Ένα άγαλμα του Ιησού που φιλοξενούνταν σε μια μικρή πόλη στο Μεξικό τα τελευταία 300 χρόνια κρύβει ένα παράξενο μυστικό: έχει πραγματικά ανθρώπινα δόντια.

Το άγαλμα απεικονίζει τον Ιησού να περιμένει την στιγμή της Σταύρωσης, ωστόσο το πώς βρέθηκαν τα αληθινά δόντια ως μέρος του αγάλματος παραμένει μυστήριο.

Είναι πολύ πιθανό, να αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα μιας Μεξικανικής παράδοσης κατά την οποία μέρη του ανθρώπινου σώματος γίνονται δωρεά σε εκκλησίες για θρησκευτικούς σκοπούς, εξηγεί ο Φάνι Γιουνικές Σαντοντσίνι, συντηρητής στο Escuela Nacional de Restauracion, στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (INAH ) στο Μεξικό, ο οποίος ανακάλυψε πρώτος τα δόντια του αγάλματος.

«Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ, πολύ θρησκευόμενοι. Πίστευαν απόλυτα ότι υπήρχε ζωή μετά τον θάνατο και αυτό ήταν σημαντικό για αυτούς» εξηγεί ο Γιουνικέλ

Με την πρώτη ματιά, ο «Χριστός της υπομονής» όπως ονομάζεται το άγαλμα, είναι ένα καθιστό ματωμένο ομοίωμα που ατενίζει σε απόσταση και δεν φαίνεται να διαφέρει από τα αγάλματα αγίων που βρέθηκαν σε όλη τη χώρα.

Η ζωγραφισμένα ξύλινη φιγούρα, η οποία χρονολογείται από τον 17ο ή 18ο αιώνα, φοράει ανθρώπινα ρούχα και περούκα, και φιλοτεχνήθηκε με ένα μείγμα ευρωπαϊκών τεχνικών και τοπικών υλικών, σύμφωνα με τον Γιουνικέλ.

«Στο Μεξικό, υπάρχουν πολλά παρόμοια αγάλματα, όχι μόνο του Χριστού αλλά και των Αγίων και της Παναγίας»

Η χρήση ανθρώπινων και ζωικών μερών στην κατασκευή αγαλμάτων δεν είναι ασυνήθιστη. Οι άνθρωποι συχνά δωρίζουν τα μαλλιά τους για να χρησιμεύσουν ως περούκες για αγάλματα, ενώ τα νύχια διαμορφώνονται από κέρατα ταύρων.

Τα αγάλματα στο Μεξικό είναι γνωστό ότι περιλαμβάνουν κομμάτια από οστά ζώων, όμως, αν και υπήρχαν φήμες για μερικά αγάλματα που περιέχουν ανθρώπινα δόντια, δεν είχε ανακαλυφθεί κανένα μέχρι σήμερα.

Η ανακάλυψη έγινε από ατύχημα, όταν ξεκίνησαν διαδικασίες αποκατάστασης για τον «Χριστό της υπομονής», μαζί με άλλα αγάλματα. Στο πλαίσιο των εργασιών αποκατάστασης τους, ο Γιουνικέλ και οι συνάδελφοί του έκαναν ακτινογραφίες των αγαλμάτων και η ανθρωπολόγος στην ομάδα παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο: αληθινά ανθρώπινα δόντια.

Τα δόντια φάνηκε να είναι σε καλή κατάσταση και είχαν ακόμα τις ρίζες τους, ωστόσο είναι ακόμη άγνωστο ποιος μπορεί να δώρισε υγιή δόντια για το άγαλμα, δεδομένου ότι το στόμα του αγάλματος είναι μόλις και μετά βίας ανοιχτό, και τα δόντια δεν είναι ορατά αν δεν κοιτάξει κάποιος μέσα.

Τα δόντια θα μπορούσαν να προέρχονται από ζώντα ή νεκρά άτομα, αλλά με τα διαθέσιμα έγγραφα που περιγράφουν το άγαλμα, οι επιστήμονες και οι συντηρητές θα δυσκολευτούν να βρουν τον ιδιοκτήτη τους. Μια πιθανότητα είναι να προέρχονται από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.

Η δωρεάν μελών του σώματος σε μια εκκλησία κοινή πρακτική στα τέλη του 17ου και του 18ου αιώνα. Για παράδειγμα, ο Επίσκοπος της Γκουανταλαχάρα, Μανουέλ Φερνάντες ντε Σάντα Κρουζ, δώρισε την καρδιά του στις μοναχές του Convento de Santa Monica de Puebla όταν πέθανε το 1699, ενώ και ένας Ισπανός υπουργός της κυβέρνησης, είχε δωρίσει την καρδιά του σε μια μονή καλογραιών.