Η επιχείρηση Βαλκυρία (γερμ.: Operation Walküre) ήταν ένα σχέδιο του ναζιστικού στρατού σε περίπτωση γενικής διάλυσης της πολιτικής τάξης του έθνους, το οποίο στόχευε στη συνέχιση της άσκησης της εξουσίας από τους Ναζί.
Αργότερα, το σχέδιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για την οργάνωση ενός πραξικοπήματος ενάντια στο χιτλερικό καθεστώς. Στο νέο αυτό σχέδιο περιλαμβανόταν και η δολοφονία του Χίτλερ. Η απόπειρα δολοφονίας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 1944, αλλά απέτυχε. Στη συνέχεια, το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή αλλά οι πιστοί στον Χίτλερ στρατιωτικοί κατέπνιξαν το πραξικόπημα.
To αρχικό σχέδιο Βαλκυρία είχε προταθεί από το επιτελείο του Στρατηγού Φρίντριχ Όλμπριχτ, σε περίπτωση εσωτερικών αναταραχών, και είχε εγκριθεί από τον Χίτλερ. Το σχέδιο επρόκειτο να τεθεί σε εφαρμογή στην περίπτωση εξέγερσης των εκατομμυρίων αιχμαλώτων ή ξένων εργατών, που εργάζονταν στα κατεχόμενα εδάφη της Γερμανίας, ή ακόμη και από βομβαρδισμό της χώρας από τους Συμμάχους. Το σχέδιο απέβλεπε στη συνέχιση της άσκησης της εξουσίας από τον ναζιστικό καθεστώς.
Το σχέδιο προέβλεπε την κατάληψη των υπουργικών κτιρίων στο Βερολίνο, του αρχηγείου του Χίμλερ στην Ανατολική Πρωσία, ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεγραφικών γραφείων. Επίσης, σχεδίαζαν την άμεση κατάληψη στρατοπέδων συγκέντρωσης, ώστε να τερματιστεί η εξόντωση των Εβραίων.Προϋπόθεση για την επιτυχία της επιχείρησης και την κατάληψη της εξουσίας ήταν η τυφλή υπακοή των διοικητών των μονάδων στους συνωμότες.

Ο Στρατηγός Λούντβιχ Μπεκ και ο Καρλ Γκέρντελερ είχαν από κοινού καταρτίσει προσχέδιο Συντάγματος για την επόμενη μέρα της πτώσης του Ναζισμού, και προέβλεπαν σχηματισμό κυβέρνησης εκ προσωπικοτήτων. Μόλις οι πραξικοπηματίες αναλάμβαναν τις τύχες της χώρας, θα προχωρούσαν στη στοιχειώδη αποκατάσταση των θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών, όχι όμως και στην άμεση αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού. Στη νέα κυβέρνηση, Καγκελάριος της νέας κυβέρνησης θα ήταν ο Καρλ Γκέρντελερ.

Οι εμπλεκόμενοι στη συνωμοσία είχαν προσεγγίσει τουλάχιστον μια φορά τον Χάινριχ Χίμλερ, προσφέροντάς του την προστασία τους, εφόσον βοηθούσε στην απομάκρυνση του Χίτλερ και εξασφάλιζε διαπραγματεύσεις ειρήνης με τον εχθρό. Αξίζει να σημειωθεί ότι την εξόντωση του Χίτλερ είχαν θέσει πολλοί αξιωματικοί ως όρο για τη συμμετοχή τους.

Όλες τις γραπτές εντολές χειριζόντουσαν η σύζυγος του Τρέσκοβ, Έρικα, και η γραμματέας του, Μαργκαρέτε φον Όβεν. Και οι δυο γυναίκες φορούσαν γάντια, για να μην αφήσουν δακτυλικά αποτυπώματα.
Τελικά, η απόπειρα δολοφονίας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1944, στο καταφύγιο του Χίτλερ, Wolfsschanze, στη σημερινή Πολωνία. Ο ίδιος ο Στάουφενμπεργκ τοποθέτησε την εκρηκτική ύλη, κρυμμένη σε χαρτοφύλακα, κοντά στον Χίτλερ και έφυγε από την αίθουσα. Μόνο τέσσερις από τους 24 παρευρισκόμενους τραυματίστηκαν θανάσιμα, ενώ ο στόχος σώθηκε. Εν τω μεταξύ, ο Στάουφενμπεργκ κατέφθασε αεροπορικώς στο Βερολίνο, προκειμένου να οδηγήσει το πραξικόπημα. Τελικά οι συνωμότες απέτυχαν καθώς πολλοί αξιωματικοί αρνήθηκαν να εκτελέσουν τις διαταγές, αφότου μαθεύτηκε ότι ο Φύρερ παρέμενε ζωντανός.

Μετά την αντιμετώπιση του πραξικοπήματος, η Gestapo προχώρησε στη σύλληψη τουλάχιστον 7.000 ατόμων, από τα οποία τα 4.980 εκτελέστηκαν.Οι Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, Βέρνερ φον Χέφτεν, Φρίντριχ Όλμπριχτ και Άλμπρεχτ φον Κβιρνχάιμ εκτελέστηκαν στο Βερολίνο. Ακόμη και στις παραμονές πτώσης του ναζιστικού καθεστώτος, δηλαδή την άνοιξη του 1945, τα SS δολοφόνησαν συνωμότες όπως τον Βίλχελμ Κανάρις και τον Ντίτριχ Μπονχέφερ.

Η αποτυχία ανατροπής του καθεστώτος αποτέλεσε την τελευταία δράση της ενδογερμανικής αντίστασης κατά του Ναζισμού. Ο Χίτλερ, πεπεισμένος ότι σώθηκε από θεία πρόνοια, αποφάσισε να πολεμήσει μέχρις εσχάτων και έτσι συνεχίστηκε ο πόλεμος.

πηγή wikipedia