόοδο στην πορεία προς την ένταξη στην ΕΕ. Το ζήτημα των εκλογών παραμένει κομβικό: παρά τον στρατιωτικό νόμο, ο Ζελένσκι βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανάγκη να ανανεώσει τη νομιμοποίησή του, καθώς η πενταετής προεδρική του θητεία έληξε επισήμως τον Μάιο.