Διαδηλώσεις Γάλλων στο Παρίσι ενάντια στην τρομοκρατία
<p>Κυρίαρχο μήνυμα το Je Suis Paris </p>
Οι Γάλλοι πολίτες παρά το γεγονός ότι προσπαθούν να συνέλθουν από τα τρομοκρατικά χτυπήματα που συγκλόνισαν όχι μόνο το Παρίσι αλλά και όλο τον κόσμο, απευθύνουν κάλεσμα σε συμπολίτες τους για να δώσουν το παρόν σε νυχτερινές εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων της τρομοκρατίας.
Charlie Hebdo: «Εκείνοι έχουν τα όπλα, εμείς τους γράφουμε, έχουμε τη σαμπάνια»
Το σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo - το οποίο έχασε τη μισή του συντακτική ομάδα τον Ιανούαριο έπειτα από τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του- κυκλοφορεί αύριο με κεντρικό σκίτσο τη φράση «εκείνοι έχουν τα όπλα, εμείς τους γράφουμε, έχουμε τη σαμπάνια». Το συγκεκριμένο σκίτσο δείχνει έναν άνδρα να πίνει και να χορεύει φέροντας ωστόσο πολλά τραύματα από σφαίρες αλλά και κρατώντας ένα μπουκάλι σαμπάνιας στο χέρι.
Παράλληλα με πρωτοβουλία που πήρε ο ιστότοπος γευσιγνωσίας Fooding, ιδιοκτήτες εστιατορίων απευθύνουν κάλεσμα σε ένα διαδικτυακό κάλεσμα με το σύνθημα #tousaubistrot (#όλοισταμπιστρό) τους Παριζιάνους να αψηφήσουν τους τζιχαντιστές που βύθισαν στο πένθος τους χώρους διασκέδασης της πρωτεύουσας και να βγουν έξω, να δώσουν ραντεβού απόψε το βράδυ στα νυχτερινά κέντρα, τις μπουάτ και τις καφετέριες.
Μάλιστα στα social media, τις τελευταίες ώρες κυριαρχεί το σύνθημα «Είμαι κι εγώ στα υπαίθρια τραπέζια» («je suis en terrasse»). Σε ανακοίνωσή της η διεύθυνση του εστιατορίου Monsieur Bleu κάλεσε τους κατοίκους του Παρισιού να βγουν έξω για δείπνο με το ακόλουθο μήνυμα: «Αυτό που στοχοθέτησαν ήταν ο τρόπος ζωή μας, η ταυτότητα της πόλης μας και ο πολιτισμός μας, η χαρά του να ζούμε όλοι μαζί» . Επίσης τους ζήτησε να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή απόψε στις 22.00 ώρα Ελλάδας. Ο κύριος στόχος αυτής συλλογικής πρόσκλησης είναι επιπλέον οι πολίτες να προσφέρουν βοήθεια στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων που δεν κρύβουν τους φόβους τους για μια κάθετη πτώση των κρατήσεων μετά τις επιθέσεις.
Η 65χρονη Μαρί Τερές μιλώντας στο Reuters, είπε ότι «λέμε ο ένας στον άλλο ότι εάν δεν κάτσουμε τώρα στα υπαίθρια τραπεζάκια, το πιθανότερο δεν θα το κάνουμε ποτέ ξανά. Δε γίνεται απλά να σταματήσουμε να ζούμε»