Ο διαπρεπής Bρετανός θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 76 ετών, αναφέρει ανακοίνωση που υπογράφουν τα παιδιά του. «Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα», ο οποίος «ήταν σπάνιος άνθρωπος» και «σπουδαίος επιστήμονας, το έργο του οποίου θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη», τόνισαν τα παιδιά του κοσμολόγου, η Λούσι, ο Ρόμπερτ και ο Τιμ, στην ανακοίνωση που μετέδωσε το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Press Association.

«Μια φορά είχε πει "δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα», σύμφωνα με την ανακοίνωση των παιδιών του, την οποία αναμετέδωσε επίσης το BBC.

Ο Στίβεν Χόκινγκ επικοινωνούσε μόνο μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργούσε με την κίνηση του δεξιού του μάγουλου, του μοναδικού σημείου στο σώμα του που ξέφυγε από την παράλυση.

Υπήρξε μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου, όχι μόνο επειδή πραγματοποίησε αξιοσημείωτες έρευνες, αλλά και γιατί κατάφερε να ζήσει πολύ παραπάνω από τα χρονικά πλαίσια που «όριζε» η ασθένειά του.

Από την ηλικία των 12 ετών παρατήρησε δυσκολία στον έλεγχο των άκρων του και από τα 21 του χρόνια έδινε μάχη ενάντια στη νόσο του κινητικού νευρώνα.

Οι προβλέψεις τον ήθελαν να μην ξεπερνά τα δύο χρόνια ζωής από τη στιγμή που διαγνώστηκε η ασθένειά του, αλλά ο Χόκινγκ άφησε άφωνο τον επιστημονικό χώρο καταφέρνοντας να ζήσει με την ασθένεια για πάνω από μισό αιώνα.

Από τα πανεπιστημιακά χρόνια οι καθηγητές είχαν διακρίνει ότι ο Χόκινγκ ήταν ένα αξιόλογο μυαλό και διαφορετικό από τον μέσο όρο, παρόλο που στο σχολείο δεν ξεχώριζε για τις επιδόσεις του.

Ο πατέρας του ήθελε να τον στρέψει στην Ιατρική, οι προσπάθειές του όμως δεν καρποφόρησαν αφού στον Χόκινγκ δεν άρεσε η Βιολογία.

Η Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας τον αναγόρευσε εταίρο της το 1974, και ήταν το νεότερο μέλος της σε ηλικία 32 ετών. Στα 65 του χρόνια, το 2007, ο Χόκινγκ εξέφρασε την επιθυμία να δοκιμάσει τον θάλαμο της μηδενικής βαρύτητας. Έζησε την εμπειρία της μηδενικής βαρύτητας στο Zero Gravity Corp, και είχε τη δυνατότητα να κινηθεί χωρίς την αναπηρική καρέκλα.

Έχει εκφράσει την πεποίθηση ότι πιθανόν να υφίσταται εξωγήινη ζωή, ενώ έχει προειδοποιήσει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θέτει σε απειλή την ανθρωπότητα.

Κατέστησε σαφές ότι δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, ενώ με ελπίδα και χιούμορ αντιμετώπιζε την ασθένειά του, λέγοντας πως το μηχάνημα που κρύβεται πίσω από την ομιλία του του δίνει αμερικανική προφορά, με «την απήχηση στις γυναίκες να αυξάνεται».

Η επιστημονική του δράση τροφοδότησε και μια συγγραφική πορεία. Ένα από τα έργα του που ξεχώρισε ήταν Το χρονικό της ζωής μου, που κυκλοφόρησε το 2014. Διέθετε επιστημονικές πληροφορίες σε συνδυασμό με το φλεγματικό του χιούμορ.