Στη δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, την Κίνα, το διαδίκτυο είναι ακριβώς όπως κάποιος φαντάζεται τους δρόμους των κοσμοπόλεών της: βουτηγμένα στο χάος. Η Κίνα γενικώς έχει θέματα τόσο με τα social media, τα οποία είναι ευαίσθητο ζήτημα στην Ασία, όπως φάνηκε και από την απίστευτη εξέγερση στο Νεπάλ πριν από σχεδόν 2 μήνες, που αφορούσε και στην απαγόρευση πολλών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στην Κίνα επίσης ελλοχεύουν απαγορεύσεις, όμως ουδεμία μοιάζει τόσο πρωτότυπη όσο αυτή που πέρασε. 

Διαβάστε: Ο Σι Τζινπίνγκ έγινε πρωτοσέλιδο λόγω ενός αστείου - H viral ατάκα του για την κινεζική κατασκοπεία

Συγκεκριμένα, αν κάποιος influencer θέλει να μιλήσει για ιατρική, Δίκαιο ή οικονομικά, πρέπει να δείχνει το πτυχίο του ή την πιστοποίησή του. Επιπλέον, η άδεια εξάσκηγση επαγγέλματος είναι... πάσο επιρροής. Πλέον, στην Κίνα θα χρειάζεται επιβεβαίωση ότι είσαι γνώστης ενός ζητήματος προτούν μιλήσεις για αυτό. Ο νόμος έχει τεθεί εν ισχύι από τις 25 Οκτωβρίου. 

Κίνα: Ζήτημα αξιοπιστίας

Με αυτόν τον τρόπο, οι influencer δεν θα μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο, μιλώντας για ζητήματα για τα οποία δεν έχουν κατάρτιση. Έτσι, δεν θα μπορούν να ασκήσουν επιρροή σε χρήστες και ακολούθους που θα πίστευαν κάποιον που θα τους συστηνόταν ως ειδικός. Έτσι, τρία μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το Douyin (δηλαδή το κινεζικό tiktok), το Bilibili και το Weibo, θα πρέπει να επιβεβαιώνουν την κατάρτιση των influencer.

Επιπλέον, μπαίνει τέλος στη σύγχυση με τα βίντεο τεχνητής νοημοσύνης, αφού πρέπει να δηλώνεται εφόσον υπάρχει τέτοιο υλικό ή από ποια μελέτη προκύπτει η ενημέρωση που δίνεται στους ακολούθους. Επιπλέον, απαγορεύονται διά ροπάλου βίντεο προώθησης ιατρικών προϊόντων ή συμπληρωμάτων διατροφής.  

Το βασικό ερώτημα

Ασφαλώς, υπάρχουν ενστάσεις αφού γίνεται λόγος για λογοκρισία. Πολλοί θεωρούν ότι οι γνώσεις δεν είναι θέμα πτυχίου, ως εκ τούτου ούτε να οριστεί γίνεται ούτε να προσδιοριστή. Από την άλλη μεριά, οι influencers νοιάζονται για την επιρροή που ασκούν και τον αριθμό των ακολούθων τους. Δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει να τσεκάρουν αυτά που λένε. Το ζήτημα, ωστόσο, αγγίζει την ελευθεριότητα και το ερώτημα που τίθεται δεν έχει εύκολη απάντηση: ενώ η ασυδοσία πρέπει να αναχαιτίζεται, είναι σωστό να γίνεται με την υποψία παραβίασης της ελευθερίας του ανθρώπου;