Μια ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από κινηματογραφικό σενάριο: ο Όμαρ Γιάγκι, παιδί Παλαιστίνιων προσφύγων, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς ρεύμα και νερό στο Αμάν. Σήμερα, στα 60 του, κρατά στα χέρια του το Νόμπελ Χημείας 2025, αποδεικνύοντας ότι η δύναμη της γνώσης μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο. 

Διαβάστε: Νόμπελ Χημείας 2025: Απονέμεται στους Richard Robson, Omar Yaghi, και Susumu Kitagawa

 «Δεν μπορούμε να επιλύουμε τα προβλήματα της κοινωνίας χωρίς την επιστήμη», δήλωσε συγκινημένος ο νομπελίστας, καλώντας τις κυβερνήσεις να στηρίξουν τη δημόσια έρευνα και να δώσουν ευκαιρίες στα παιδιά που ξεκινούν από το μηδέν.

Νόμπελ Χημείας: Από ένα κλειδωμένο σχολικό ράφι, στο Μπέρκλεϊ

Ο Γιάγκι γεννήθηκε το 1965 στην Ιορδανία. Στα 10 του, μπήκε κρυφά στη βιβλιοθήκη του σχολείου του και άνοιξε τυχαία ένα βιβλίο Χημείας — μια πράξη που, χωρίς να το γνωρίζει, θα καθόριζε ολόκληρη τη ζωή του. Οι παράξενες εικόνες των μοριακών δομών τον μάγεψαν, και κάπως έτσι γεννήθηκε το πάθος που θα τον οδηγούσε μακριά από τη φτώχεια.

Σε ηλικία 15 ετών, ο πατέρας του τον έστειλε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να σπουδάσει. Δούλεψε σε μικροδουλειές για να επιβιώσει και σπούδασε Χημεία στη Νέα Υόρκη, πριν πάρει το διδακτορικό του στο Ιλινόι. Από εκεί, η ακαδημαϊκή του πορεία τον οδήγησε στα μεγαλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια, μέχρι που εντάχθηκε στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ το 2012.

Νόμπελ Χημείας: Η επιστήμη ως εργαλείο ισότητας

Ο Γιάγκι βραβεύτηκε μαζί με τον Ιάπωνα Σουσούμου Κιταγκάουα και τον Βρετανό Ρίτσαρντ Ρόμπσον για την ανάπτυξη νέων μοριακών δικτύων που μπορούν να συλλαμβάνουν και να αποθηκεύουν αέρια, ακόμη και να φιλτράρουν ρύπους όπως τα επικίνδυνα PFAS.

Η ομάδα του έχει κατορθώσει, μεταξύ άλλων, να εξάγει νερό από τον ξηρό αέρα της ερήμου της Αριζόνας — μια τεχνολογία με τεράστιες περιβαλλοντικές προοπτικές.

 «Η επιστήμη είναι η πιο μεγάλη δύναμη που διαθέτουμε για να μειώσουμε τις ανισότητες», τόνισε, προσθέτοντας: «Οι ταλαντούχοι άνθρωποι υπάρχουν παντού. Το μόνο που χρειάζονται είναι ευκαιρίες».

Ένα Νόμπελ που ξεπερνά τα σύνορα

Ο Όμαρ Γιάγκι βλέπει τη διάκρισή του όχι ως προσωπική νίκη, αλλά ως μήνυμα ελπίδας για τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια ή την προσφυγιά.

 «Η επιστήμη με έβγαλε από το σκοτάδι. Αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορεί ο καθένας», είπε με χαμόγελο, κρατώντας το βραβείο του στα χέρια του.