Ένα συμβολικά σημαντικό χρονικό ορόσημο πέρασε το Βερολίνο: Από τότε που έπεσε το Τείχος, συμπληρώθηκαν συνολικά 10.316 ημέρες. Τόσες ήταν και οι μέρες ζωής του Τείχους μέχρι το 1989.

Από την Τρίτη λοιπόν, την 10.317η ημέρα ενότητας, η γερμανική πρωτεύουσα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι πλέον είναι περισσότερο καιρό ενωμένη από όσο το Τείχος τη χώριζε σε δύο κόσμους. 

Το Βερολίνο είναι αγνώριστο από τότε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σύγκλιση μεταξύ ανατολικού και δυτικού κομματιού είναι πλήρης - το ίδιο ισχύει και για το σύνολο της χώρας. Ψυχολογικά, όμως, για τους Γερμανούς το «κοντέρ» είναι ένα ακόμη βήμα προς την απομάκρυνση της διχοτόμησης στα βιβλία της Ιστορίας, όσο κι αν αυτή θα χρειαστεί ακόμη καιρό να τελεστεί.

Το Τείχος, το οποίο εξελίχθηκε σε επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, είχε μήκος 155 χιλιόμετρα και η ανέγερσή του ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου 1961. Τουλάχιστον 5.000 επιχείρησαν να το περάσουν και περίπου 140 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να δραπετεύσουν.

Το ορόσημο της ημέρας τίμησε η μία από τις δύο μεγάλες εφημερίδες της πόλης, η «Berliner Zeitung», με μια φωτογραφία του Βερολίνου από αέρος και τον τίτλο «Μια πόλη επί 10.316 μέρες». Σήμερα ένα τμήμα του Τείχος, μήκους 1.3 χλμ., «επιβιώνει» μόνο ως υπαίθρια έκθεση ζωγραφικής με θέμα την ειρήνη και την αλληλεγγύη των λαών, ενώ πάνω του είναι χαραγμένη μια από τις διασημότερες φράσεις σχετικά με την πτώση του:

«Πολλοί μικροί άνθρωποι οι οποίοι σε πολλά μικρά μέρη κάνουν πολλά μικρά πράγματα μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου». Πρόκειται για αφρικανική παροιμία και η αποτύπωσή της αποδίδεται στον Γερμανοϊρανό καλλιτέχνη Κανί Αλαβί και στη Γαλλίδα δημιουργό Μιριέλ Ραού.

Με αφορμή την ημέρα, στο Twitter διαδόθηκε το hashtag «χωρίς την πτώση του Τείχους» (#ohneMauerfall) με την οποία χιλιάδες χρήστες του μέσου κοινωνικής δικτύωσης περιέγραφαν τι θα είχε ή δεν θα είχε συμβεί στη ζωή τους αν δεν έπεφτε το Τείχος. «…Δεν θα είχα γνωρίσει τη γυναίκα της ζωής μου» γράφει ένας χρήστης, «…θα έμενα ακόμη στο θλιβερό δυτικό Βερολίνο και όχι στην ύπαιθρο, στο ανατολικό Βρανδεμβούργο» γράφει ένας άλλος, «…δεν θα είχα πάει στις ΗΠΑ για σπουδές» αναφέρει ένας ακόμη χρήστης του Twitter.

Σε μια ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση, ένας πρώην Ανατολικογερμανός γράφει: «Ήδη τρία χρόνια πριν από την πτώση ήρθα στη Δύση ως παιδί της Ανατολής. Χωρίς την πτώση του Τείχους δεν θα είχα ξαναδεί τους γονείς μου, δεν θα ήταν δυνατό να ταξιδέψουμε μαζί στην Ελλάδα και η μητέρα μου δεν θα είχε γνωρίσει ποτέ το εγγόνι της».