Την παραίτησή του στον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, υπέβαλε ο πρωθυπουργός της χώρας, Σεμπαστιάν Λεκορνί. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Σεμπαστιάν Λεκορνί κατείχε το αξίωμα για λιγότερο από έναν μήνα. Ο Μακρόν έκανε αποδεκτή την παραίτησή του.

Διαβάστε: Γαλλία: Οι λεπτές ισορροπίες του Σεμπαστιάν Λεκορνί - Οι μεγάλες προκλήσεις του νέου πρωθυπουργού

Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί, που ανέλαβε καθήκοντα στις 9 Σεπτεμβρίου, δέχθηκε έντονες επικρίσεις από την αντιπολίτευση και τη δεξιά παράταξη, καθώς το βράδυ της Κυριακής ανακοίνωσε μέρος της νέας κυβέρνησής του. Την Τρίτη επρόκειτο να παρουσιάσει τη δήλωση πολιτικής του στην Εθνοσυνέλευση. Έπειτα από εβδομάδες συζητήσεων με όλα τα πολιτικά κόμματα, ο Λεκορνί —στενός συνεργάτης του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν— ανακοίνωσε τους υπουργούς του την Κυριακή, ενώ η πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου είχε προγραμματιστεί για το απόγευμα της Δευτέρας.

Ωστόσο, η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου προκάλεσε την οργή τόσο των αντιπάλων όσο και των συμμάχων, οι οποίοι το θεώρησαν είτε υπερβολικά δεξιό είτε ανεπαρκές, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με το πόσο θα μπορούσε να διαρκέσει, σε μια εποχή που η Γαλλία βρίσκεται ήδη βαθιά βυθισμένη σε πολιτική κρίση, χωρίς καμία ομάδα να κατέχει την πλειοψηφία σε ένα κατακερματισμένο κοινοβούλιο.

Σε συνέντευξή του στο BFM-TV, αμέσως μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο πρόεδρος του Εθνικού Συνασπισμού (RN), Ζορντάν Μπαρντέλα, εκτίμησε ότι «ο εφήμερος πρωθυπουργός δεν είχε περιθώρια ελιγμών». «Σίγουρα ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν αυτός που συνέθεσε την κυβέρνηση», εκτίμησε, διαβεβαιώνοντας ότι «δεν κατάλαβε τίποτε από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε». «Δεν μπορεί να επανέλθει η σταθερότητα χωρίς την επιστροφή στις κάλπες και τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης», τόνισε.


Γαλλία: Ποιος είναι ο Σεμπαστιάν Λεκορνί

Ο «εφήμερος» πρωθυπουργός της Γαλλίας, Σεμπαστιάν Λεκορνί, είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτικές προσωπικότητες στη σύγχρονη γαλλική ιστορία. Γεννημένος το 1986 στη Νορμανδία, ξεκίνησε την πολιτική του πορεία πολύ νωρίς, μόλις στα 19 του χρόνια, όταν έγινε ο νεότερος κοινοβουλευτικός βοηθός στη Γαλλία.

Αρχικά ήταν μέλος των συντηρητικών «Ρεπουμπλικάνων», ωστόσο με την άνοδο του Εμανουέλ Μακρόν και του κινήματος Renaissance, βρήκε το δικό του δρόμο και κατάφερε να παραμείνει πιστός σύμμαχος του Γάλλου προέδρου από το 2017 μέχρι σήμερα — κάτι που τον καθιστά τον μόνο υπουργό στο κυβερνητικό σχήμα που έχει διατηρήσει τη θέση του αδιάλειπτα ύστερα από πολλά κυβερνητικά ανασχηματισμούς και πολιτικά κύματα.

Ο χαρακτηρισμός του από το Politico ως πολιτικού «survivor» καταδεικνύει την πολιτική του ευελιξία, ικανότητα και επιμονή, χαρακτηριστικά που τον βοήθησαν να επιβιώσει και να αναδειχθεί σε περίπλοκες και δύσκολες πολιτικές συγκυρίες. Παρά τη σταθερή παρουσία του στα κέντρα λήψης αποφάσεων, ο Λεκορνί διατηρεί παράλληλα δυναμικό τοπικό ρόλο στη Νορμανδία, όπου εκλέγεται περιφερειακός σύμβουλος και αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του, δείχνοντας στέρεη σχέση με την τοπική κοινωνία.

Η θητεία του στο υπουργείο Άμυνας τον ανέδειξε σε πρόσωπο-κλειδί για τη γαλλική πολιτική, ειδικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022. Το 2023 πρωτοστάτησε στην ψήφιση ενός νόμου για τον στρατιωτικό σχεδιασμό που εξασφαλίζει το ποσό των 413 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων μέχρι το 2030. Η συνεργασία του με τον Γερμανό υπουργό Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, είναι επίσης στρατηγικής σημασίας, καθώς προωθούν έναν νέο γαλλογερμανικό άξονα που αναμένεται να ενισχύσει τις αμυντικές δυνατότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παρά τη διακεκριμένη καριέρα του, ο Λεκορνί διατηρεί χαμηλό προφίλ στα ΜΜΕ, αποφεύγοντας να αποκαλύπτει λεπτομέρειες για την προσωπική του ζωή, ενώ έχει αρνηθεί δημοσίως ότι επιδιώκει την πρωθυπουργία, ακόμα και όταν θεωρήθηκε φαβορί. Ωστόσο, στο παρασκηνιακό πολιτικό περιβάλλον έχει χαρακτηριστεί ως «smooth operator» για την ικανότητά του να διαχειρίζεται συζητήσεις και να απαντά με επιδεξιότητα και ψυχραιμία, κερδίζοντας τον σεβασμό και των αντιπάλων του.

Ιδεολογικά, ο Λεκορνί εκφράζει ένθερμη υποστήριξη στη γαλλική κυριαρχία και διατηρεί επιφυλάξεις για ορισμένα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θέτοντας την εθνική ανεξαρτησία ως προτεραιότητα. Στις δημόσιες τοποθετήσεις του συχνά αναφέρει τον Σαρλ ντε Γκολ και τον Πιερ Μεσμέρ, υπουργό Άμυνας της εποχής του Ντε Γκολ, ως πρότυπα για το κράτος και την πολιτική.