Η Γερμανία δεν έχει δικαίωμα να απαιτεί από συζύγους, οι οποίες επιθυμούν να εισέλθουν στη χώρα για να ενωθούν με την οικογένειά τους, να έχουν βασική γνώση της γερμανικής γλώσσας, όπως έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε για την υπόθεση μιας υπηκόου της Τουρκίας στην οποία οι αρχές της Γερμανίας αρνήθηκαν να χορηγήσουν βίζα, ώστε να μπει στη χώρα για να ζήσει με τον σύζυγό της διότι δεν είχε το απαιτούμενο επίπεδο γνώσης της γερμανικής.

Ο σύζυγός της ζει στη Γερμανία από το 1998, διευθύνει μια εταιρεία εκεί και έχει λάβει μόνιμη άδεια παραμονής και εργασίας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η προϋπόθεση της γλωσσομάθειας η οποία θεσπίστηκε στη Γερμανία για τους/τις συζύγους από τρίτες χώρες το 2007, παραβιάζει μια διμερή συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οποία βρίσκεται σε ισχύ από τη δεκαετία του 1970, αλλά και το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Η θέσπιση «τέτοιου είδους νομοθετημάτων συνιστά... έναν νέο περιορισμό της άσκησης της ελευθερίας της εγκαταστάσεως από μέρους Τούρκων υπηκόων» ανέφερε το Δικαστήριο σε ανακοίνωσή του.

Οι αρχές της Γερμανίας επιχειρηματολόγησαν ότι η θέσπιση αυτής της προϋπόθεσης αποτρέπει τυχόν εξαναγκαστικούς γάμους και προωθεί την ένταξη των μεταναστών.

Το Δικαστήριο, όμως, αποφάνθηκε πως αν και αυτές είναι βάσιμες αιτίες και συμβάλλουν στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, ο γλωσσικός περιορισμός φτάνει «πέραν αυτού που είναι αναγκαίο» και δεν εφαρμόζεται μια προσέγγιση αντιμετώπισης τέτοιων υποθέσεων κατά περίπτωση.

Ακόμη, το δικαστήριο έκρινε πως η ένωση δυο συζύγων σε μια χώρα είναι ένας «ουσιώδης τρόπος να καταστεί δυνατή η οικογενειακή ζωή των Τούρκων εργαζόμενων  και συμβάλλει να βελτιώνεται τόσο η ποιότητα της διαμονής τους όσο και η ένταξή τους» στη χώρα υποδοχής τους.

Περίπου τρία εκατομμύρια Τούρκοι ή πρόσωπα τουρκικής καταγωγής ζουν στη Γερμανία. Περίπου οι μισοί εξ αυτών έχουν γερμανική υπηκοότητα ή/και διπλή υπηκοότητα.

Οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν μπορούν να εφεσιβληθούν.