Οι σημερινές ένοπλες επιθέσεις που σημειώθηκαν σε τρία σημεία της πόλης του Μονάχου, με το σοβαρότερο στο εμπορικό κέντρο Olympia, ξυπνούν άσχημες μνήμες, καθώς σαν σήμερα συμπληρώνονται πέντε χρόνια, από τις 22 Ιουλίου του 2011, όταν ο τρομοκράτης Άντερς Μπρέιβικ πραγματοποίησε τη διπλή επίθεση στη Νορβηγία.

Ήταν οι χειρότερες πράξεις βίας που είχαν σημειωθεί στη Νορβηγία από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συνολικά 77 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, 8 από την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στο κέντρο της πρωτεύουσας, Όσλο, και 69 ακόμα, κυρίως έφηβοι, δύο ώρες αργότερα, από τις σφαίρες ενός άντρα ντυμένου αστυνομικού στην κατασκήνωση της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτόγια, 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της νορβηγικής πρωτεύουσας. 

Υπεύθυνος για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση των δύο επιθέσεων ήταν ο Νορβηγός υπερεθνικιστής Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.

Η δίκη του ξεκίνησε στις 16 Απριλίου 2012 και ολοκληρώθηκε, με την απολογία του, στις 22 Ιουνίου του 2012. Στις 24 Αυγούστου 2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο του Όσλο εξέδωσε την απόφασή του σύμφωνα με την οποία ο Μπρέιβικ κρίθηκε υγιής ψυχικά και ένοχος για τη δολοφονία 77 ανθρώπων. 

Καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκισης με τη μορφή προληπτικής κράτησης, σύμφωνα με την οποία θα εκτίσει την ελάχιστη υποχρεωτική 10ετή φυλάκιση, με περαιτέρω δυνατότητα επέκτασης της κράτησης για όσο διάστημα θεωρείται «κίνδυνος για την κοινωνία», κάτι που σημαίνει πως, πιθανότατα, θα παραμείνει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτή ήταν και η μέγιστη δυνατή ποινή στη Νορβηγία. 

Ο Μπρέιβικ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του δικαστηρίου και, ως εκ τούτου, δεν αποδέχεται την απόφαση του. 

Όμως στις 20 Απριλίου του 2016, νορβηγικό δικαστήριο έβγαλε απόφαση που δικαίωσε τον μακελάρη Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, τονίζοντας ότι η Νορβηγία παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματά του, εκθέτοντάς τον σε απάνθρωπη, εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έκτιση της ποινής κάθειρξης που του έχει επιβληθεί.

Ο ίδιος είχε προσφύγει τον Μάρτιο του ίδιου έτους στο δικαστήριο εναντίον των νορβηγικών αρχών κατηγορώντας τις ότι παραβιάζουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, επειδή τον κρατούσαν απομονωμένο από τους άλλους φυλακισμένους.

Στην ετυμηγορία του δικαστηρίου αναφέρθηκε ότι το νορβηγικό κράτος παραβίασε το Άρθρο 3 αυτής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης.