Για την Αμερική, είναι το πιο πολύνεκρο χτύπημα από την 11η Σεπτέμβρη και διαφέρει κατά πολύ απ’ αυτή: εκεί που χρειάστηκε η αεροπειρατεία σε τέσσερα Mπόινγκ και η καταστροφή ενός τόσο συμβολικού στόχου, η αποτρόπαια σφαγή στο Λας Βέγκας απαίτησε μόνο ένα παράθυρο ενός δωματίου ξενοδοχείου με θέα στη συναυλία και ένα αυτόματο όπλο.

Απ’ τη στιγμή που ο 64χρονος Στίβεν Πάντοκ με τόσο μικρή προετοιμασία, προκάλεσε τέτοιο μακελείο, ξεπερνώντας σε θύματα ακόμα και την περσινή σφαγή στο Ορλάντο, ανοίγει ένας νέος κύκλος στις μαζικές δολοφονίες. Αφετηρία του η «ευκολία»: οι επιθέσεις στο Λας Βέγκας και το Ορλάντο χρειάστηκαν ένα απειροστό της προετοιμασίας που χρειάστηκε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Δεν είναι όμως αριθμητικό ή διαδικαστικό ζήτημα, αλλά περισσότερο μεθοδολογικό. Οι επιθέσεις «μοναχικών λύκων» παγιώθηκαν από την Αλ Κάιντα και συνεχίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά αποτελούν πια δεδομένα μέσα για τον δυτικό και αραβικό ακροδεξιό εξτρεμισμό.

Οχήματα που ορμάνε στο πλήθος, βόμβες που εκρήγνυνται σε πολυσύχναστα σημεία, σφαίρες που εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση είναι συχνές ειδήσεις σε όλον τον πλανήτη. Οι δράστες πάντα είναι αυτοστρατολογημένοι ή εντεταλμένοι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ή ακροδεξιοί που έχουν αποθρασυνθεί από τη γιγάντωση των πολιτικών τους προτιμήσεων στη Δύση.

Η πρόωρη ανάληψη ευθύνης του Ισλαμικού Κράτους για την επίθεση στο Λας Βέγκας, παρότι οι αστυνομικές έρευνες δεν δείχνουν ουδεμία σύνδεση του δράστη με την τρομοκρατία, είναι ενδεικτική της απόστασης που έχουμε διανύσει από την 11η Σεπτέμβρη. Ο Στίβεν Πάντοκ ενδέχεται στις επόμενες μέρες να αποδειχθεί Χριστιανός και ρατσιστής με τους Άραβες μουσουλμάνους, ένας οπλισμένος «άπιστος» σαν αυτούς που εχθρεύεται στις ομιλίες του ο ηγέτης του ΙΚ, Μπαγκντάντι, αλλά η ευθύνη έχει να κάνει περισσότερο με τη μέθοδο. Άπαξ και διέπραξε την πολύνεκρη σφαγή, ο Πάντοκ έχει ασπαστεί το όραμα του μαζικού τρόμου, ακόμα κι αν δεν έχει διαστρεβλωμένα αποσπάσματα του Κορανίου να τον εμπνέουν.

Η 11η Σεπτέμβρη ήταν ακόμα στρατιωτικού χαρακτήρα χτύπημα: είχε οργάνωση, σχέδιο, μεγαλόσχημες χειρονομίες αεροπειρατείας, συμβολικό βάρος στον στόχο που επέλεξε. Πλέον, για τους ακροδεξιούς και ισλαμιστές τρομοκράτες, πρέπει να καλλιεργηθεί κάτι ακόμα πιο διάχυτο και ανορθολογικό: ο κίνδυνος της διπλανής πόρτας με τον δράστη που δεν έχει κίνητρα, μέθοδο, σχέδιο, στρατηγική· μόνο την κατάλληλη ευκαιρία να χτυπήσει κατ’ αθώων.